Kijken bijna net zo leuk als zelf golfen

Toen de wedstrijdkalender van de NGF bekend werd, keek ik meteen aan welke wedstrijden ik wil meedoen. Met mijn huidige handicap van 0,2 is het aannemelijk dat ik de meeste kan spelen. Eerder stond het weekend vooral in het teken van werken maar gelukkig heb ik bij GOLF.NL de ruimte om op vrije dagen zelf te golfen. Zodoende kon ik op Goede Vrijdag voor het eerst deelnemen aan de Voorjaarswedstrijd op Golfbaan Stippelberg.

Andere tee wereld van verschil

Eén keer eerder had ik de baan gespeeld. Dat was een wedstrijdje vanaf de rode tees, dus eigenlijk geen graadmeter. Alle par-5's worden dan par-4's waardoor het makkelijker scoren is. Dat is nu wel anders. Het verschil tussen de rode en witte tees is maar liefst 1.360 meter (6131 om 4771). De lengte van de baan, in combinatie met regenval eerder in de week, zorgt ervoor dat ik regelmatig een houten-3 richting de green moet slaan op een par 4. Dan wordt het moeilijk om parren te maken. Zeker gezien het feit dat anderen wel met een ijzer-5 de vlag aanvallen.

Het is dan ook geen verrassing voor mezelf dat ik de cut niet haal na achttien holes. Voor mijn gevoel laat ik het vooral liggen met putten maar daar blijken meer spelers last van te hebben. De greens op Stippelberg zijn nou eenmaal moeilijk te lezen en de pinposities niet altijd even gemakkelijk. Enfin, ik kan vrijdagavond naar huis.

Ik schrik een aantal keer van de lengte die hij heeft met de driver

Toch blijf ik in het Brabantse land, want mijn hotelkamer in Helmond is immers al betaald. Bovendien staat vriend en clubgenoot Nathan Hooft er goed voor na een uitstekende eerste ronde. Jammer dat ik de marathon van 36 holes aan mij voorbij moet laten gaan maar golf kijken is bijna net zo leuk. Je bent golfliefhebber of niet.

Driving for show, putting for dough

Tijdens het meelopen op zaterdag besef ik dat het leuk is om scratch golfer te zijn. Maar eigenlijk stelt het weinig voor in vergelijking met de toppers tijdens deze nationale wedstrijd. Nathan speelt in de laatste flight onder anderen met Thijmen Batens, volgens sommigen momenteel de beste amateur van Nederland. Ik schrik een aantal keer van de lengte die hij heeft met de driver. Het kan niet anders dan dat hij verder slaat dan menig tourpro. Aan de andere kant: hij laat het ook liggen met putten. Hoe luidt het gezegde ook alweer? Driving for show, putting for dough. Ian Groenendijk blijkt na 54 holes het meest steady en wint zodoende de Voorjaarswedstrijd. Mooi om met eigen ogen te zien. En ik weet dat er genoeg verbeterpunten zijn om volgende keer beter te presteren.

Maar het belangrijkste toernooi deze week is natuurlijk in Augusta. Tussen het spelen en kijken door volg ik de Masters op de voet. Het niveau in Bakel is hoog maar wat de spelers op Augusta National kunnen, is buitenaards. Ieder jaar weer is het genieten in de eerste week van april. Zondag kijk ik, na ’s ochtends zelf 18 holes te spelen op thuisbaan Almeerderhout, ruim 10 uur ademloos naar de zegetocht van Jon Rahm. Ik ben groot fan van landgenoot Sergio Garcia maar dit is ook een heel mooie winnaar. Wat een indrukwekkende golfer. En wat is het knap dat Phil Mickelson op 52-jarige leeftijd nog even laat zien hoe goed hij eigenlijk is.

Nu terug naar de realiteit. Volgende week wacht een duel met Koninklijke Haagsche op Kennemer in de Voorjaarscompetitie. Na de 16-2 nederlaag van vorige week zijn we gebrand op een goed resultaat.