Interview

Hans Wognum toert door heel Europa met zijn golfcamper, maar niets kan tippen aan dat ene uitzicht in Nederland

Hans Wognum is onlosmakelijk verbonden met zijn golfcamper. Van Spanje tot Noorwegen, de goedlachse golffanaat komt op de mooiste plekken van Europa. Onlangs versprong de teller van zijn Volkswagen-bus naar 500.000 kilometer. "Ik ben nu op de helft van mijn 'spaardoel'. Uiteindelijk wil ik dat 'ze' miljonair wordt."

Hans Wognum is zeker geen onbekende in de Nederlandse golfwereld. Hij exploiteerde in het verleden een golfbaan in Utrecht en helpt andere banen in het land met gastvrijheidstrainingen. Daarnaast maakt hij ook nog vlogs voor zijn eigen YouTube-kanaal. Maar bovenal is hij een vrijbuiter, die met zijn golfcamper graag de mooiste plekken van het continent opzoekt. 

Onlangs lazen we dat je golfcamper inmiddels 500.000 kilometer op de teller heeft staan. Hoe vaak denk je dat dat over de evenaar de wereld rond is?
"Daar heb ik echt nog nooit bij stilgestaan, ik weet eigenlijk niet eens hoeveel kilometer dat is? Vertel eens."

De evenaar is 40.075 kilometer lang, dus dat is bijna 12,5 keer rond!
"Dat is nogal wat, leuk perspectief!"

Hoe dan ook: je komt nog eens ergens. Wat is de meest bijzondere plek waar je ooit je camper hebt mogen parkeren op of rond een golfbaan?
"Zonder twijfel is dat op de tee van hole 9 bij Golfbaan The Dunes. Dat is de hoogste tee van de baan met uitzicht over de duinen van Zandvoort. Ik had een rondje gespeeld en het werd al donker. De baan was leeg en de baaneigenaar Nigel Lancaster zegt tegen mij: 'Kom Hans, we gaan jouw camper nu ergens neerzetten; op zo'n plek kom je nooit meer terecht.'

Hij verschoof wat teemarkers en een prullenbak, en ik kon mezelf klaarmaken voor mijn campingdiner en overnachting. Ik had er perfect uitzicht over de baan en kon tijdens mijn ontbijt precies in de gaten houden wanneer ik ongeveer aanstalten moest maken, zodat ik de vroege starters niet in de weg zou staan."

Bus geparkeerd op golfbaan The Dunes tee 9 in Zandvoort

Dat klinkt inderdaad als een bijzondere ervaring! Wat voor reacties krijg je dan zoal van voorbijgangers als je 's morgens je schuifdeur opendoet?
"Afhankelijk van de plek waar ik sta, lopen die reacties echt heel erg uiteen. Vaak sta ik op een achterafplekje waar de golfbaan overgaat in het bos. Als daar dan 's morgens wandelaars langskomen met bijvoorbeeld de hond, komt er niet veel meer uit de voorbijgangers dan 'goedemorgen'. En soms zie ik aan iemands verraste blik dat diegene nieuwsgierig is. Dan voel ik wel aan dat ik een gesprek kan aanknopen."

Wat voor gesprekken heb je dan?
"Vaak arriveer ik op de plaats van bestemming als de schemer al is ingetrokken. Ik heb natuurlijk ongeveer een idee waar ik ben, maar de schoonheid van de plek zie ik pas 's ochtends als ik wakker word. Dan is het extra leuk als er iemand langsloopt die me vervolgens vertelt wat er leeft in de omgeving, wat er gaande is. De ene keer gaat het over de buurt en de andere keer over het verlies van een dierbare, ongewenste kinderloosheid of het adopteren van een kind."

Ik parkeer op plekken waar zelfs een miljonair zijn huis niet kan laten bouwen

En kun je overal zomaar overnachten?
"Ik heb bewust gekozen voor een Volkswagen-busje, omdat dat niet te hoog en niet te breed is. Steeds vaker zijn er hoogte- of breedtebeperkingen op parkeerplaatsen. Dan zetten ze borden neer of een balk waar je onderdoor moet passen. Maar zolang ik er onder- en tussendoor pas, parkeer ik mijn bus op plekken waar zelfs een miljonair zijn huis niet kan laten bouwen."

Ik zit weleens te dineren met een wijntje en dan hoor ik hele dialogen tussen twee uilen

Je hebt als credo #zwaargenieten, wat is er nou zo zwaar genieten aan jouw nomadische leven?
"Vaak boek ik de eerste starttijd van de dag, maar als dat niet lukt ga ik op mijn gemakje ontbijten, voor mijn camper. Of er komt iemand met een bordje het clubhuis uit wandelen. Ik krijg zo nu en dan gewoon een special treatment. Dat is toch fantastisch. Neem de douches op een golfbaan, er zijn altijd schone handdoeken. Maar serieus, dan zitten we te dineren met een wijntje erbij en horen we hele dialogen tussen twee uilen, of er komt 's morgens een vosje koekeloeren. Dan kijk ik mijn vrouw Liza aan, we proosten en beseffen dat we het goed hebben. Ik heb niet veel nodig om een gelukkig leven te hebben."

Zijn er dan helemaal geen uitdagingen?
"Ja, ik moet zo nu en dan improviseren, bijvoorbeeld als de bewaking een hek heeft dichtgedaan terwijl ik mijn diner nog niet had gehaald. Maar ook de milieuzones, die in aantal toenemen. Ik wil eigenlijk mijn bus laten ombouwen, daarvoor ben ik nu de opties aan het afwegen. Het is nu een diesel en met een beetje geluk kan ik mijn bus laten ombouwen naar een elektrische aandrijving of wellicht op waterstof. Ik ben nu op de helft van mijn 'spaardoel' (500.000 kilometer) en wil uiteindelijk dat 'ze' miljonair wordt."

Lees meer over
Interviews Fun Reizen