Topgolf

Wat een ronde met Daan! 1,5 uur in de hoge stresszone...

Daniƫlle Huizing-Leeman (33) is caddie, manager en vrouw van Daan Huizing die op de DP World Tour speelt. Voor GOLF.NL schrijft ze iedere twee weken een column. Deze keer over de laatste ronde in het BMW International Open. "Ik bleef maar rennen."

Wat was de laatste ronde van het BMW International Open fantastisch om als caddie mee te maken! Daan op zondag voor het eerst op de DP World Tour in de laatste flight en dan ook nog eens samen met Joost. Twee Nederlanders in het oranje, heel veel publiek dat enthousiast meeleeft, mooier wordt het niet. Het was die slotronde vanaf de eerste tot de laatste slag een ontzettend intensieve en emotionele rollercoaster. Op hole 1 sloeg Daan zijn drive rechts tussen de bomen en meteen kwamen we achter op het tijdschema. In het vervolg van de ronde heb ik voortdurend moeten rennen.

Whoop!

Ik draag altijd een armband van Whoop met een sensor die inzicht geeft hoe je lichaam presteert en reageert. Ik bleek veel meer calorieën verbrand te hebben dan normaal tijdens een ronde en helemaal opvallend, ik zat 1 uur en 29 minuten in wat de “high stress zone” heet. Rennen en vliegen, de spanning voor iedere slag, het vreet energie. Toch was ik tijdens de ronde geen moment echt moe. Ik werd gedragen door de adrenaline en al het werk dat ik heb verzet in de sportschool de laatste weken betaalt zich nu ook uit. Van veel mensen die voor de tv zaten hoorde ik dat onze ronde heel chaotisch oogde, zelf heb ik dat niet zo ervaren. Er gebeurde wel van alles, maar ik heb het hoofd redelijk koel weten te houden. Ik zat gewoon in een flow, was alleen maar bezig met Daan zo goed mogelijk helpen bij iedere slag. 

Bizar

 

We begonnen de laatste ronde op de tweede plaats, drie slagen achter Joost. Op plek zeven eindigen is dan niet wat je wilt, toch kijken we met een waanzinnig positief gevoel terug op het BMW International Open. Ten opzichte van twaalf maanden geleden zijn we in alle opzichten zo veel verder, speltechnisch maar zeker ook mentaal.  Daan heeft die laatste ronde in München gespeeld om te winnen en dan moet je soms risico nemen. De tweede slag op hole 9, een meter verder en het is putten voor eagle, nu werd het bogey. Het zat een paar keer echt heel erg tegen. Daan Slooter, de toernooidirecteur van het KLM Open, liep alle 18 holes mee en hij zei ook dat Daan ongelooflijk veel pech had. Er gebeurden ook onverklaarbare dingen. De ballen vlogen verder dan normaal en omdat er geen consistentie in zat was het ook heel moeilijk anticiperen. Vooral bij de wedges waren de verschillen heel groot. Zowel op hole 12 als op hole 16 sloeg Daan de bal tien tot vijftien meter verder dan zijn gebruikelijke maximumafstand, echt bizar. 

 

Kippenvel

 

Als je wilt winnen is zeven bogeys in een ronde natuurlijk te veel maar er stonden ook vier birdies en een eagle op de scorekaart. Met een beetje meer geluk op bepaalde momenten hadden we tot het einde meegedaan om de winst. Het slot van de ronde was hoe dan ook onvergetelijk. Achter ons op hole 18 mochten de marshals en de toeschouwers de fairway op tot achter het touw, dat soort beelden kenden we alleen van de tv. Die sfeer was zo bijzonder, absoluut een kippenvelmoment. Heel gaaf om zoiets samen mee te mogen maken. En het smaakt vooral naar nog veel meer van zulke mooie momenten! Zondag vlogen we om 21:00 vanuit München naar Schiphol, een uur of drie later waren we thuis in Odijk. Heerlijk geslapen, maar maandag kwam de spanning er opeens uit. Het was niet heel warm, maar ik bleef transpireren, dan merk je pas hoeveel stress er nog in het lichaam zit.

 

Beroepscaddie

 

Dinsdagochtend ging de wekker alweer om 05:15 voor onze vlucht naar Birmingham waar we deze week op The Belfry de British Masters spelen. Dat was vorig jaar mijn allereerste toernooi als fulltime caddie voor Daan. Ik was toen nog onwennig en een beetje gespannen, veel dingen waren nieuw en je wilt geen fouten maken. Nu voel ik me een echte beroepscaddie en ik heb het idee dat de andere caddies en de spelers op de Tour ook zo naar mij kijken. Na het VWO heb ik Hotelschool Den Haag gedaan en daarna acht jaar in het bedrijfsleven gewerkt. Het was een grote en avontuurlijke stap om ontslag te nemen en caddie te worden voor Daan. Maar het is de beste beslissing die ik had kunnen nemen. Ik ben gelukkiger dan ooit tevoren en helemaal blij als ik met die grote tas op mijn schouders naast Daan in de baan loop. 

 

Reageren of suggesties voor mijn column? Mail naar manager@daanhuizing.com

 

en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

Lees meer over
Topgolf Blog
}