Caddie-column: Alle pijlen op het KLM Open!

Er is licht aan het einde van de tunnel! Het gaat eindelijk de goede kant op met de slepende nekblessure van Daan. Sinds 16 maart slikte manlief iedere dag acht paracetamolletjes en drie Ibuprofen, anders was de pijn niet te harden. Hij redt het nu met alleen nog een paar paracetamolletjes en ook dat verwacht hij snel af te bouwen. Afgelopen maandag is Daan voorzichtig begonnen met ballen slaan en de pijn neemt met de dag af. En dat met dank aan zijn tandarts!

Tandarts behandelt nekklachten

Daan had geen kiespijn of überhaupt last van zijn gebit, maar bij een controle bleek hij wel een ontstoken zenuw te hebben aan de linkerkant. Vorige week dinsdag een wortelkanaalbehandeling en een paar dagen later was de pijn al een stuk minder. Die ontstoken zenuw bleek voor uitstraling naar nek en hoofd te zorgen, daar kwam de pijn van. De afgelopen periode zijn we naar allerlei specialisten geweest zonder een goede diagnose te krijgen, en dan is het uiteindelijk de tandarts die je van nekklachten verlost, toch wel bijzonder. Maar vooral ontzettend fijn dat we nu weer vol optimisme vooruit kunnen kijken.

Maar het KLM Open eind van deze maand, dan moet Daan er weer helemaal staan

Het Belgisch Open van deze week komt nog te vroeg, maar ervan uitgaande dat Daan zich steeds beter gaat voelen, spelen we wel op 15 mei in Engeland op Walton Heath het kwalificatietoernooi voor het US Open. Die kwalificatie gaat over 36 holes op één dag. Pittig, maar ook een uitgelezen kans om weer op elkaar ingespeeld te raken in een competitieve situatie. Daan mist natuurlijk nog wedstrijdritme, de kans dat we een startbewijs gaan verdienen voor het US Open is daarom niet heel groot, zo realistisch zijn we wel. Maar we gaan natuurlijk wel alles geven, dat zit nu eenmaal in ons! Maar het KLM Open eind van deze maand, dan moet Daan er weer helemaal staan, daar gaan we vooral naar toewerken.

Aperolletjes

Deze week staat voor Daan in het teken van veel krachttraining, want door het passieve leven is zijn lijf flink verslapt. Gelukkig is hij niet afgevallen. Op gewicht blijven is voor Daan altijd wel een dingetje. Voor mij ook trouwens, maar dan op een andere manier! Ik heb er wel een kilootje of drie, vier bijgekregen en dan heb ik het niet over spiermassa... Ik heb vooral voor Daan gezorgd de afgelopen weken en mezelf ook maar een beetje verwend met lekker eten en Aperolletjes.

Die extra kilo’s moeten er wel weer af, want met die golftas op mijn nek sleep ik al genoeg kilo’s mee. Ik heb de mannen van het European Tour Performance Institute benaderd en die hebben speciaal voor mij een trainingsregime opgesteld om spieren op te bouwen en vet af te breken. Ik ben nu bijna iedere dag in de sportschool te vinden. Zo vliegt het vet er hopelijk snel af, en anders straks wel als ik in de baan weer een uur of vijf met die golftas loop te sjouwen.

Ervaren genoeg

Ik krijg via de mail af en toe leuke reacties op mijn column, dank daarvoor! Iemand vroeg hoe mijn rol is in de baan tijdens de toernooien. Daan doet het rekenwerk, de afstanden allemaal zelf. Wel nemen we iedere slag samen uitgebreid door. Daan praat dan hardop wat zijn plan is, hoe hij de slag ziet, wat de wind doet, hoe de luchtvochtigheid is, dat hele proces. Ik ken Daans spel inmiddels door en door en kan prima inschatten of wat hij zegt hout snijdt. Ik ben zelf met handicap 4 een redelijke golfer geweest en die achtergrond is zeker handig in mijn rol. Alleen als ik echt het idee heb dat Daan een foute keuze dreigt te maken grijp ik in, anders laat ik het lekker aan hem, hij is ervaren genoeg.

Daan noemt het last minute messages. Van die clichéopmerkingen waar een speler volgens ons niets aan heeft

Op de Tour merk ik dat nogal wat caddies zich willen laten gelden door heel erg aanwezig te zijn en zich te bemoeien met de hele routine. Als hun speler klaar staat om te gaan slaan zeggen ze bijvoorbeeld nog even “commit to it”, “target” of “trust it”. Daan noemt het last minute messages. Van die clichéopmerkingen waar een speler volgens ons niets aan heeft. Daan en ik kijken elkaar dan aan en vaak moeten we een beetje gniffelen. Als ik “be committed” zou zeggen tegen Daan denk ik dat hij in lachen uitbarst boven de bal. Wat ik vaak wel zeg voordat Daan gaat slaan is “nooit te”. Daan heeft de neiging de club te veel naar binnen weg te nemen, voor zijn gevoel moet hij echt overdrijven om dat tegen te gaan. Daarom zeg ik “nooit te”, zodat hij er even aan denkt dat te veel naar buiten wegnemen nooit gaat gebeuren.

Nooit te

Wij kijken allebei heel graag naar de Meilandjes. In een aflevering past Maxime een galajurk die nogal opzichtig is. Moeder Erica vraagt dan aan Martien en Maxime: “maar is het niet te?” Martien reageert dan extreem uitgesproken: “nee joh, wij zijn de Meilandjes, het is bij ons nooit te!” Dat iconische stukje dat wij in gedachten altijd meenemen naar de golfbaan is hier te bekijken. “Nooit te”, ik kijk er erg naar uit dat te zeggen als ik binnenkort eindelijk weer naast Daan in de baan sta.

Reageren of suggesties voor mijn column? Mail naar manager@daanhuizing.com.