Beginnen met golf

Beter dan yoga én boswandeling

Columniste en nieuwkomer Ibtihal Jadib begint de golfsport steeds beter te doorgronden en er plezier aan te beleven...

20 november 2019 Ibtihal Jadib

Als ik aan vrienden of kennissen vertel dat ik tegenwoordig een enthousiaste golfer ben is de reactie steevast hetzelfde. De persoon in kwestie is even met stomheid geslagen, knippert een paar keer, begint vervolgens te lachen en dan komen de grappen.
Of ik nu ook van plan ben om, met de neus fier in lucht gestoken, bekakt te gaan praten. Of ik al met pensioen ben gegaan. Of ik eigenlijk nog wel door kan voor een echte Marokkaan. Enzovoorts.

Zelfspot

Ik ben niet vies van een flinke dosis zelfspot dus ik lach gewillig mee. Bovendien, als íemand zich verbaast over mijn nieuwe liefde en daarover kan grinniken, ben ikzelf dat wel. Toch vind ik het zonde dat de vooroordelen over golf kennelijk zo diep verankerd zijn want na de grappen komt vaak de vraag: ‘Maar wáárom dan in vredesnaam?’ Die vraag wordt niet gesteld wanneer ik zeg dat ik aan yoga doe of van boswandelingen houd. Dan zeggen mensen iets als: ‘Oh lekker zeg, goed van je’.

Dat kleine golfballetje duldt namelijk geen enkele concurrentie met andere gedachten want dan vliegt het genadeloos de vijver in.

Dat is gek want golfen is eigenlijk een kruising tussen yoga en een boswandeling. Maar dan beter. Want daar waar tijdens de yogales mijn gedachten continu afdwalen naar het boodschappenlijstje, m’n agenda, de kinderen of die opvallende tatoeage op de rug van de yogi voor mij, is m’n hoofd tijdens het golfen werkelijk helemaal leeg. Dat kleine golfballetje duldt namelijk geen enkele concurrentie met andere gedachten want dan vliegt het genadeloos de vijver in. Het spel dwingt me tot een enorme focus en is daarmee de perfecte manier om m’n hoofd leeg te maken en rustig te krijgen. Ik ben nogal een warhoofd en loop steevast rond met tig dingen die kriskras door m’n hoofd schieten waar ik wat mee wil of moet, maar tijdens het golfen valt dat allemaal stil.

Chocolademelk

Die ontspanning komt ook nog eens in de buitenlucht tot stand. Hoewel ik mezelf steevast beterschap beloof, lukt het me hooguit drie keer per jaar om een flinke strand- of boswandeling te maken. Zonde, want het is heerlijk om buiten te zijn, frisse lucht op te snuiven en te genieten van de natuur. Allemaal zaken die je tijdens het golfen automatisch doet. Voor een half partijtje golf ben je gemakkelijk een heel dagdeel kwijt, en al die tijd ben je buiten. Daar kan geen boswandeling tegenop. Zeker niet aangezien ik meestal in een min of meer rechte lijn naar het eerstvolgende tentje loop waar ze warme chocolademelk hebben met slagroom, stiekem toch het belangrijkste doel van zo’n wandeling.

Ik ben me zo langzamerhand het omgekeerde gaan afvragen:

waarom zijn er zoveel mensen die níet golfen? Werken aan een goede basisconditie, genieten van de natuur en een uitstekende meditatieoefening voor de geest; what’s there not to like?