Daniëlle Huizing in laatste column over ups & downs als caddie: 'Die 2,5 jaar aan de tas van Daan had ik voor geen goud willen missen'

Ons doel dit seizoen was kwalificeren voor het slottoernooi in Dubai. Het is verlies van de tourkaart geworden. Dan snap je dat de teleurstelling enorm groot is. Na het laatste reguliere toernooi in Korea zijn er ook heel wat traantjes gevloeid.

Via de Qualifying School was er daarna nog een kans speelrecht in een veel lagere categorie te veroveren, maar ook dat is niet gelukt. Daan komt op de DP World Tour nu in categorie 19. Dat geeft recht op hooguit een toernooi of tien op het hoogste niveau. Voor mij betekent het een einde van mijn avontuur als caddie. Ik zal zeker nog wel eens de tas dragen, maar als fulltime caddie is het klaar. Nu Daan het merendeel van de toernooien op de Challenge Tour zal spelen, komt het financieel gewoon niet uit.

Ruzies hebben we nooit gehad, maar als de frustraties vanwege het slechte spel toenemen, moet je oppassen dat het geen invloed krijgt op je relatie

De laatste maanden van het seizoen waren loodzwaar, vooral mentaal. Steeds de cut missen, de druk die toeneemt omdat verlies van de tourkaart steeds dichterbij komt, dat hakt erin. De handdoek in de ring gooien, hebben we nooit gedaan. Tot het laatste moment hebben we voor elke slag gevochten om toch die kaart veilig te stellen, maar dat heeft ontzettend veel energie gekost.

Ruzies hebben we nooit gehad, maar als de frustraties vanwege het slechte spel toenemen, moet je oppassen dat het geen invloed krijgt op je relatie. Ik heb veel mentaal lapwerk gedaan. Na weer een tegenvallende ronde heb ik Daan ’s avonds proberen op te peppen en vertrouwen te geven, maar op een gegeven moment was het bij mij ook op.

Zoekende qua swing

Het antwoord op de vraag waar het dit seizoen fout is gegaan, is heel simpel: het lange spel van Daan was niet goed genoeg. We wilden intensiever gaan samenwerken met Liam James, een bekende coach op de DP World Tour in wie Daan veel vertrouwen heeft. In de praktijk bleek Liam nauwelijks tijd te hebben voor ons. Dat was een grote en onverwachte tegenvaller. Daarna zijn we qua swing zoekende geweest.

Een coach die goed genoeg is voor het niveau van de tour vind je ook niet zomaar, ze staan niet in batterijen naast elkaar opgesteld. En de topcoaches geven begrijpelijkerwijs de voorkeur aan de beter presterende spelers, want er wordt vaak op percentagebasis van het prijzengeld gewerkt.

Na de laatste putt in Korea kwam de teleurstelling echt heel hard binnen

In het Alfred Dunhill Links Championship begin oktober vond Daan zelf iets in zijn swing, een kleine technische aanpassing waarmee hij vooruit kon. De week erna misten we de cut in het Frans Open nog wel op één slag, maar in de Andalucia Masters en het Genesis Championship in Korea haalden we in ieder geval weer eens het weekend. Het was natuurlijk wel too little veel too late.

Qualifying School als lapmiddel

Na de laatste putt in Korea kwam de teleurstelling echt heel hard binnen. Ook als we een tourkaart zouden veroveren via de Qualifying School, dan nog was dat een heel grote stap terug geweest. Dit jaar konden we bijna alle toernooien spelen, ook de grote Rolex Series-events. Dat was er sowieso niet meer bij, waardoor de Qualifying School in Spanje voelde als een lapmiddel.

Maar natuurlijk hebben we ook daar alles gegeven, want met die kaart kun je nog wel ongeveer twintig kleinere toernooien spelen. Helaas liepen we na een matige eerste ronde meteen achter de feiten aan. De cut halen lukte nog wel, maar een van de twintig beschikbare kaarten veroveren zat er niet in. Een teleurstellende afloop die typerend was voor ons hele seizoen.

Mijn caddieavontuur eindigt nu dus na 2,5 jaar. Ik had het voor geen goud willen missen. Samen de wereld over reizen, van Japan tot Amerika, de ups en downs meemaken, het was allemaal ontzettend bijzonder. We hebben elkaar heel goed leren kennen en zijn nog dichter tot elkaar gekomen. Ik ben het caddie zijn ook absoluut niet zat, maar het verdienmodel op de Challenge Tour is gewoon ontoereikend om met Daan mee te gaan.

Het is misschien ook wel beter om onze krachten nu te splitsen. Daan speelt dit jaar nog een toernooi, van 19 tot en met 22 december op de DP World Tour in Mauritius. Hij heeft dan een lokale caddie aan de tas. Als Daan zijn swing weer op orde heeft, weet ik zeker dat hij snel weer vast speelrecht kan veroveren op het hoogste niveau. Als caddie heb ik van heel dichtbij gezien dat hij er goed genoeg voor is.

Jagersopleiding

Inmiddels ben ik mij volop aan het oriënteren op toekomstige werkzaamheden. Iets wat slechts een laptop en een werkende internetverbinding vereist zodat ik nog steeds met Daan mee kan reizen. Ook ben ik begonnen aan een cursus tot gediplomeerd jager. Ik ben opgegroeid in het bos op de Veluwe en ben een enorme dierenliefhebber. Sinds een jaar of 16, 17 heb ik de wens hobbyjager te worden en nu dacht ik: ik ga het gewoon doen.

Juist vanuit mijn liefde voor de natuur wil ik nauw betrokken zijn bij het behouden van de juiste balans tussen mens en dier. De jagersopleiding is uiterst leerzaam en informatief en dus ook een goede basis voor mogelijke werkzaamheden waarbij kennis van de natuur nodig is.

Zo midden in de natuur op een heel stille ochtend voelde ik me nog veel meer thuis

Vorige week mocht ik voor het eerst met een jager mee op hazenjacht. Geen caddiebib aan met de naam Huizing achterop, maar een groen camouflagejack. Ik vond het heel fijn om met een golftas op mijn schouders over de fairways te lopen, maar zo midden in de natuur op een heel stille ochtend voelde ik me nog veel meer thuis.

Dank!

Dit is mijn laatste column voor GOLF.NL. Ik vond het erg leuk om een inkijkje te geven in mijn leven als caddie op de Tour en veel dank voor al jullie aardige en lieve reacties!