'Mijn mooiste 89 slagen ooit'

Als 30-jarige ben ik de benjamin van het team. De rest is de 40 gepasseerd. Toch allemaal (bijna) even fanatiek. Plezier staat voorop bij Heren 2 van Almeerderhout, maar presteren is ook belangrijk. En iedereen vindt golf het leukste wat er is.

Dinsdagochtend 7 maart stappen we met zijn achten het vliegtuig in richting Mijas, de bestemming van onze traditionele pre-competitietrip. Captain Jeroen, Chris, Corné, Niek, Robert, ik en pro Marcel die dit jaar voor het eerst mag meedoen. Onze handicaps variëren van -0,5 tot 5,1. Nummer acht? Gangmaker Sander (hcp 8,2). Hij is geen teamlid maar je kan hem er heel goed bij hebben tijdens zo’n tripje...

Zonder op te stijgen mogen we weer uitstappen. De airco is stuk. Dat betekent minimaal vertraging. Halen we onze starttijd? Gaat het überhaupt door? Die vragen kunnen we gelukkig met ja beantwoorden als we bijna drie uur later dan gepland van de Nederlandse regen naar de Spaanse zon vertrekken voor een trip van acht dagen.

36 holes per dag

Of we golfverslaafd zijn? We gaan in zeven dagen 207 holes spelen. Op vier dagen staan er 36 holes op het menu. Net na zonsopkomst starten we rond half negen voor 18 holes. De spelvorm is individueel, stroke- of matchplay. Na de ronde lunchen we in het restaurant en maken we ons op voor de volgende 18. Die spelen we in teamverband, al dan niet onder het genot van een biertje. De spelvorm texas scramble zorgt voor veel lachende gezichten en een echt teamgevoel. Fysiek is het ook nog eens goed vol te houden. Maar zoals iedereen weet: golf is vooral mentaal.

Op zondag is het bijna acht uur in de avond als Chris en Sander nog aan het strijden zijn tegen Marcel en Niek. Via de app Gamebook zien wij in de flight ervoor dat de stand 1 up is na 17 holes. Om wat licht in de duisternis te bieden, rijden we terug met onze zaklampen aan. Op hole 18 – een korte par 4 heuvel af – ziet niemand de ballen meer vliegen. Met vereende krachten én lichtbundels weten we wonderwel alle ballen terug te vinden.

Het wonder geschiedt als Chris in het pikkedonker birdie maakt. Sander is door het dolle heen en hij begint meteen over de play-off. Een puttwedstrijd? Een drankspelletje? De volgende ochtend verder spelen? Vanuit de villa richting een green slaan? Uiteindelijk gebeurt het allemaal niet en proosten we op de meest bijzondere birdie van de vakantie.

Spelen op Valderrama

Veel mooie ballen en al dan niet terecht toegenomen zelfvertrouwen brengen ons op het idee om naar Valderrama te gaan, een van de moeilijkste banen van Europa. En een van de mooiste. Rob kent via-via een lid en regelt starttijden voor een paar honderd euro per persoon. Het wordt mijn duurste golfronde ooit. Maar vanaf het eerste moment geniet ik met volle teugen. Ik speel niet slecht, herken bijna alles van televisie en word volledig verslagen door deze fantastische baan. Na 18 holes vechten vanaf de witte tees kom ik uit op 89 slagen. De mooiste 89 ooit.

Er is veel gelachen, genoeg gedronken, heerlijk gegeten, lekker gezwommen en genoten van de fantastische temperaturen. Het enige wat eraan ontbrak is … voldoende nachtrust. Dat halen we in na terugkomst. Nog 13 nachtjes slapen.

Tip van Stef

In matchplay is het belangrijk dat je veel zelfvertrouwen hebt. Ook al heeft hij of zij een lagere handicap dan jij, speel je eigen spel. Golf is al moeilijk genoeg, dus laat je niet intimideren. Dat zorgt ervoor dat je tegenstander virtueel 1 up staat. Als jij geen fouten maakt en de druk bij hem of haar legt, dan is de kans groter dat je voor een verrassing kan zorgen. Gaat het niet zoals verwacht? Blijf dan in ieder geval positief tot de laatste putt.