Challenge op de Solheim Cup: lukt het Stef en Niki om binnen één uur de handtekening van Nelly Korda te scoren?

Nog bijkomend van PING Junior Solheim Cup komen we om 11.00 uur aan in Gainesville, Virginia. Dat is vrij laat, omdat Korda bijna drie uur eerder begon aan haar oefenronde. De vraag is dan altijd: spelen ze 9 of 18? In de bus van de parkeerplaats naar de baan vertelt een vriendelijke Amerikaans fotograaf dat ze vandaag ‘maar’ negen holes spelen. Een simpele rekensom leert ons dat Korda niet meer in de baan is.

De golfbaan ligt op een ontzettend groot grondgebied en we zijn net aangekomen. Welke kant moeten we op?

Optie 1 - eigenlijk ook direct de makkelijkste manier om haar te vinden - valt dus af. Maar ze kan ook op de drivingrange, putting- of chippinggreen zijn. In het mediacentrum is ze in elk geval niet, want ze heeft dinsdag al haar persconferentie gegeven. Om 11.46 uur gaat onze tijd in en gaan wij op zoek naar de ‘big fish’.

Drivingrange?

Ik vertel aan Niki dat professionele golfsters meestal naar de drivingrange gaan na de ronde. Zeker in dit geval, omdat de Amerikaanse vrouwen ‘slechts’ negen holes hebben gespeeld. Een bijkomend nadeel voor ons: de golfbaan ligt op een ontzettend groot grondgebied en we zijn net aangekomen. Welke kant moeten we op?

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door GOLF.NL (@golfnl)

Gelukkig hebben we in de mediaruimte een plattegrond gekregen en mijn richtingsgevoel is zo slecht nog niet. Binnen vijf minuten hebben we de range gevonden. Er staan veel mensen, maar weinig golfsters die meedoen aan de Solheim Cup. Er is later vandaag een wedstrijd voor het goede doel, dus alle deelnemers staan op te warmen. Althans, het is bijna 30 graden, dus warm zijn ze waarschijnlijk al.

Wel Charley Hull, geen Nelly Korda

We hebben geen tijd te verliezen, dus we besluiten naar de chippinggreen te gaan. Die zagen we al vanuit de bus, dus we weten waar we moeten zijn. Het probleem is echter dat we moeten omlopen. De asfaltwegen zijn namelijk uitsluitend bedoeld voor buggy’s (of golfcarts, zoals de Amerikanen zeggen). En nadat we de weg vragen, blijkt het voor ons niet mogelijk de speelsters te zien pitchen en chippen. Na een omweg komen we er toch, maar weer zonder succes. Geen Nelly.

Ook bij de immense teamrooms - twee huizen naast elkaar met USA of EUROPE op de voorgevel - zien we haar niet. Op de achtergrond horen we muziek, dus we gaan daar kijken. Inmiddels is er al bijna een half uur verstreken en we beginnen een beetje nerveus te worden. We lopen langs hole 18 en daar zien we een deel van het Europese team (Charley Hull, Linn Grant, Carlota Ciganda en Madelene Sagstrom) hun oefenronde afsluiten. Ook geen Korda bij de harde muziek, maar het blijkt vlak bij de grote puttinggreen te zijn.

Tijd dringt...

Het Amerikaanse team is gekleed in donkerblauw en rood vandaag. Ik zie een aantal vrouwen staan die dat aan hebben en een van hen heeft een blonde staart. Mijn hartslag gaat omhoog en ik denk dat het Nelly is. Van dichterbij blijkt het teamgenoot Sarah Schmelzel te zijn. Ik zeg tegen Niki dat het waarschijnlijk niet gaat lukken. We proberen een afsnijroute, maar worden tegengehouden. Mijn laatste hoop is dat ze nu wel op de drivingrange is en dat ze net aan het lunchen was.

Mijn laatste hoop is dat ze nu wel op de drivingrange is en dat ze net aan het lunchen was

Met nog een klein kwartiertje op de klok zijn we terug waar de zoektocht praktisch begon. Op het moment dat ik de eerste speelsters zie, weet ik het zeker: daar staat Nelly! We maken haast en gaan bij de menigte staan. Ze blijkt, zoals verwacht, het meest populair bij de toeschouwers. Het lijkt wel alsof ze het aanvoelt, want ze slaat nog twee ballen en dan gaat haar handschoentje uit. Ze stopt met trainen, zegt wat tegen haar coaches en caddie en wil weglopen. Maar dat laten de handtekeningenjagers niet gebeuren en meerdere fans roepen haar naam. Ze komt naar ons toe, dit is onze kans…

Ik wurm mij tussen een aantal mensen door en sta vooraan. Binnen tien seconden staat de handtekening op het door ons meegebrachte tijdschrift. En niet veel later signeert ze ook de USA-pet. De foto lukt niet vanwege de drukte en de beste golfster ter wereld is na een minuut ook weer weg. Toch zijn wij bijna euforisch. Missie geslaagd!

Donderdag is de openingsceremonie, waarna op vrijdag de Solheim Cup begint. Zondag is de winnaar bekend: Europa of Amerika.