Als het gaat om transfers van spelers van het ene naar het andere merk, dan is 2025 rustig begonnen. Het grootste nieuws is dat publiekslieveling Max Homa van Titleist naar Cobra is overgestapt.
In een draad op X legt de Amerikaanse Michael Kim, winnaar op de PGA Tour, uit hoe zo'n clubdeal werkt en wat de afwegingen van een speler zijn om al dan niet de gok te wagen om met ander materiaal te gaan spelen.
Meestal bestaat een clubdeal uit een overeenkomst waarin staat dat een speler minstens 10 tot 13 clubs van dat merk in zijn tas moet hebben. Sommige merken leggen vast dat daar verplicht de driver, putter of wedges bij moeten zitten. Het is maar net waar het merk belang aan hecht. Veruit de meeste aandacht in golfmarketing als het gaat om golfclubs gaat naar drivers, dus dat is vaak een harde eis. Er zijn best veel voorbeelden van absolute wereldtoppers die tijdelijk bij hun oude driver blijven, bijvoorbeeld Brooks Koepka (zie dit overzicht) en Hideki Matsuyama die wat meer tijd nodig hadden om over te stappen naar een Srixon driver.
De prijzengelden in golf zijn tegenwoordig zo hoog, dat goed spel - met clubs die je echt wilt gebruiken - meer kan lonen dan de sponsoreuro's
Deals met merken die ook een bal hebben (denk bijvoorbeeld aan Titleist, Callaway en Taylormade) willen vaak ook dat je hun bal of handschoen gebruikt. Er zijn wel voorbeelden van spelers die populair zijn en zo 'marketable' zijn dat ze het kunnen mixen. Neem bijvoorbeeld Rickie Fowler, die een clubdeal heeft met Cobra maar met een Taylormade bal speelt (en daar ook een bedrag voor ontvangt).
Een ander goed voorbeeld was Bryson Dechambeau, die betaald werd om met Cobra-clubs te spelen en ook een golfbaldeal had met Bridgestone. Tegenwoordig is Bryson 'free agent' en stelt hij zijn eigen tas samen waarbij prestaties het belangrijkste zijn.
Bij de meeste spelers die dat doen zie je dat het een 'mixed bag' is van verschillende merken. Het bewijs dat je als golfer agnostisch moet zijn en moet gaan voor de clubs die het beste voor jou presteren. Het resultaat is dat je waarschijnlijk meerdere merken in je tas krijgt, net als de spelers die niet gesponsord worden. Neem Joost Luiten, die lang een deal had met Titleist maar nu ongebonden de inhoud van zijn tas beheert en dus veel verschillende merken speelt: Titleist-ijzers, -ballen en -wedges, maar een Callaway-driver en een LAB Golf-putter.
Titleist is verreweg de grootste als het gaat om de golfbal op de tours. Merken als Callaway werken hard om die hegemonie te doorbreken. Volgens Kim is de golfbal het belangrijkste stukje materiaal, omdat je het bij elke slag gebruikt. Omdat Titleist zo groot is, en veel spelers sinds hun jeugd al gewend zijn aan de bal, is overstappen riskanter. Zo had Rory McIlroy best wat moeite met de overstap van Titleist naar een Taylormade bal. Gelukkig had hij de tijd en werd de Noord-Ier er wel goed voor gecompenseerd (klik hier).
Een ander aspect van een overstap is het vertalen van het goede gevoel op de driving range naar de golfbaan. Op de range bij het (eindeloos) testen kunnen alle getallen kloppen, maar in de baan tijdens een toernooi, onder druk, kan dat anders zijn. En dat wennen en vertrouwen kweken kan tijd kosten. Neem Max Homa (lees hier meer over zijn overstap naar Cobra), die zijn grote doorbraak maakte met een tas vol Titleist-clubs. Of hij met Cobra datzelfde succes gaat behalen, is afwachten. En zo niet, ligt het dan aan de clubs?
"De eerste paar toernooien zijn echt belangrijk", zegt Michael Kim over overstappen. "Het wordt een probleem als je een misser ziet die je niet gewend bent te zien met een nieuwe club. De gedachte 'was ik dat of was het de club', bekruipt de speler. Dat is een moeilijk gevoel om tegen te vechten. Maar als je een goede start hebt, wegen die twijfels lang niet zo zwaar", aldus Kim, die tegelijkertijd zegt dat het verschil tussen de verschillende merken en het materiaal minder groot is geworden.
