Ervaringsverhaal
Louter Golf
Golfvereniging De Woeste Kop ligt in Axel, een kilometer of tien van Terneuzen. Voor Patty Smit is het vanuit haar woonplaats Bergen op Zoom een uur rijden om op haar werkplek te komen. “Die twee uur reistijd per dag heb ik er graag voor over om hier clubmanager te zijn”, zegt Smit. “Dit is een vereniging met een heel fijne sfeer en een prachtige golfbaan.”
De 18 holes van De Woeste Kop liggen in natuurgebied de Smitsschorre, de grond is van Staatsbosbeheer. “Dit is natuurlijk wel een beetje een uithoek, veel Nederlandse golfers kennen De Woeste Kop ook helemaal niet. Jij bent hier ook voor het eerst, toch Gerard?”
Het bestuur vond dat ik een eigen buggy moest hebben. Ik heb daar heel hard om gelachen
Dat klopt. Vanwege een sluimerende griepaanval bij de GOLF.NL-verslaggever, gaat het plan om samen de baan te spelen helaas niet door. We rijden door de baan in de buggy van Smit. “Toen ik hier drie jaar terug kwam werken, vond het bestuur dat ik als clubmanager een eigen buggy moest hebben. Ik heb daar heel hard om gelachen. Dit is dus officieel de buggy van Patty, maar iedereen mag er van mij in rijden, hoor.”
Het is een zonnige maandagochtend, de baan zit lekker vol. Smit groet de golfers die ze tegenkomt joviaal, ze kent ze bijna allemaal persoonlijk. “De Woeste Kop is een echte verenigingsbaan, dat spreekt mij ook aan.”
Greenfeespelers zijn, met wat restricties, welkom. “Per dag hebben we ruimte voor 21 gastspelers, maandag en vrijdag pas na 14.00 uur en in het weekend na 11.00 uur. Die inkomsten uit greenfees en een aantal evenementen hebben we nodig voor een gezonde exploitatie, onze leden hebben daar begrip voor.”
De Woeste Kop heeft ongeveer duizend leden, de helft ervan komt uit België. “Er komen ook veel Belgische golfers greenfee bij ons spelen, ze vinden de sfeer hier vriendelijker. Wel grappig, want Nederlanders denken vaak dat het op Belgische golfbanen gemoedelijker is.”
Volgens Smit is er één groot verschil tussen de Belgen en de Nederlanders. “In Nederland groeien we op met vrijwilligers op sportclubs, dat is in België veel minder gewoon. Sommige Nederlandse leden vinden daar wel iets van, ik doe er niet ingewikkeld over. En als je vrijwilligerswerk klein maakt, zes uurtjes marshal in de maand bijvoorbeeld, dan zijn ook Belgen bereid iets te doen.”
De Woeste Kop heeft geen wachtlijst, er is plek voor nieuwe leden. “Maar het is niet zo dat we dringend leden nodig hebben, de club is financieel heel gezond. Aan het eind van het jaar zijn er best wat opzeggingen, maar we trekken voldoende nieuwe leden.”
De ligging in ‘een uithoek’ heeft ook voordelen. “We hebben nauwelijks concurrentie van andere banen. Oostburg is de dichtstbijgelegen 18 holesbaan, een half uur hiervandaan. Die club heeft Belgische eigenaren en is ook meer op België georiënteerd.”
De Woeste Kop biedt alleen onbeperkt speelrecht aan. Vanaf 30 jaar betaal je 1.270 euro contributie. Nieuwe leden moeten ook een participatiebewijs aanschaffen van 1.135 euro en eenmalig 400 euro entreegeld betalen. Tot 25 jaar betaal je 317 euro, tussen 26 en 29 jaar kost het lidmaatschap 635 euro.
Smit: “Vanaf dertig jaar moet je dus het dubbele betalen, van 635 naar 1.270 euro. Die stap blijkt voor nogal wat golfers in die doelgroep te groot, ze haken af of kiezen alleen voor handicapregistratie.”
Ook de betere golfers in die jonge doelgroep haken af, dat vind ik zonde
Een minder duur lidmaatschap tot bijvoorbeeld 35 jaar, eventueel met een aantal restricties op bepaalde speeltijden, zou de clubmanager toejuichen. “Ook de betere golfers in die jonge doelgroep haken af, dat vind ik zonde. Leden doen hier vooral mee aan gezelligheidswedstrijden. Prima natuurlijk, gezelligheid vind ik ook belangrijk. Maar ik zou het mooi vinden als de groep die aan prestatieve wedstrijden meedoet groter wordt. We zijn een golfvereniging, bedrijven een sport. Ik zet me echt in voor sportief beleid op de club.”
Haar eerste baan in golf was sales- en eventsmanager op Spaarnwoude in 2006. “Dat was een geweldige tijd op een heel drukke locatie. We draaiden 2,5 miljoen omzet in de horeca en 1,6 miljoen in de shop.” Na Spaarnwoude werkte ze zes jaar voor de NGF “in allerlei functies”, en vervolgens bij Prise d’Eau en Golfcentrum Roosendaal. In die ongeveer twee decennia is golf hard gegroeid, maar Smit is niet onder de indruk van het huidige aantal van 428.000 geregistreerde golfers. “Een groot deel van die golfers speelt niet of nauwelijks. Laten we ons in de golfmarkt vooral niet blindstaren op die aantallen.”
