Dagboek van een beginner

Roy gaat voor nulmeting de baan in met scratchspeler Stef: welke handicap kan de beginner halen in 2025?

Al het begin is moeilijk. Zeker bij golf. Roy Heethaar schrijft in de rubriek Dagboek van een beginner over zijn vorderingen en flaters als startende golfer. Hoeveel kan hij in een jaar van zijn handicap afsnoepen? Na een zonnige ronde in Brummen wordt het doel voor 2025 bepaald. “Zijn voorste arm lijkt de boosdoener.”

Het moment van de waarheid is aangebroken. Na een nacht waarin ik de slaap amper heb kunnen vatten, door een storm die over Twente raasde (of waren het de zenuwen?), ga ik met de billen bloot. Mijn gemankeerde golfspel wordt gewogen door GOLF.NL-redacteur Stef Swagers.

Nulmeting

Het doel is helder. Ik wil weten hoeveel ik van mijn handicap kan afsnoepen wanneer ik een jaar lang serieus aan de slag ga. Wat is realistisch? Dat gaat scratchspeler Stef (handicap 0.3) voor mij bepalen in een heuse nulmeting.

Engelenburg Golf & Country Club

Op de ietwat gehavende baan van Engelenburg Golf & Country Club in het Gelderse Brummen, geografisch voor ons precies in het midden, moet het gebeuren. Een aantal holes is onbespeelbaar, maar we mogen de vijf beschikbare holes best twee keer lopen van de vriendelijke meid in het clubhuis. Alhoewel, clubhuis… We praten over een imposant kasteel dat is omgebouwd tot luxe 4-sterrenhotel. Lekker laagdrempelig weer.

Geen kip op de baan

Afijn, aan het decor zal het zeker niet liggen vandaag. De storm is verdwenen en het is eind januari zowaar prachtig golfweer. Strakblauwe lucht en een waterig zonnetje. Rokjesdag is nog ver weg, maar noem het gerust een prelude op de lente. Al zijn we blijkbaar de enigen die dat doorhebben, want er is geen kip op de baan te bekennen. Golfers evenmin. Wat een weelde.

Hcp 54 versus hcp 0.3. Tja, daar gaan de knietjes toch wat van knikken

De omstandigheden mogen dan mild zijn, toch voel ik stevige baanschaamte opkomen wanneer we samen naar de eerste hole lopen. Een beginner tegenover een scratchspeler, hcp 54 versus hcp 0.3. Tja, daar gaan de knietjes toch wat van knikken. Als ik met medebeginners de baan inga sta ik al niet bepaald zelfverzekerd aan de tee, laat staan in het gezelschap van een doorgewinterde golfer. Gelukkig is Stef een even prettig als relaxed persoon om aan je zijde te hebben in de baan. Hoeveel ballen ik ook top vandaag, hij zal mijn tere ziel sparen – daar ben ik van overtuigd.

Stef trapt af. En hoe: een drive uit het boekje op de par 4 van 348 meter. Dan is het mijn beurt. Omdat de rode tees niet beschikbaar zijn, speel ik vanaf oranje. “Ik laat de driver in de tas, hoor”, dek ik me alvast in. “Laat ik eerst maar eens zorgen dat ik fatsoenlijke ijzers sla.”

De kop is eraf

Dat blijkt al moeilijk zat. Bij de eerste bal is het alweer raak, eh mis: ik top de bal, die hooguit 20 meter verder stuitert. Wel mooi op de fairway, een gelukje dat me deze middag vaker gegund is.

en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.


Het verschil in niveau en benadering is logischerwijs gigantisch. Stef foetert als zijn approach de green net niet haalt, terwijl ik voor een dergelijke slag al een moord zou doen. Het geluid alleen al: shjoeffff. Jaloersmakend.

Hier schort het aan

Hoewel ik waarschijnlijk mijn slechtste ronde ooit loop, steek ik er toch veel van op. Het chippen en pitchen gaat al heel aardig, maar zodra ik een volledige backswing moet maken, gaat het telkens weer mis. Het lukt me maar niet om mijn voorste arm gestrekt te houden, hetgeen Stef ook is opgevallen (zie zijn oordeel onderaan). Wat is dat toch? Daarnaast probeer ik de bal echt nog te slaan in plaats van ‘m mee te nemen in de beweging. Hardnekkige euvels...