Speler | Merk | Geschat bedrag (per jaar) | Opmerkingen |
---|---|---|---|
Tiger Woods |
TaylorMade | $10-15 miljoen | Exclusief andere deals (zoals Nike kleding). |
Rory McIlroy | TaylorMade | $10 miljoen | Onderdeel van een $100 miljoen-deal over 10 jaar. |
Rickie Fowler | Cobra-Puma | $8-10 miljoen | Inclusief kleding- en baldeal (Taylormade). |
Brooks Koepka | Srixon | $3-5 miljoen | Inclusief driver, ijzers en bal. |
Max Homa | Cobra | $2-3 miljoen | Recent overgestapt van Titleist. |
Joost Luiten | Geen (free agent) | $0 | Speelt een 'mixed bag' zonder sponsorcontracten. |
Lucas Herbert | Callaway | $500.000 - $1 miljoen | Toekomstige ster; minder grote bedragen dan gevestigde namen. |
Sepp Straka | Ping | $250.000 - $500.000 | Gemiddelde deal voor een stabiele PGA Tour-speler. |
Min Woo Lee | Callaway | $500.000 - $1 miljoen | Vooral populair in Australië en Azië. |
Anoniem rookie | Titleist | $200.000 - $300.000 | Veel rookies krijgen een "instapdeal" van dit type. |
Als je geen wereldtopper bent is een clubdeal waarschijnlijk je grootste bron van sponsorinkomsten. Omdat in golf niks gegarandeerd is - in tegenstelling tot bijvoorbeeld een voetballer die onder contract staat, of als je bij LIV speelt - zorgt het voor zekerheid. "Ook kan de aandacht voor details die je van een merk krijgt anders zijn als je een speler onder contract bij dat merk bent", zegt Kim. "Als je niet bij het personeel hoort sta je waarschijnlijk achter in de rij", aldus de Amerikaan die zelf bij Titleist onder contract staat.
Merken hanteren een structuur met verschillende niveaus, waarbij een top 10-speler op de wereldranglijst meer krijgt dan een top 30-speler of een speler die alleen een tourkaart heeft
Volgens Kim komt het bijna niet meer voor dat spelers meerdere deals hebben (en dus betaald worden) voor verschillende clubs. Dus ijzers bij merk X en wedges bij merk Y. Vroeger waren er veel spelers met een deal, tegenwoordig gaan merken voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. De merken hanteren een structuur met verschillende niveaus, waarbij een top 10-speler op de wereldranglijst meer krijgt dan een top 30-speler of een speler die alleen een tourkaart heeft.
Omdat een speler ook zijn kaart kan verliezen, zijn de termijnen voor een deal vaak niet langer dan twee tot drie jaar (of je moet Scheffler of McIlroy heten). Zo had Wil Besseling een tweejarig contract met Titleist toen hij op de DP World Tour speelde, maar omdat hij degradeerde naar de Challenge Tour werd dat contract niet verlengd. In 2025 heeft hij - na zijn promotie via Q School - wel weer een deal met Titleist.
Ook wordt er gewerkt met bonussen, bijvoorbeeld voor het winnen van een major of deelname aan de Ryder Cup. Op de PGA Tour is het gebruikelijk dat spelers een lager vast bedrag krijgen en dan een groter variabel bedrag zodra ze de play-offs of het Tour Championship (top 30, 50 of 70) halen.
De prijzengelden in golf zijn tegenwoordig zo hoog, dat goed spel - met clubs die je echt wilt gebruiken - meer kan lonen dan de sponsoreuro's. Vaak zijn spelers gecharmeerd van materiaal waarmee ze de top hebben bereikt. Een van de beste voorbeelden is Brooks Koepka in zijn periode dat hij twee majors per jaar won en (totdat hij tekende bij Srixon) geen clubdeals had. In die periode speelde hij met Mizuno-ijzers, een Scotty Cameron-putter, een Titleist-bal, Taylormade-driver en -woods aangevuld met een Nike-utility uit het museum.
De populaire youtuber Grant Horvat timmerde flink aan de weg de afgelopen jaren. De Amerikaan doet het zo goed online dat hij wordt gesponsord door Taylormade, maar gooit het in 2025 over een andere boeg. Hij heeft namelijk een aandeel in het 'direct to consumer'-merk Takomo genomen. Dit nieuwe merk verkoopt clubs alleen online en heeft vol ingezet op influencermarketing en samenwerkingen met de Bryan-broers (die ook aandeelhouder zijn) en Horvat. Het is een interessante ontwikkeling waarbij een deel van het budget van grote merken dus niet meer naar de tour gaat, maar naar 'creators' op YouTube, die minstens zo populair zijn als (grote) tourspelers...
Bekijk onderstaande video van 'Golf Digest' over sponsoring in golf: