In vogelvlucht
In vogelvlucht
Bij het afslaan op de hoge eerste tee, met fenomenaal uitzicht over de baan en kust, zie je het onmiddellijk: De Domburgsche is de definitie van een linksbaan. Haar rijke ondulaties worden prachtig zichtbaar in het strijklicht, delen van de vacht van het uitdagende, golvende, plooiende zandlandschap worden kort na zonsopkomst en kort voor zonsondergang in de schaduw gelegd. De baan bestaat uit louter lage begroeiing in gemêleerde groen-, geel- en bruintinten; rondom het roodzwenkgras van de baan danst piekerig helmgras sierlijk tussen onverzettelijke bosschages van door de wind geschoren, eeuwenoude zomereiken. Tussen de aardse tinten zie je op een heldere dag in de reflectie van kleine poeltjes de schittering van de zon, pal aan zee heeft de ferme westenwind vrij spel.
Tussen de aardse tinten zie je op een heldere dag in de reflectie van kleine poeltjes de schittering van de zon, pal aan zee heeft de ferme westenwind vrij spel
Hoofdgreenkeeper: "Ik klim iedere ochtend voordat ik begin naar de eerste tee, met uitzicht over de baan en zee. Dat verveelt nooit."
De Domburgsche, opgericht in 1914, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog bezet door de Duitsers, en maakte deel uit van de Atlantic Wall, vol met bunkers. Bij een Brits offensief in 1945 werden de bunkers vanaf een fregat beschoten; het resulteerde in ruim vierhonderd bomkraters. Zo’n driehonderd daarvan werden in de loop der jaren gedicht, de overige honderd gaan inmiddels op organische wijze op in hun omgeving.
Wie in de vroege morgen of tijdens de avondschemering over de zigzaggende paden van leem en schelpjes de baan op wandelt, kan zomaar allerlei inheemse zoogdieren tegen het lijf lopen. Aan de zeekant, waar de duinen een grote groene muur opwerpen, huppen bij het ochtendgloren hazen en duinkonijnen tussen de duindoorns, meidoorns en oude eikjes. Wie er écht voor dag en dauw uitgaat, kan zich met een beetje geluk en muisstil schoeisel vergapen aan reeën, steenmarters, fazanten en overvliegende zeearenden en buizerds.
Kom je in de winter, zo rond november en december, dan word je op de De Domburgsche vergezeld door een gezellige kudde van 250 grazende schapen, die de rough op traditionele manier kortwieken. Ze eten het gras zorgvuldig tussen de zaaddoosjes uit, enkele maanden later resulteert dat in vrolijke accenten van kleurrijke duinbloemetjes. Wie de verschraalde stukken duin in de warmere maanden van dichterbij bekijkt, ziet dat afgevlakte, platgetrapte stukken duin de habitat worden van nestelende holenbroeders, zoals de solitair levende holenbijen, die je tussen de koraalachtige rendiermosjes kan zien uitvliegen zodra de zon hun kamertje heeft opgewarmd.
Ga naar golf.nl/goforgreen voor meer informatie
Tussen de eiken- en wilgenstruiken liggen diverse poeltjes en beekjes, waar riet het opgeslagen hemel- en bronwater filtert voordat het bij droogte wordt gebruikt om de baan te bewateren. In die poeltjes groeit ook onder meer watermunt, dat in de lente langs het water bij hole zes, zeven en acht voor een bijzonder frisse, pepermuntachtige aroma zorgt; met enig speurwerk kun je na de negende hole watermuntthee uit eigen tuin laten bereiden. Of, als je nog wat verder zoekt, een kersverse salade met De Domburgsche-rucola. De golfbaan als moestuin.
Voorzitter Committed to Green-commmissie: “Deze baan is elke dag anders. Er zit hier zoveel beweging in de begroeiing, de soorten vogels, het licht en de lucht. Je raakt niet uitgekeken."
In en rondom het water aan de zuidkant van de baan leven veel eenden en meerkoeten, maar ook voorntjes en padden. Op vochtige avonden in april en mei – de natuur komt door het woeste Zeeuwse klimaat vaak wat later op gang – kan je voor een verrassing komen te staan. Duizenden nieuwsgierige pasgeboren padjes trekken in de schemering over de greens en fairways, tot en met hole twee, drie en vier, op zoek naar een nieuw onderkomen. Een deel van de brigade overleeft de trek, vele eindigen als vlezig diner voor foeragerende scholeksters, meeuwen en spechten.
De gele morgenster en het zandblauwtje verrijken het palet met Van Goghiaanse tintenIn de lente laat De Domburgsche al haar kleuren zien; op de delen van de baan die wit staan van de zandhoornbloemetjes is het af en toe lastig om je bal terug te vinden, de gele morgenster en het zandblauwtje verrijken het palet met Van Goghiaanse tinten. De baan is deze periode bovendien een paradijs voor vogelliefhebbers. Karmijnrode kneutjes dalen als kleine parachuutjes neer op de baan, roodborsttapuiten springen van wilg naar wilg en scholeksters breken met hun lange snavels veroverde schelpjes open. Verstopt in de struwelen zitten de nachtegalen, hun fabelachtige gezang verrijkt het geluidsbedje van branding. Achter in de baan, rond hole vijf, is de baan op momenten op zijn ruigst. Winterstormen zorgen zeker eens per jaar voor grote zandverstuivingen, die de greens en fairways bedekken in een laag zand. Het is illustratief voor de Domburgsche Golfclub: een baan zonder compassie, met bruut én betoverend Nederlands natuurschoon.
