Tiger Woods heeft in zijn carrière talloze ballen geslagen waar golfliefhebbers van in extase raakten. Als we uit het rijke golfoeuvre van de grootmeester één slag zouden moeten kiezen dan toch die onvoorstelbare chip-in, nu vijftien jaar geleden in de Masters.
‘Oh, wow!! In your life have you seen anything like that?!!’ Verne Lundquist, vermaard golfcommentator voor CBS, schreeuwde dat in zijn microfoon toen de bal van Tiger Woods op hole 16 in de laatste ronde van de Masters 2005 na 1,8 seconden balanceren op de rand van de cup alsnog in de hole viel. Nee, zoiets hadden we in ons hele leven nog nooit gezien. En iets vergelijkbaars gaan we ook niet meer zien, want werkelijk alles klopte aan de iconische chip-in van Tiger.
De situatie
18 april 2005, de laatste ronde van de Masters. Met nog drie holes te spelen gaat Tiger Woods aan kop (-13) met een slag voorsprong op landgenoot Chris DiMarco, de rest van het veld volgt op minstens zes slagen. Woods of DiMarco gaat het groene jasje veroveren, dat is zeker. Op de par-3 16de hole met de vlag op de bekende zondagse positie aan de linkerkant gaat Tiger met een ijzer-8 in de fout, zijn bal vliegt veel te ver en komt achter de green tot stilstand net voor een centimetershoge graskraag.‘ Dit is extreem lastig, een moeilijkere pitch ga je bijna niet vinden op deze golfbaan’, zegt co-commentator Lanny Wadkins.
De lichtplek
Het is laat in de middag, de zon die door de pijnbomen prikt zorgt voor een mix van lange schaduwen en licht op de green. ‘Tussen de schaduwen was een stukje licht precies op de plek waar ik de bal wilde laten landen’, zou Woods later zeggen. ‘Ik focuste puur op die lichtplek, ik wist dat mijn bal dan naar rechts richting de hole zou afbuigen, dat was mijn kans.’
Een minieme kans, want wat luistert het nauw. Een fractie te ver links en de bal blijft boven liggen, iets te veel rechts of de verkeerde combinatie van snelheid en spin en de bal rolt ver weg van de hole. Op de tv-beelden is duidelijk zichtbaar hoe Woods in de voorbereiding de slag visualiseert, in zijn hoofd schetst het golfgenie de contouren van een meesterwerk. Ook prachtig om te zien: Woods die kort voor hij gaat slaan in opperste concentratie een paar woorden in zichzelf mompelt. Het publiek rond de green van 16 is muisstil, alleen een vogel is hoorbaar. Dan haalt Tiger de trekker over.
De seconden
‘Here it comes’, zegt commentator Verne Lundquist als de bal precies zoals Woods hoopte de slope pakt en langzaam richting hole begint te rollen.
Als de bal de hole op een meter is genaderd, beseft Lundquist dat er iets unieks kan gaan gebeuren en roept: ‘Oh, my goodness!’ De Nike-bal lijkt rechtstreeks in de hole te gaan maar besluit op het laatste moment toch anders en blijft op de rand van de cup liggen. De toeschouwers rond de hole gillen, smeken bijkans dat de bal in de hole verdwijnt. Woods kijkt met een blik die hoop en vertwijfeling uitdrukt: hoe kan die bal op de rand blijven hangen?! Gedwongen door de zwaartekracht komt de bal tergend langzaam weer in beweging en tuimelt ‘Oh, wow!!’ zachtjes in de hole. Tussen het moment dat de bal van het clubblad van Woods vertrekt en het in de hole vallen zijn 16,3 seconden verstreken.
en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.
