Houd jij het droog bij deze beelden? Zo emotioneel kan topgolf zijn

Anders dan sommige mensen soms lijken te denken, is het winnen van een professioneel golftoernooi geen makkie. In de meeste gevallen gaat er een jarenlange persoonlijke strijd aan vooraf. Van de grind als amateur, tot het omgaan met tegenslagen en het afgaan van de kleine tours als (beginnend) professional. Allemaal om uiteindelijk een kleine kans te hebben op succes op de DP World Tour, PGA Tour, of natuurlijk de LET of LPGA.

Slechts een klein percentage spelers op het hoogste niveau, wint daadwerkelijk. We zijn immers niet allemaal gezegend met het talent van Tiger Woods, die met zijn 82 zeges op de PGA Tour een ongekend winstpercentage heeft van 21,98%! En als het dan gebeurt voor één van die ‘mindere goden’, kan dat tot emotionele taferelen leiden.

Pavon maakt opa trots

Neem Matthieu Pavon dit weekend. Na zeven jaar op de DP World Tour met 184 toernooien en onder meer al drie tweede plaatsen, stond de 30-jarige Fransman in het Spaans Open voor het eerst met een beker in zijn handen. Het feit dat dit uitgerekend in Madrid gebeurde, de stad waar hij via zijn opa een extra grote band mee had, zorgde ervoor dat het niet droog bleef. 

“Hij zit daarboven en ik denk dat hij nu heel trots op me is. Een gedeelte van mijn hart ligt hier”, zei Pavon met natte ogen. “In de baan heb ik daar veelvuldig aan gedacht. Het was moeilijk om de tranen binnen te houden, maar nu kan ik ze allemaal laten gaan.”

Dat de meeste emoties vaak loskomen in toernooien zonder exorbitante prijzengelden, is ook wel bijzonder. Brooks Koepka had na het winnen van het LIV-toernooi in Saoedi-Arabië dit weekend niet eens door dat hij ‘en passant’ ook een bonus van 4 miljoen dollar opstreek. “Sweet. Dat is een goed gevoel. Bedankt dat je het me laat weten”, aldus een lachende vijfvoudig majorkampioen.

Broberg van de hel naar de hemel

Twee jaar geleden hadden we op Bernardus ook een regelrechte tranentrekker te pakken. Kristoffer Broberg werd na zijn overwinning in China in 2015 een mooie toekomst voorspeld, maar jaren van blessureleed zorgden ervoor dat de échte doorbraak uitbleef. Het wachten was in het Dutch Open van 2021 dan eindelijk voorbij. Na 2.135 dagen kwam er een einde aan “six years of hell”, waarna hij in het interview meteen volschoot en amper op zijn benen kon blijven staan, laat staan het in woorden kon uitdrukken.

Monday qualifier

Voor andere golfers is alleen het mogen spelen van een toernooi op het hoogste niveau al een droom die uitkomt. Michael Visacki was een heuse “mini-tour legend”, totdat hij zich in 2021 via een ‘Monday qualifier’ kwalificeerde voor het Valspar Championship op de PGA Tour. Na afloop belde Visacki met zijn vader en eigenlijk zeggen de beelden genoeg. 

De (eerste) tranen van Tiger

De zege van Tiger Woods in The Open van 2006 was dan weer extra beladen omdat dit de eerste majorzege was die zijn vader niet meer meemaakte. Earl Woods, zelf geen onverdienstelijk golfer, leerde het spelletje aan zijn zoon en maakte van Tiger de winnaar die uiteindelijk de allergrootste ooit werd. Hij was de mentor én beste vriend van Tiger, die zes weken later won op Royal Liverpool. Daar zag de wereld Woods voor het eerst huilen… 

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.