Drama op Pinehurst! McIlroy bezwijkt onder de druk, DeChambeau wint tweede US Open

Op Vaderdag droeg Bryson DeChambeau (30) het winnen van zijn tweede major op aan zijn twee jaar geleden overleden vader Jon. “Deze is voor hem”, zei de kampioen, die een dag eerder al had aangekondigd op elke hole aan hem te zullen denken.

Voor Bryson was het tevens speciaal dat zijn overwinning uitgerekend op Pinehurst no. 2 kwam, de baan waar zijn jeugdheld Payne Stewart in 1999 een fameus duel uitvocht én won tegen Phil Mickelson. DeChambeau deed zondag hetzelfde tegen Rory McIlroy, met een speldje van Stewart in zijn beroemde pose op de achterkant van z’n pet. 

Na vier dagen topentertainment kwam het op een ultralastig spelend Pinehurst – wát een baan voor een major, kunnen we hier niet elk jaar komen? – aan op een sensationele up & down vanuit het zand op de allerlaatste hole. “Oh, mijn god. Kan je dat geloven?”, blies DeChambeau richting de camera. 

Nieuwe publiekslieveling

Vier jaar geleden won de eigenzinnige Amerikaan op Winged Foot al eens het US Open, maar dat was toen zonder publiek. In North Carolina werd de ooit zo verguisde LIV-golfer juist gedragen door de fans, waarmee hij gedurende de hele week druk communiceerde. “Ik wil dat jullie vandaag allemaal op de een of andere manier deze trofee aanraken en ervaren hoe dit voelt”, aldus Bryson, die zijn woorden nakwam en het publiek indook.

Het verhaal van een meeslepende slotdag

Bryson DeChambeau had de touwtjes op Pinehurst na 54 holes ferm in handen genomen. De krachtige Amerikaan begon de slotdag op -7, drie slagen beter dan Rory McIlroy, Patrick Cantlay en flightgenoot Matthieu Pavon. DeChambeau speelde de eerste drie rondes als een soort golfmachine. Van de tee, met z’n ijzers, op en rond de greens: hij was amper op een fout te betrappen. Dat veranderde zondag. Hij moest zich keer op keer uit de problemen redden, waardoor het in North Carolina ijzingwekkend spannend werd tot het einde.

En dan gebeurde dit ook nog vlak voor DeChambeau's starttijd:

McIlroy twee slagen voor

We spoelen voor het gemak eventjes de halve ronde door en hebben plots twee leiders, nadat McIlroy back-to-back birdies heeft gemaakt voor -6! Ietsje later raapte DeChambeau op dezelfde tiende hole voor het eerst een slag op, maar niet veel later had Rory al het momentum te pakken. In een tijdspanne van ongeveer een minuut bogeyde Bryson namelijk hole 12 na een slechte afslag (niet zijn eerste óf laatste), en ging de Noord-Ier ietsje verderop naar -8 voor een voorsprong van twee slagen.

Rory stort in

Hij had zijn eerste majorzege in tien jaar nu écht in zicht, maar McIlroy verslikte zich. Was het de druk van zo’n beetje de hele golfwereld die hem te veel werd en waardoor hij op hole 16 zijn kortste putt van het jaar miste? Het was nog niet eens de misser die uiteindelijk het meeste pijn zou doen, want op 18 gebeurde het de nummer 2 van de wereld nog eens. Na zijn tweede hartverzakking in drie holes tijd was hij in het clubhuis met -5. DeChambeau had nu genoeg aan par, maar die was ook allerminst een tap-in na opnieuw een afzwaaier van de tee.

‘Beste slag van m’n leven’

Bryson kreeg zijn bal vanuit een onmogelijke ligging tot in de bunker verderop, op zo’n vijftig meter van de vlag. Wat volgde was een up-and-down die de golffan nog lang zal bijblijven. “Dat was de beste slag van m’n leven”, zei DeChambeau nadat hij wél de putt voor par van een meter wist te holen. De Amerikaan stond twee slagen achter met vijf holes te gaan, speelde die reeks vervolgens boven par en won alsnog het US Open. 

Met de noorderzon vertrokken

McIlroy bleef op zijn beurt verbouwereerd achter. De Noord-Ier wist niet hoe snel hij van het terrein moest verdwijnen, nadat hij dé kans op zijn vijfde major door de vingers had laten glippen. Op Royal Troon krijgt hij in The Open volgende maand weer een kans, maar de gedachte aan Pinehurst zal nog lang pijn blijven doen.