Column: Respect Joost

Aanstaande donderdag begint met het Hong Kong Open het nieuwe seizoen van de European Tour. Voor het vierde opeenvolgende jaar is Joost Luiten de enige Nederlander met speelrecht op het hoogste niveau. De Nederlanders op de Challenge Tour bakten er dit seizoen bar weinig van en ook de finale van de Qualifying School deze week liep uit op een teleurstelling. Ik zou er de zoveelste zure column over de staat van het Nederlandse topgolf aan kunnen wijden, maar ik herhaal mezelf al vaak genoeg. Nee, dan toch liever het licht weer eens laten schijnen op die ene golfer die de Nederlandse eer nog een beetje hoog houdt. Joost Luiten kende tot eind vorige maand een voor zijn doen heel matig seizoen. Toen kwam dat meeslepende gevecht met Sergio Garcia in de laatste ronde van de Andalucia Valderrama Masters. De slag die me het meest zal bijblijven was de ijzer-3 op hole 15, een duivels moeilijke par-3 met de pin gevaarlijk rechts weggestoken achter een diepe gapende bunker. Luiten sloeg een sublieme bal die op een meter of twee van de hole eindigde. Masters-kampioen Garcia, al jaren een van de beste in de wereld met de lange ijzers, zag je kijken met een blik waaruit respect sprak. Helaas volgde na die birdie op 15 het gemiste korte puttje op 16 en slaagde Luiten er net niet in Garcia in eigen huis te kloppen. Maar de tweede plaats was ook prachtig en het regende die zondagavond positieve reacties op social media. 

Held

Voor een interviewtje een dag later hier op GOLF.NL vroeg ik Luiten of hij iets van die reacties had meegekregen. ‘Ik heb natuurlijk wel het een en ander gezien. Leuk dat mensen zo meeleven en het je gunnen, maar ik weet inmiddels ook hoe het werkt in Nederland. Nu ben ik weer even de held, maar de laatste maanden kon ik er volgens veel mensen niks meer van. Vaak zijn dat dezelfde mensen die nu heel enthousiast zijn. Ik stoor me er niet aan hoor, het is nu eenmaal hoe er in Nederland naar topsporters wordt gekeken, je moet je elke week opnieuw bewijzen en het respect verdienen.' Ik keek toch wel op van dat antwoord. Luiten zegt altijd dat hij zich niets aantrekt van kritiek, moet lachen om reacties waarin mensen hem afzeiken. Maar hier sprak een topsporter die in zijn trots was gekrenkt.

Af en toe stuurt Nico Luiten, de vader van, mails naar me door die binnenkomen op het adres van team Luiten. Ook mails waarin mannen (het zijn altijd mannen) Joost compleet met de grond gelijk maken. Om de mail waarin Joost ‘een loser, net als dat Feyenoord van je’ werd genoemd (die was van voor de landstitel), kon ik als 010’er nog wel glimlachen. Niet om de mail waarin Joost ’een schande voor de golfsport in Nederland’ werd genoemd, met daarbij nog wat verwensingen die ik maar achterwege laat. Kritiek op Luiten mag natuurlijk, is soms ook op z’n plaats. Maar de winnaar van vijf toernooien op de European Tour voor grof vuil uitmaken en hem een schande noemen voor de golfsport in Nederland, dan ben je niet goed bij je hoofd.

Succes

Na die tweede plaats in Spanje was Luiten de held, voor even althans. Want Joost meent te weten hoe het werkt in Nederland, een paar mindere weken en mensen roepen dat hij er niets van kan, is hij weer held af, moet hij opnieuw het respect verdienen. Ik snap dat Luiten zo denkt, maar hij ziet het echt verkeerd. Er zijn vervelende mails en er is soms harde kritiek. En met dat voortdurende gepruttel over de putter die weigert mee te werken roept Luiten de lullige opmerkingen ook een beetje over zichzelf af. Maar het overgrote deel van de Nederlandse golfliefhebbers steunt Joost Luiten onvoorwaardelijk, ook als hij de bal een tijdje wat minder makkelijk in de hole krijgt. Hij hoeft niet iedere week opnieuw respect te verdienen, dat respect is er altijd. Al was het maar omdat Luiten een Nederlander is en toch jaar in jaar uit op de European Tour speelt.