Golf kijken

Het is een regenachtige zondagmiddag, eind mei. Vanochtend zijn we nog een uurtje op de baan geweest, maar het regende en waaide zo hard dat, hoewel ik me stellig heb voorgenomen geen mooiweergolfer te worden, ik er toch al snel genoeg van had. Golfen onder de douche is doe je immers ook niet. ’s Middags nestelen we ons thuis op de bank en zetten de tv aan. En wat schetst onze verbazing? Er is golf op! Gewoon op NPO1. Ik geloof niet dat ik dat al eerder meegemaakt heb. Ik weet niet of het iets is dat je gratis krijgt wanneer je gaat golfen, maar sinds kort maakt mijn hart een sprongetje wanneer ik ergens een goedverzorgde golfbaan zie. Zo’n heldergroen, licht glooiend deken van gras, het is een soort crack voor je ogen. En dus zap ik niet verder, vanmiddag kijken we golf.

Overal golfbanen

Het is de Dutch Open. Da’s logisch, want meer golf wordt er niet uitgezonden bij Studio Sport. Het is meteen spannend. Ik bedenk me nu pas dat ik eigenlijk nog nooit naar golf heb gekeken. En da’s best gek, want ik ben dol op kijken naar sport. Ik ben van het type dat tijdens de Olympische Spelen alles kijk. Van boogschieten tot curling tot de Noorse combinatie: ik vind het allemaal even mooi. Maar golf? Dat heb ik simpelweg nog nooit voorbij zien komen. En dat verbaast me, want sinds ik ben gaan golfen valt me pas op hoeveel golfbanen er in Nederland zijn. Als je een beetje goed oplet als je op de snelweg rijdt, dan zie je ze overal. En, misschien nog wel opvallender, sinds ik over golfen schrijf en niet onder stoelen of banken steek dat ik er enorm veel plezier aan beleef, ontdek ik pas hoeveel mensen er golfen zonder dat ik daar weet van had.

Ik heb nooit geweten hoeveel golfers er nog in de kast zitten in Nederland

Ik heb nooit geweten hoeveel golfers er nog in de kast zitten in Nederland. Na mijn eerste golfcolumns begonnen allerlei vrienden en bekenden me te vertellen dat ze ook golfen. Een collega die me zegt dat ze het er maar niet te vaak over heeft, want ja: “in de muziekindustrie kijken mensen daar toch een beetje scheef naar.” Maar ook een vriend die in Amerika opgroeide en me - terwijl ik hem al tien jaar ken - opeens vertelt dat hij zijn studie in de VS betaalt heeft met een golfbeurs, en dat hij daarna nog als semiprof heeft gespeeld. “Zullen we een keertje samen de baan op?” Vraagt hij. Ik kijk hem alleen maar met open mond aan: hoezo wist ik hier niks van? Het lijkt erop dat golf het elitaire imago maar niet van zich af geschud krijgt, en als je in Nederland iets niet wil zijn dan is het elitair. Doe maar normaal, et cetera.

Tussen de bomen

Misschien is dat een van de redenen dat er zo weinig golf op tv te zien is hier, en dat is echt jammer. Want als mensen meer golf zouden zien, dan zouden ze ontdekken hoe veelzijdig en spannend het is. Dat is althans wat mij al snel opvalt. Het is tot op het allerlaatst spannend en onvoorstelbaar. Want hoe goed een speler ook is, er gaat al snel wat verkeerd. Ik zie fantastische spelers tussen de bomen slaan, ballen in het water verdwijnen, en behoorlijk wat gefrustreerde blikken. Ik schreeuw zelfs een keer naar mijn tv wanneer een bal die op een meter van de vlag ligt, precies een rondje draait op het randje van de hole zonder erin te vallen. Wat een verschrikking! Wat een sport! Even later schreeuw ik nog een keer, maar nu omdat een speler de bal vanuit een onwaarschijnlijke positie in een keer de hole in chipt. Wat een talent! Wat een pracht!

Ik schreeuw zelfs een keer naar mijn tv wanneer een bal precies een rondje draait op het randje van de hole zonder erin te vallen

Ik ben na één middagje Dutch Open overtuigd: naar golf kijken is minstens net zo mooi als koers of voetbal kijken. En dus zou ik zeggen: zend eens wat meer uit, NPO. Maak de mensen wat meer bekend met die mooie graslakens. Onbekend maakt onbemind. En dat is zonde, want er is een ding nog leuker dan kijken naar golf, en dat is zelf golfen. Ja, ook als het regent. Maar niet te hard.