Van een heel koude kermis thuiskomen

Even lijkt het er zelfs op dat ik zondag niet mee kan doen op De Pan. Donderdagmiddag begin ik mij steeds beroerder te voelen en ’s avonds lig ik met koorts in bed. Mijn gedachten gaan snel uit naar een paar dagen later: het zal toch niet dat ik de start van de competitie via de telefoon moet volgen? Op vrijdag begin ik mij beter te voelen en 24 uur voor het eerste teeshot voel ik me gelukkig fit genoeg.

Na regen komt zonneschijn

De weergoden zijn ons op zondag in ieder geval goed gezind. Het is rond een uurtje of 9 weliswaar waterkoud, maar we kunnen onze paraplu’s in de auto laten liggen. Dat was een dag eerder wel anders in de standaard hoofdklasse. Zij hebben extreem moeten bikkelen. Ik hoop voor hen dat zaterdag 15 april, als de competitie weer verdergaat, de zon heel de dag schijnt in Nederland. Maar goed, wij hebben dus geluk. In de loop van de ochtend komt de zon door en vanaf dat moment is het een stralende dag.

Hij raakt een van de eerste bomen aan de rechterkant. Twee harde klappen volgen...

Daar houdt het positivisme eigenlijk ook op voor mijn team. Wij verliezen met 16-2. Die twee punten behalen Jeroen en ik in de foursome. Verder is Chris de enige die hole 18 weet te halen. Het is dus ook geen geflatteerde nederlaag. Kennemer is duidelijk een maatje te groot voor ons. Kijkend naar de handicaps is het niet gek dat zij winnen, maar dit verschil is te groot. Over twee weken is het tijd voor revanche tegen Koninklijke Haagsche.

Parkeren op eigen risico

Ondanks deze fikse nederlaag wordt er veel gelachen in het clubhuis. Het gaat vooral veel over de meest memorabele bal van de dag. En dat is er eentje die we nooit meer vergeten. Op hole 7, een korte par 4 naast het parkeerterrein, slaat onze foursome-tegenstander een ijzer van de tee. Deze smalle afslag heeft een klein landingsgebied, dus het lijkt een verstandige keuze. Het gaat echter helemaal mis. Hij raakt een van de eerste bomen aan de rechterkant. Twee harde klappen volgen. We weten alle vier wat het betekent: zijn golfbal heeft een (of meerdere) auto('s) geraakt…

We schieten in de lach als de bal vervolgens rustig voorbij komt rollen op het parkeerterrein. Ik zit waarschijnlijk te veel in de wedstrijd en vraag mij meteen af of het out of bounds is. Dat blijkt het geval als we de witte paaltjes zien. Belangrijker is natuurlijk hoeveel schade de bal heeft aangebracht. Jeroen checkt direct een aantal auto’s. Gelukkig komen die van ons er schadevrij vanaf. ’s Avonds krijgen we bericht dat er een tankdop geraakt is. Vervelend maar het had erger gekund.

Slag van de dag

Tijdens de speeches wordt de ‘slag van de dag’ nogmaals aangehaald. Dat is namelijk het enige waar we ons aan kunnen vasthouden: we zijn de slechtste vandaag, maar we hebben niet de slechtste bal geslagen.