Het komt er eigenlijk op neer dat je jezelf voor de gek moet houden met golf; althans, zo voelt dat voor mij. Want veel technische aspecten voelen in eerste instantie heel onnatuurlijk aan. Daar moet ik dus iets op zien te vinden, waardoor het inslijpen van de juiste techniek bij de backswing natuurlijker aan gaat voelen. Gerichte lessen moeten me daar toch bij kunnen helpen?

Stef slaat af op Engelenburg
Het begint hoe dan ook bij de kracht van herhaling, daar ben ik me van bewust. Het bewijs is al geleverd, want waar ik vorig voorjaar relatief aardig stond te spelen, ben ik weer terug bij af door een gebrek aan ritme. Je niveau tussentijds opslaan – saven zoals bij computerspellen – is er niet bij in golf.

Kans op eagle

Het zijn problemen waar Stef geen last van heeft. Hij golft al sinds 2008 en zat al rap op een handicap lager dan 30. Dat hij aanleg heeft voor golf, is duidelijk. Hij maakt naast parren twee bogeys en ook twee birdies op deze zonnige namiddag, en mist een kans op eagle zelfs. Enige aanleg voor deze sport wil ik mezelf zeker niet toedichten - laten we mijn scores maar achterwege laten - maar ergens in mijn lijf zit tóch dat fijne gevoel opgeslagen.

We doen niet aan mulligans hè. Noem dit maar een ‘valse par’

Heel soms komt het eruit. Zo leg ik de bal op hole 5 met een perfecte pitch tot binnen een meter van de vlag en maak ik keurig de putt voor par. Al corrigeert Stef me terecht, want bij mijn eerste afslag raakte ik niets dan lucht. “We doen niet aan mulligans hè. Noem dit maar een ‘valse par’”, zegt hij met een knipoog.

en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Driver uit de tas

Het zijn hoe dan ook momenten om te koesteren als beginner. Op de slothole durf ik het zelfs aan de driver uit de tas te halen. Wat heb ik te verliezen? En verrek, midden op de fairway! Logisch, vindt Stef, want met de driver raak je de bal immers meer opwaarts. Minder kans op 'toppen' dus. 

De ronde zit er bijna op, de zon zakt weg achter de bomen, en ik krijg de smaak pardoes te pakken. “Ik ben een diesel, Stef”, concludeer ik. “Voortaan toch maar 18 holes?”

en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Dit is het oordeel van Stef

Ik hoor weleens dat de golfswing een onnatuurlijke beweging is. Dat zie ik niet bij Roy. Hij maakt een goede draai bij de backswing en ook de draai door de bal ziet er goed uit. Toch is het constant goed raken van de bal momenteel zijn grootste probleem. Ik ben geen professional, dus ik kijk altijd uit met het geven van tips. In Roys geval lijkt de voorste arm de boosdoener, want die trekt hij te veel omhoog. Daardoor is het resultaat dat hij de meeste ballen aan de bovenkant raakt (toppen). Ook zit er weleens een air shot bij. En we weten allemaal: daar wil je snel vanaf.

Voor de komende maanden is het zaak voor Roy om veel ballen te slaan op de drivingrange. Elke week minimaal 75, in combinatie met een aantal lessen. Als hij dit doet, dan ben ik ervan overtuigd dat handicap 54 snel verleden tijd is.

Als de temperatuur omhoog gaat en de Nederlandse golfbanen in betere conditie zijn, dan gaat Roy goede scorekaarten inleveren. Zeker omdat het chippen al goed op orde is. Met die slag lijkt hij het meest comfortabel en daar kun je vaak de score mee redden. Ik denk dat Roy aan het einde van 2025 als doel moet stellen om handicap 39,9 te halen. En als hij bijna elke week op de baan staat, dan kan het zomaar een stuk lager zijn. Succes Roy!

Lees meer over
Beginnen met golf Blog Column