Een hole-in-one maken is een bijzondere belevenis die niet voor iedereen is weggelegd in zijn of haar golfcarrière. Maar hoe groot is de kans dat vader en zoon op dezelfde hole een hole-in-one maken, op dezelfde dag? Het overkwam Rik de Rooij en zijn zoon Max (15 jaar).
26 mei 2020 - 09:35Eefje Kievits
Het is woensdag 20 mei 2020. Rik speelt met een goede vriend voor het eerst in weken weer een rondje negen holes bij Golfcenter Seve in Rotterdam, waar hij teaching professional is. Zijn zoontje Max speelt met zijn golfvrienden Sem en Thomas.
Plop, in de hole
De afslag op hole 1 kent een afstand van circa 45 à 50 meter. Rik start zijn ronde zonder hoge verwachtingen; ‘na al die weken niet gegolft te hebben, zien we het wel’, denkt hij. Hij pakt zijn sandwedge uit de tas en maakt een gameplan voor de eerste hole. De vlag staat op het midden van de green en omdat hij deze baan kent als zijn broekzak, besluit hij om de bal iets verder te laten landen en met een backspin terug naar de vlag te sturen. “Nou, dat pakte iets anders uit. De bal landde randje green en rolde door naar de vlag en plop, verdween in de hole. Dat gevoel went nooit, ook al was het mijn zevende hole-in-one, ik stond te juichen als een klein kind.” Het vervolg van de ronde is hij in de wolken en geniet hij vooral van het weer en mogen golfen.
Eén grote droom
Rik maakt de ronde af. Aangekomen bij de tee van 9 tuurt hij door de netten over de drivingrange en ziet dat zijn zoon Max aan zijn ronde begint. “Wacht even hoor”, zegt hij tegen zijn vriend. Eens kijken hoe Max het er vanaf brengt.” Max heeft handicap 14,8 en maar één grote droom: professioneel golfer worden op de European Tour. Hij is dus ook dolblij dat hij weer mag spelen. Zijn vrienden Sem en Thomas kijken toe hoe de bal van zijn club vertrekt. “Die gaat erin hoor”, roept zijn vriend Sem. “Hij hoorde het al toen ik de bal sloeg”, vertelt Max verbaasd. “De bal hing nog in de lucht.”
Hetzelfde resultaat
Als de bal in de hole verdwijnt, kan Max zijn ogen niet geloven en begint samen met Sem en Thomas te juichen en springen. Vanaf de drivingrange hoort hij zijn coach Phil Allen klappen en juichen. Rik wordt aan de overkant, achter het hek inmiddels helemaal gek. Max weet dan nog niet dat zijn vader een klein uur eerder precies dezelfde bal heeft geslagen, met exact hetzelfde resultaat. “Ik stond als een dolle stier te springen, te fluiten en met signalen duidelijk te maken dat ik hetzelfde had gedaan. Mensen zullen wel gedacht hebben…”, zegt Rik lachend.
Nog wat specialer
Max denkt dat zijn vader gewoon heel blij is, omdat hij zijn zoon een hole-in-one ziet maken en speelt verder een normale ronde met wat parren en bogeys. De boodschap die zijn vader Rik wilde overbrengen op 150 meter afstand krijgt Max pas te horen bij het clubhuis. Alle collega’s van Rik hebben zich verzameld op de parkeerplaats en fabriceren een luid applaus. “Ik dacht, wat leuk, iedereen klapt voor me, want papa en Phil hebben het zien gebeuren. Ik vond het wat overdreven”, zegt hij nuchter. Als Rik hem optilt en over zijn schouder gooit om binnen een foto te maken, hoort hij pas wat er is gebeurd. “Papa en ik hadden dus allebei een hole-in-one gemaakt op dezelfde dag, ja dat maakt het nog wat specialer. En na dit interview, kom ik ook nog op internet.”
"Ineens weet dus iedereen wie ik ben"
Na het anderhalvemeterinterview lopen we nog eens naar hole 1 voor de foto. We herbeleven het moment. Het zal toch wat zijn als ze het kunstje een paar dagen later nog een keer zouden klaren. Helaas, het wordt een easy par voor Rik en birdie voor zoon Max. Op de parkeerplaats vraagt een meneer die net gespeeld heeft: “Heb je weer een hole-in-one gemaakt vandaag?” “Nee hoor”, antwoordt Max, “een birdie deze keer.” En hij fluistert: “Ineens weet dus iedereen wie ik ben. Ik ken die meneer niet, hoor.”
en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.