IJsgolf

Mij krijg je zodra het minder dan 20 graden is met geen stok de deur uit. Ik geef het niet graag toe, maar ik vind 'buiten' een zwaar overschat fenomeen. Als kind al had ik daar last van. Het speelkwartier vond ik het stomste onderdeel van het hele basisschoolcurriculum, vaak zat ik met een boek te koukleumen op een muurtje, en rende ik weer naar binnen zodra de bel ging. Mijn middelbare school was op de kop af vijftien kilometer verwijderd van mijn ouderlijk huis, en aangezien er weinig tot geen openbaar vervoer voorhanden was, heb ik zes jaar lang dertig kilometer per dag gefietst. Ik heb dat volgehouden door mezelf elke dag weer in te prenten dat zodra ik mijn eindexamen had gedaan, ik nooit, maar dan ook nooit meer door weer en wind naar buiten zou hoeven.

Lui en onwillig

En zo geschiedde. Toen ik 21 was kocht ik een auto (de Toyota Starlet uit 1996 waar ik nog steeds in rij, maar dat geheel terzijde), en vanaf dat moment kreeg ik mezelf met geen mogelijkheid meer op een fiets. Ja, misschien in de zomer, maar dan wel als het niet té warm is, want ik zweet als een otter. Mijn vrienden lachen me wel eens uit als ik de vijfhonderd meter naar hun huis afleg in mijn auto, en oké: heel klimaatvriendelijk is het natuurlijk allemaal niet. Maar: zo gedisciplineerd als ik kan zijn in mijn werk of andere gebieden van mijn leven kan zijn, zo lui en onwillig ben ik als het gaat om naar buiten gaan.

Doe mij een dekentje en een bank en ik kom nergens meer

De winter is vanzelfsprekend het ergst, wat dat betreft. Doe mij een dekentje en een bank en ik kom nergens meer. Nou ja, behalve op zondagmiddag dan, want dan wordt er gegolft. Of liever gezegd: dan heeft mijn dochter golfles, en ik ga mee de baan op. Want dat doe je wanneer je kinderen hebt. En dus sta ik elke zondag, weer of geen weer, met m’n kloffie op de drivingrange. En nu is het seizoen aangebroken dat ik soms vloekend en in mijn handen blazend sta te slaan, maar ik sta er wel.

Magie

Dat levert bijzondere inzichten op die de normale niet-luie burger waarschijnlijk al lang wisten, maar die aan mij volledig voorbij zijn gegaan tot dusver. Bijvoorbeeld: dat je handen het eerste kwartier van je polsen af vriezen bij temperaturen onder de tien graden, maar dat ze daarna als bij toverslag weer warm worden als je lekker door blijft slaan. Magie! En hetzelfde geldt trouwens voor de rest van je lichaam - met uitzondering van je voeten, als iemand nog een goede tip heeft voor warme voeten op de baan dan hou ik me aanbevolen.

Die rust geeft je wel de kans om een baan te lopen zonder je opgejaagd te voelen

Daarnaast is het ’s winters een stuk rustiger op de baan dan in de zomer, heb ik gemerkt. Blijkbaar is er zoiets als de 'mooiweergolfer', en ik geef 'm geen ongelijk. Die rust geeft je wel de kans om ook als onervaren speler een baan te lopen zonder je opgejaagd te voelen door mensen die achter je aan komen en beter (en dus sneller) zijn. Wat een ontdekking!

Wintersportgolfen

Ik vraag me trouwens wel af wat er gebeurt als het gesneeuwd heeft en je zit de holes niet meer, maar dat is vast voer voor een volgende column. Wintersportgolfen lijkt me weer een hele uitdaging op zichzelf, waar ik me vast nog wel eens aan waag. En als het zo ver is, dan zijn jullie de eersten die het horen.