Smit noemt zichzelf “een echte golfer”. Ze speelt van handicap 13. “Ik heb handicap 7 gehad, toen had ik meer tijd om te oefenen.” Ze is ook lid van De Woeste Kop. “Ik wilde nooit lid zijn van de club waar ik werkte, maar hier voelt het heel goed.” Haar naam prijkt ook op de kampioensborden in het clubhuis. “Ik heb het matchplay- en het strokeplaykampioenschap allebei een keer gewonnen.”
Wedstrijden spelen, regelmatig les nemen en oefenen, Smit raadt het iedere golfer aan. “Golf wordt pas echt leuk als je het een beetje kunt. Uit de cijfers blijkt ook dat golfers die handicap 28 of lager hebben doorgaan in de sport, hogere handicappers haken veel eerder af.”
Van beginners krijgt Smit nog weleens de vraag hoelang het duurt om golf te leren. “Ik zeg dan altijd dat ik mijn rijbewijs haalde na veertien lessen, mijn zus had er honderd nodig. Met golf is het ook zo, de een pakt het eerder op dan de ander.”
Het gaat hier nooit gebeuren, maar als ze van die eendaagse baanpermissiecursussen zouden aanbieden, ben ik meteen weg
Startende golfers worden op De Woeste Kop goed begeleid, baanpermissie moet je verdienen. “Mensen de baan insturen die er nog nauwelijks iets van kunnen, vind ik zo ontzettend slecht voor de sport. Het gaat hier nooit gebeuren, maar als ze van die eendaagse baanpermissiecursussen zouden aanbieden, ben ik meteen weg.”
Smit zegt niet terug te verlangen naar het oude Golfvaardigheidsbewijs. “Mensen deden zwetend van de stress examen, dat moet je niet willen. Onze pro’s doen wel extra testjes met golfers. Je moet een fatsoenlijke chip kunnen slaan, niet van vier meter van de hole vijf putts nodig hebben. Die testjes doen we niet om te pesten, maar juist om golfers te motiveren beter te worden.”
De Woeste Kop mag dan niet zo bekend zijn, de club doet het wel steeds beter op Leading Courses, het platform waarop golfers banen beoordelen. “We zijn met een 8,2 gestegen naar de gedeelde eerste plaats van banen in Zeeland. Op alle vlakken scoren we goed, de gastvrijheid en de kwaliteit en het onderhoud van de baan worden hoog gewaardeerd.”
Sinds een half jaar hebben alle afslagplaatsen op de drivingrange de Inrange radartechnologie. Financiering kwam tot stand via crowdfunding. “Voor duizend euro konden leden een aandeel kopen tegen een gegarandeerd rendement van 5 procent, terug te betalen in vijf jaar. Daar was veel belangstelling voor.”
Smit doet haar best meer golfers naar de Woeste Kop te lokken. “Vorig jaar hebben we voor de NGF de promotiewedstrijd naar de Hoofdklasse mogen organiseren. Die mannen waren in eerste instantie aan het mopperen omdat ze een eind moesten rijden. Toen ze de baan speelden, waren ze aangenaam verrast. En dat geldt voor iedereen die deze plek leert kennen.”
Op die plek kon het flink spoken, vandaar de naam Woeste Kop
De Woeste Kop is in 1983 opgericht. Waar komt de voor een golfclub toch wel bijzondere naam eigenlijk vandaan? “De eerste jaren werd er gespeeld op holes in recreatiegebied De Braakman”, vertelt Smit. “Op die plek kon het flink spoken, vandaar de naam Woeste Kop.”
In 1988 verhuisde de club naar de huidige locatie aan de rand van Axel in Zeeuws-Vlaanderen. De naam Woeste Kop bleef. Smit ziet zichzelf nog jaren werken op de club. “Drie jaar geleden werd ik door Alexander Renders van de NGF getipt dat er een vacature was voor clubmanager. Ik kende de baan niet, maar ben heel blij dat ik heb gesolliciteerd. Ik wil autonoom zijn in mijn werk en hier krijg ik veel vrijheid. Ik ben ook trots op de golfbaan die steeds beter en mooier wordt.”
Zodra het langer licht wordt, is Smit ook regelmatig ’s avonds op de club. “In de avond spelen er vaak andere leden dan overdag, die leden wil ik ook leren kennen. Op een mooie zomeravond met mijn eigen buggy een rondje rijden door de baan, het contact met de golfers, daar geniet ik van.”
Onlangs koppelde Smit twee leden van De Woeste Kop. “Voor een artikel in de nieuwsbrief bracht ik het oudste mannelijke lid en het oudste vrouwelijke lid bij elkaar, Piet en Riet - beiden 92. Ze hadden elkaar niet eerder ontmoet, nu zijn ze een stel. Ze hebben elkaars kleinkinderen ook al ontmoet. Piet golft nog twee, drie keer in de week, is superfit. Riet golft nog af en toe. Ik vind het prachtig als ik die twee samen de baan in zie gaan.”
