Spelersprofiel
Tiger Woods
Beeld: Getty Images
Tijdens zijn eerste toernooi als professional, het Greater Milwaukee Open, maakte Woods op de slotdag een hole-in-one. Hij eindigde in dat toernooi als 60ste en won iets meer dan 2500 dollar aan prijzengeld. Opmerkelijk: het was de eerste en laatste keer dat Woods met een lijnvlucht naar het toernooi afreisde. Voor het volgende toernooi had hij, met een sponsorcontract van Nike ter waarde van 40 miljoen in zijn achterzak, al de beschikking over een privéjet.
Acht maanden later had hij al drie toernooien van de PGA Tour op zijn naam geschreven én zijn eerste major, The Masters, gewonnen. In het laatstgenoemde toernooi op Augusta National triomfeerde hij met maar liefst 12 slagen voorsprong op de nummer twee, Tom Kite.
Tiger Woods is de eerste sporter die met zijn verdiensten de grens van 1 miljard dollar overschreed.
In oktober 2004 trouwde Tiger met de Zweedse Elin Nordegren, die als au-pair in het gezin van de Zweedse golfer Jesper Parnevik ook regelmatig op de golfbaan was te vinden. Tiger en Elin kregen twee kinderen, een dochter in 2007 en een zoon in 2009. Het huwelijk strandde in de zomer van 2010, nadat Tiger ruim een half jaar eerder in het nieuws was gekomen vanwege een aantal buitenechtelijke relaties. Woods kwam ook in opspraak door vermeend huiselijke geweld.
In maart 2013 maakte Woods bekend in de Amerikaanse skiheldin Lindsey Vonn een nieuwe vriendin te hebben gevonden. Die relatie hield twee jaar stand. Woods meed een half jaar lang het professionele golfcircuit. Hij keerde terug, maar bleek niet meer het niveau van weleer te kunnen laten zien. Ook werd Woods gehinderd door veelvuldig blessureleed aan knie en rug.
Vanaf 1996 is Tiger Woods ook de stichter en naamgever van een Foundation, dat maatschappelijke programma’s financiert waarmee de gezondheid, het onderwijs en het welzijn van jonge kinderen kan worden verbeterd. Miljoenen kinderen zijn daar al mee geholpen. De laatste jaren heeft Woods net als veel andere golflegendes ook zijn kennis ingebracht bij ontwerpen van golfbanen in onder meer Dubai, Mexico en de Verenigde Staten.
Op 29 augustus 1996 debuteerde Tiger als professional in het Greater Milwaukee Open. Hij won niet alleen kort daarop twee toernooien op de PGA Tour (Las Vegas Invitational en Walt Disney World/Oldsmobile Classic), maar werd datzelfde jaar ook al door het gezaghebbende Sports Illustrated’s uitgeroepen tot Sportsman of the Year. Twee maanden na zijn eerste majorzege besteeg hij al de troon van de wereldranglijst.
1999 en 2000 waren zijn beste jaren. In dat eerste jaar won hij acht toernooien, waaronder het PGA Championship, na een voor zijn doen niet héél bijzonder 1998 met 'maar' één zege. In 2020 was hij zes keer achter elkaar de beste, de langste reeks sinds die van Ben Hogan in 1948, en ook drie majors later was hij al de nummer één van de wereld; niet eerder bereikte een speler zo snel deze positie. Hij won het US Open, met een record van 15 slagen verschil, en The Open. Dat jaar was hij bij negen van de twintig PGA-toernooien die hij speelde de beste. Met zijn zege op Augusta in 2001 werd Woods de eerste speler die alle vier de majors achter elkaar had gewonnen. In 2002 bleef Woods domineren en schreef weer twee majors op zijn naam.
Daarna stond hij evenwel twee seizoenen ‘droog’ en na een onafgebroken periode van 264 weken werd hij in 2004 door Vijay Singh afgelost als nummer één van de wereld. De jaren 2005, 2006, 2007 brachten Woods weer veel voorspoed, hoewel hij privé ook een flinke tegenslag kreeg te verwerken. In mei 2006 overleed zijn vader Earl. Hij nam twee maanden ‘vrij’ maar kwam in de tweede helft van het seizoen sterk terug door zes toernooien achter elkaar te winnen. Daarmee kwam zijn trackrecord op 54 toernooien en 12 majors in slechts elf seizoenen. Beide records.
