'Trots, blij en opgelucht, in 2024 hebben we allebei weer werk!'
De DP World Tour speelt deze week in Zuid-Afrika en daarna nog het slottoernooi in Dubai, maar voor Daan en mij zit het seizoen erop en we kijken met tevredenheid terug. Het belangrijkste doel, behoud van de Tourkaart is gelukt. Ook volgend jaar hebben we allebei weer werk! Want zo gaat dat op de Tour, ieder jaar moet je als speler je job veiligstellen. Toen Daan na ons laatste toernooi, de Qatar Masters, zijn scorekaart had ingeleverd en we samen naar de locker liepen, kwamen de emoties los, viel de stress van een lang en zwaar seizoen van ons af. We waren blij, opgelucht en ook trots op wat we hadden gepresteerd.
Na de mooie tiende plaats van Daan in de Alfred Dunhill Links begin oktober feliciteerden sommige mensen ons met behoud van de Tourkaart. Zelf zaten wij er zo totaal niet in, die kaart was op dat moment nog lang niet veilig. Pas toen we in Qatar de cut hadden overleefd wisten we dat het niet meer fout kon gaan. Maar ook die twee laatste ronden hebben we met volle focus gespeeld en dat leverde een zestiende plaats op, een heel mooie seizoenafsluiter. En nu even geen golf maar vakantie!
Het hele jaar zijn we al onderweg. Het idee weer de koffers te moeten pakken ging ons tegenstaan
Andrei en Igor
Dat doen we lekker in eigen land. Daan en ik zijn vier jaar bij elkaar, maar we zijn nog nooit samen op vakantie geweest. Het plan was dit keer een mooie bestemming uit te kiezen, maar uiteindelijk hebben we besloten thuis te blijven. Het hele jaar zijn we al onderweg. Het idee weer de koffers te moeten pakken ging ons tegenstaan. We zijn begin dit jaar verhuisd, wonen nu heel fijn en we willen ook tijd doorbrengen met Andrei en Igor, onze twee dwergkezen. Als wij op Tour zijn logeren Andrei en Igor altijd bij mijn ouders, dus die twee hebben we al veel te vaak moeten missen. We gaan als het weer een beetje meezit de tuin aanpakken, kasten opnieuw organiseren en de gym en de berging opruimen. Vervelen gaan we ons zeker niet!
Ladies Day
Daan en ik brengen heel veel tijd door met elkaar, maar ruzie hebben we nooit. We gaan gewoon heel goed samen, van irritaties omdat we te veel op elkaars lip zitten is geen sprake. Ik merk aan reacties dat sommige mensen dat nauwelijks kunnen geloven, maar het is echt zo. We zijn natuurlijk ook nog niet zo lang getrouwd, dat scheelt… Maar serieus, we vinden het allebei gewoon heel mooi om dit avontuur op de Tour samen te beleven. Op de woensdagen in toernooiweken neem ik vaak wel wat tijd voor mezelf, ga ik mee op Ladies Day, een uitje voor de spelersvrouwen. Als vrouwen onder elkaar lekker praten en een beetje roddelen en klagen over van alles en nog wat, heerlijk. Maar we voeren ook heel serieuze gesprekken. Bij het Alfred Dunhill Links hadden we op Ladies Day een lunch die veel langer duurde dan gepland omdat er heel openhartig werd gesproken over het aparte leven dat wij leiden.
Pas als je zelf onderdeel uitmaakt van dit reizende circus besef je hoe het is. Zo vaak van huis, sociale contacten missen en altijd de spanning van het moeten presteren
Lief en leed
Een van de vrouwen vertelde over de mentale worsteling van haar vriend. Hij is een erg goede speler, heeft zelfs een toernooi gewonnen dit jaar, maar het leven op Tour valt hem momenteel heel zwaar. Het is fijn om als spelersvrouwen zulke gesprekken te kunnen voeren, lief en leed te delen en elkaar waar nodig te steunen. Je kunt aan mensen honderd keer uitleggen hoe het leven op de Tour is, maar pas als je zelf onderdeel uitmaakt van dit reizende circus, als spelers of als partner, besef je hoe het is. Zo vaak van huis, sociale contacten missen en altijd de spanning van het moeten presteren.
In dat spelersvrouwengezelschap ben ik de enige caddie, daar wordt door de andere vrouwen met bewondering naar gekeken. Dat vind ik toch wel frappant, ik draag gewoon die tas, voor mij is dat niet iets bijzonders. Ik heb zelf ook bewondering voor al die vrouwen en vriendinnen van de mannen op de Tour, zij zijn ook onderdeel van het team, zijn vaak alleen thuis met de kinderen en moeten van alles regelen. Dankzij de Ladies Days heb ik vriendinnen gemaakt op de Tour. Die meiden ga ik de komende weken missen, sommigen heb ik vast Merry Christmas en Happy New Year gewenst, want die zie ik pas weer in januari in Dubai.
Mauritius is een heel aantrekkelijke vakantiebestemming, maar als we dat toernooi spelen, gaan we zeker niet de toerist uithangen maar vol voor de winst!
Vol voor de winst!
Vorig jaar speelde Daan 29 toernooien en werd hij 111de in de Race to Dubai. Dit jaar is Daan op plek 100 geëindigd. Een knappe prestatie, zeker als je bedenkt dat hij door de nekblessure slechts 24 toernooien heeft kunnen spelen en 2,5 maand nauwelijks kon trainen. Veel progressie dus en Daan kan nog veel beter, dat stemt heel optimistisch voor het komende seizoen. De drie toernooien van de DP World Tour in Zuid-Afrika eind november en begin december slaan we zo goed als zeker over. Het is voor Daan belangrijk voldoende rust te pakken en te werken aan dingen die beter moeten, zodra het seizoen is begonnen is daar nauwelijks tijd voor. Zoals het er nu naar uitziet wordt het Mauritius Open half december ons eerstvolgende toernooi, dat staat in ieder geval met potlood in de agenda. Mauritius is een heel aantrekkelijke vakantiebestemming, maar als we dat toernooi spelen, gaan we zeker niet de toerist uithangen maar vol voor de winst!
