Enige getuige van mijn kunnen

Het was doodstil op de drivingrange, ik had het rijk voor mezelf om ongegeneerd te oefenen. Ik maakte steeds groepjes met tien ballen en hield me keurig aan de opbouw van klein naar groot: eerst chippen, daarna pitchen en tenslotte de swing.

Allemachtig

Hing er iets in de lucht vandaag? Of was het die nieuwe yoghurt geweest bij het ontbijt? Misschien was ik gewoon eindelijk goed aan het worden; allemachtig wat ging het lekker! De ene mooie balvlucht na de andere. Ik begon om me heen te kijken, was er niet toch iemand die mijn indrukwekkende slagen had opgemerkt? Helaas, ik was de enige getuige van mijn fantastische kunnen.

Weifelend begon ik naar de golfbaan te turen. Zou ik..? Tot nu toe had ik slechts twee keer samen met mijn man in de baan gelopen, zou ik dat al alleen aandurven? Er was helemaal niemand dus ik kon op m’n gemakje aanrommelen. En het zou zonde zijn om die prachtige golfswing alleen voor de drivingrange te bewaren.

 

Ik pakte m’n tas, vol goede zin liep ik naar de eerste tee terwijl ik om mij keek naar het weelderige groen. Wat een mooie dag was het toch! Terwijl ik nog even controleerde in welke vakjes de pitchfork, tee’s en ballen zaten, liepen er twee vrouwen naar de tee. Hè, waar kwamen die ineens vandaan? Nou ja, geen reden tot paniek. Ik zou gewoon wachten tot ze de bij de tweede tee waren. Eén van de vrouwen keek me aan: ‘Wil jij misschien voor?’ Met overslaande stem antwoordde ik: ‘Neenee, dat is nergens voor nodig, ga uw gang.’ Ze sloegen af en liepen de baan in, godzijdank. Ik wachtte rustig tot ze bij de tweede tee waren, ging staan en keek nog even om me heen. Het was echt een mooie dag! Met een glimlach sloeg ik af.

Vermanend

Wat was dát voor bal? Net nog op de Driving Range sloeg ik de ene parel na de andere en nu belandde ‘ie met een lullig boogje 15 meter verderop. Nou vooruit, in de baan was het natuurlijk anders, ik moest er gewoon even inkomen. De tweede slag was nog slechter, de bal ging 15 meter naar links. Terwijl ik m’n tas weer oppakte, mezelf vermanend, hoorde ik ineens stemmen. Ik keek achterom en zag bij de tee twee mannen verschijnen. Het was de golfpro samen met een andere man. Die andere man keek niet alsof hij voor de eerste keer een golfbaan zag. Vrolijk zwaaide de golfpro naar me. Ik knikte vriendelijk terug en liep haastig naar m’n bal, nu was het zaak om dat ding met een goede tik weg te krijgen. Hij kwam in de bunker terecht. Ik keek weer achterom, de twee mannen stonden geduldig naar me te kijken. 

Zelfverachting