Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
De lentekriebels gaan bij mij gepaard met golfkriebels. Nu ik de smaak meer en meer te pakken krijg op de drivingrange, neemt de hunkering naar de baan toe. Laat me los, de wei in! Dat idee. Er is bovendien maar één manier om mijn handicapdoel voor dit jaar te behalen (van 54 naar minimaal 39,9), en dat is door qualifyingrondes te lopen.
Toch houd ik mezelf voorlopig in toom, het is eerst tijd voor nog een paar grondige lessen. En dus meld ik me twee weken na de vuurdoop onder mijn nieuwe golfpro gemotiveerd op ’t Sybrook voor het vervolg. “Heb je een beetje kunnen oefenen in de tussentijd?”, vraagt Loed Jordaan bij aanvang van les 2. “Nou, het waren volle weken. Ik heb mijn huiswerk gedaan (wekelijks 75 ballen slaan op de drivingrange, red.), maar meer zat er helaas niet in.”
Ah, zo’n oefenmatje! Werkt prima hoor, je krijgt er goede feedback van
Alhoewel, achter de schermen ben ik wel degelijk serieus aan de slag gegaan. Zo heb ik toch maar mooi twee alignment sticks aangeschaft, als hulpmiddel bij het oplijnen. En dat niet alleen. “Kijk eens wat er aan mijn golftas hangt”, zeg ik triomfantelijk. Loed lacht. “Ah, zo’n oefenmatje! Werkt prima hoor, je krijgt er goede feedback van.”
Met deze zogeheten impactmat (50 bij 25 centimeter) kun je zelfs thuis gericht trainen. Het enige wat je nodig hebt is een club en enige bewegingsruimte - een bescheiden achtertuin voltstaat al. Kinderen in de zandbak, papa met zijn club in de weer: happy family op de vierkante meter.
Beeld je in dat er een bal ligt en swingen maar! De groeven op de mat strijken mee en laten het spoor zien dat je met de club hebt achtergelaten. Zo kun je perfect aflezen hoe je contact is. Kortom: een ideaal hulpstuk wanneer je weinig tijd hebt. Ik heb dus niet stilgezeten, wil ik er maar mee zeggen.
Ter zake. Loed hanteert dezelfde aanloop in zijn les als de vorige keer. “Sla maar rustig een paar ballen en dan gaan we daarna gericht aan de slag.” Met mijn pitchingwedge werk ik vijf ballen weg en ze gaan redelijk constant in dezelfde richting. Niet slecht, al zeg ik het zelf.
Toch valt Loed (uiteraard) weer een aantal dingen op. Onkruid moet je bij de wortel uitroeien, en dat geldt blijkbaar ook voor beroerde golftechnieken. “Ik kijk naar het totaalplaatje. Hoe kun je op de lange termijn beter worden? Dat is door de problemen bij de kern aan te pakken”, legt de jonge golfpro uit. “Wat je vaak ziet gebeuren, is dat de ene verkeerde techniek wordt gecamoufleerd met de andere. Op die manier kun je best heel aardige ballen slaan, maar zul je niet snel beter worden.”
Jij gaat straks nog heel leuk golfen, geloof mij nouIk voel me aangesproken. En dat is ook de bedoeling. “Ik vind echt dat je al een heel behoorlijke swing hebt. Jij gaat straks nog heel leuk golfen, geloof mij nou. Maar wat me opvalt, is dat je de swing niet mooi afmaakt." Waar we in de vorige les mijn gammele backswing hebben aangepakt - ik houd mijn voorste arm nu al veel beter gestrekt - moet nu blijkbaar ook mijn doorzwaai op de schop.
“Na het raakpunt trek je de club te snel en te veel naar je toe. Je moet het zo zien: een emmer met water gooi je ook leeg in een voorwaartse beweging. Maar wat jij doet, is de emmer volledig over jezelf leegkiepen. Je wilt niet nat worden, toch?”
Liever niet, nee. Maar wel meer van dit soort beeldende tips graag, daar sla ik enorm op aan. Loed laat het verschil zien via de opgenomen beelden (zie hierboven) en gaat daarna gretig verder met zijn betoog. "Als je naar jouw doorzwaai kijkt, dan zou je eigenlijk een afwijking naar rechts moeten hebben. En toch gaan de meeste ballen best mooi rechtuit. Hoe komt dat? Omdat je de ene fout dus compenseert met de andere: verkeerd oplijnen, bijvoorbeeld.”
“Aha!”, roep ik oprecht enthousiast na al deze verhelderende inzichten. En er komt nog meer. “Wanneer heb jij voor het laatst goed naar je grip gekeken?”, vraagt Loed. Mijn vorige golfpro ‘Meester Marc’ hamerde daar ook altijd op, maar na zijn laatste les heb ik mijn spel maandenlang laten versloffen. En je ziet wat ervan komt wanneer je als beginnend golfer te lang maar wat aanklooit. Dan steekt de ene na de andere golfkwaal kennelijk weer de kop op.
Waar het op neerkomt: ik laat de club als linkshandige speler te veel in mijn linkerhand rusten en moet met rechts denkbeeldig juist meer gas geven. “Anderhalve knokkel, dat is wat je moet zien van je rechterhand”, maakt Loed de zaken concreet. En met links: slechts losjes in je vingers, meer niet. Probeer het maar eens.”
Het voelt eerst wat onwennig, maar al gauw krijg ik het gevoel dat de puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen. Door deze grip voelt de juiste techniek bij de backswing op de een of andere manier ook natuurlijker en gebruik ik meer mijn lichaam in plaats van mijn handen.
Hoe nu verder? “Focus je vooral op je grip en je backswing. Ga bijvoorbeeld eerst eens een ronde spelen met alleen een pitchingwedge en putter, om puur de basis te trainen met deze nieuwe set-up. Je werkt veel thuis toch? Zet een club naast je bureau en pak 'm zo nu en dan eens beet om deze grip erin te slijpen."
En zo dringt golf steeds dieper door in mijn bestaan. Ik ga er nog net niet mee naar bed.
