Alles of niets in de zon

Als ik om 07.15 uur in de auto stap, schijnt de zon al volop. Ik had al zin in deze dag, maar nu kan ik echt niet meer wachten. Even na achten verschijn ik op de plaats van bestemming. En dat is vandaag een speciale plek, want we spelen op de Koninklijke Haagsche. Een betere dag hadden we niet kunnen uitkiezen om te gast te zijn op de beste golfbaan van Nederland.

Niks te verliezen

In het clubhuis spreken we met elkaar af om vooral te genieten van vandaag. We spelen als Almeerderhout 2 tegen Goyer 2, dat op papier veel sterker is dan wij. In de eerste foursome is het verschil in playing handicap bijvoorbeeld tien slagen. Maar van vooraf opgeven is absoluut geen sprake. Je weet het immers nooit met golf. Alles of niets!

Halverwege de ochtend staat het virtueel dan ook 3-3. We moeten minimaal gelijkspelen om nog kans te maken om ons te handhaven in de reserve hoofdklasse, en met dit begin houden we die hoop leven. Helaas gaat het de tweede negen de verkeerde kant op. Alle drie de duo’s weten het minimaal tot hole 17 te schoppen, maar punten levert het niet op. Voor de eerste keer deze competitie staan we met 6-0 achter bij de lunch.

Bij veel golfers is het tegenovergestelde het geval, weet ik uit ervaring

Heel veel tijd om na te praten is er niet. Om kwart voor twee komen we uit de baan, terwijl de singles drie kwartier later alweer beginnen. Voor de een is dat een nadeel en voor de ander een voordeel. Ik vind het altijd wel prettig om snel weer de baan in te gaan. Dan hoef ik tenminste niet nogmaals naar de drivingrange, want dat is niet mijn favoriete bezigheid. Het liefst ga ik altijd zo snel mogelijk de baan in. Ik sla daar meestal betere ballen dan op de range. Bij veel golfers is het tegenovergestelde het geval, weet ik uit ervaring.

Beginnen met eagle?

De openingshole van de Haagsche is een par 5 van 461 meter. Na een drive op het midden van de fairway heb ik nog ruim 200 meter naar de voorkant van de green. Ik besluit mijn houten-3 te pakken om de green in twee te kunnen halen. Door de uphill-ligging zal de bal iets hoger gaan dan normaal. Als ik de bal raak, weet ik meteen dat het niet beter had gekund. Met een mooie hoge draw gaat-ie recht op de vlag af…

Vanwege het hoogteverschil zien we niet direct wat het resultaat is. Aangekomen bij de green zie ik mijn bal drie meter achter de vlag liggen. Het enige waar ik dan nog aan kan denken is: eagle. Mijn tegenstander maakt par, waardoor ik twee putts heb om de hole te winnen. Beginnen met birdie is top, maar deze kans krijg ik nooit meer. Ik lees een beetje break van links en rechts en besluit op te lijnen aan de linkerkant van de hole. De bal vertrekt goed en breekt precies zoals verwacht: eagle!

Winnend verliezen

Deze droomstart geeft een boost en na zes holes sta ik al 4 up. Op hole 7 laat ik zelfs een kans liggen om 5 up te gaan. Gelukkig zorgt dat niet voor een ommekeer. Na 16 holes is mijn beste ronde van het seizoen voorbij met een 3&2 overwinning, mede dankzij de support van toeschouwers Megan en Corné. Helaas verliezen we als team met 14-4 en degraderen we naar de eerste klasse. Jammer, maar in deze omstandigheden spelen op de Haagsche was een fantastische afsluiting.