In 2007 continueerde Tiger zijn zegetocht en voegde hij nog eens zeven titels aan zijn totaal toe, waaronder het PGA Championship. Ook in 2008 begon hij sterk met drie overwinningen, maar na de Masters bleek het lijf van Woods te veel te verduren te hebben gehad door zijn krachtige manier van golfen. Hij onderging een knieoperatie en keerde pas terug in het US Open. Met veel pijn slaagde hij er zelfs in die major te winnen, al was daar een 18 holes play-off op maandag voor nodig. Daags erna maakte Woods bekend dat hij tijdens zijn revalidatie ook nog een stressfractuur in zijn linkerscheenbeen had opgelopen. Bovendien besloot Woods in de zomer van 2010 zijn swing aan te passen.
Pas eind 2011 zag de wereld iets van de oude Woods terug. Hij won voor de vijfde keer in zijn carrière de World Challenge. In 2012 (3) en 2013 (5) leek winnen weer de gewoonste zaak van de wereld te zijn en Tiger keerde ook terug aan de kop van het PGA Tour-klassement. Maar in 2014 kwam de klad er weer in. Nu door een hardnekkige rugblessure. Drie jaar van blessureleed, operaties, tegenvallende comebacks volgden. Weinigen geloofden nog in een echte terugkeer van de inmiddels veertiger Woods. Hij wisselde ook van coach, een beslissing die volgens de kenners duidde op een lichte vorm van wanhoop.
De malaise duurde drie jaar. Eind 2017 beloofde een negende plaats in de Hero World Challenge eindelijk weer iets goed. In 2018 trok Woods, afgezakt naar een plek buiten de top 1000 van de wereld, de positieve lijn door. Na tweede plaatsen in het Valspar Championship en het PGA Championship won hij na vijf jaar droog te hebben gestaan in september weer een toernooi. En niet het minste event, het finaletoernooi van de FedEx Cup. Het was en passant zijn 80ste overwinning op de PGA Tour. Woods eindigde het jaar 2018 in de top-15 van de wereld. Die resultaten deden de harten van de golfliefhebbers weer sneller kloppen.
Ook werd Woods in die periode geselecteerd voor het Amerikaanse Ryder Cup-team, maar dat werd geen succes. Net als eerder bleek de combinatie Tiger en de Ryder Cup geen garantie voor succes. Voor Woods persoonlijk niet en voor het Amerikaanse team evenmin. Europa bleek op Le Golf National in Parijs veel meer een team te zijn dan de rivaal en droogde de Amerikanen af.
Weinigen dachten ook toen nog dat Woods in staat zou zijn om weer op het allerhoogste niveau - de majors - te kunnen winnen. Maar in april 2019 liet de Amerikaan de wereld versteld staan door op Augusta National zijn vijfde Masters te winnen. Het was zoals de beroemde commentator Jim Nantz zei "the return to glory". Daarmee kwam zijn aantal majors op vijftien, nog maar drie minder dan de recordhouder Jack Nicklaus. Later dat jaar was Tiger nog eens de beste, ditmaal in het Zozo Championship in Japan. Dat betekende zijn 82ste zege op de PGA Tour en een evenaring van het record van Sam Snead uit 1965.
Veel golfliefhebbers hebben de hoop nog niet opgegeven dat Woods ooit nog zijn 83ste titel op de PGA Tour claimt of in de buurt komt van zijn zestiende majorzege. Beide prestaties raakten echter nog veel verder uit het zicht toen hij in februari van 2021 bij een zwaar auto-ongeluk over de kop sloeg en daar zware verwondingen aan overhield. Na de nodige operaties moest hij eerst maar weer eens zien te lopen, laat staan golfen. Dat laatste lukt inmiddels weer steeds beter en heel sporadisch zien we de (volgens velen) Greatest of All Time weer in actie. Daarbij geeft hij de voorkeur aan majors als The Masters en het Brits Open, of bijvoorbeeld het jaarlijkse toernooi dat hij met zijn zoon Charlie speelt.
Ook Tiger Woods is ooit begonnen op de driving range, heeft lessen gevolgd en is door oefenen naar een hoog niveau gegroeid. Wil jij jezelf als beginnende of gevorderde golfer ook naar een hoger niveau tillen? Meld je dan aan bij de Golf Academie, profiteer van gratis instructielessen en houd je eigen vorderingen bij.
Naar de Golfacademie
