Weber: 'Ik kreeg mijn gedachten niet tot rust'

Een speelster (Kendall Dye) had met handgebaren contact met de caddie (Jacqueline Schram) van Weber over de clubkeuze van de Nederlandse en dat mag volgens de regels niet. De derde speelster in de groep, de Amerikaanse Christina Kim, maakt de regelovertreding vervolgens kenbaar

(Lees hier uitgebreider terug wat er gebeurde)

Weber zelf kreeg daar helemaal niets van mee. ‘Het gebeurde allemaal terwijl ik in mijn pre-shotroutine zat en ik had geen idee dát het gebeurde. Er werden geen woorden gesproken. Het was één blik van mijn caddie, een handsignaal dat het om een ijzer 8 ging en datzelfde signaal terug. Ik had bovendien per ongeluk de verkeerde club uit mijn tas getrokken en sloeg een ijzer 9, dus het ging ook nog eens om de verkeerde club….’

‘Ja, ik ken de regel. Drie jaar geleden heb ik ook al eens twee strafslagen gekregen in een toernooi, dat toen live op televisie werd uitgezonden. Dat is een heel lang verhaal, maar toen stelde ik de vraag aan mijn medespeelster, met de bedoeling om haar beetje op te zwepen. Wat ik niet wist, is dat dit blijkbaar heel vaak gebeurt, maar dan zonder gevolgen.’

Verwijt jij jouw caddie iets?

‘Nee, ik verwijt haar niet iets. Was het stom dat ze de regel niet wist? Misschien wel, ja. Maar als dit kennelijk op grote schaal gebeurt, zoals me door heel veel spelers en caddies is verteld en het daardoor bijna de norm begint te worden, dan raak je er misschien aan gewend. Zonder erbij na te denken beantwoordde zij met een handgebaar de vraag. Is dat balen? Absoluut. Is het een regel? Zeker weten. Maar wordt deze regel vaak toegepast? Kennelijk niet.’

Kim koos ervoor om het pas ná de ronde aan te kaarten. Wat vond je daarvan?

‘Ik had het zelf anders gedaan. Ik had het zeker op de hole zelf gezegd, als ik er überhaupt al op zou hebben gelet. Op deze manier gaf ze ons alleen nog meer kansen om de fout in te gaan. Haar argument was dat ze ons niet uit ons spel wilde halen. Ik heb daar zelf wat moeite mee, omdat ik me niet in de situatie van een ander kan verplaatsen.’

Ze stuurde daarna wat tweets de wereld in, waarin ze schreef dat spelers de regels moeten kennen, zonder namen te noemen. Dat explodeerde vervolgens op social media.

‘Daar werd ik wel een beetje woest over om eerlijk te zijn. Ik snap niet helemaal waarom ze in kapitale letters twitterde dat men de regels moet kennen. Vervolgens gaat ze niet in op wat er precies aan de hand was en wordt het een ‘mysterieuze ruling’. In de reacties daarop worden Kendall en ik cheaters (valsspelers) genoemd en dat we hadden moeten worden gediskwalificeerd en we ons moeten schamen voor ons gedrag. Allerlei reacties die zij laat gaan en waarop ze reageert met: sorry, ik snap niet dat dit zo’n groot ding is ineens. Dan denk ik: wat had je dan gedacht?’

Je was behoorlijk overstuur na die ronde en het krijgen van de straf. Wat deed het met je?

‘Ik speelde zes ronden echt goed golf. In de eerste paar ronden was het putten nog matig, maar vanaf het moment dat we op Pinehurst no.9 gingen spelen, begon ik ook goed te putten en viel het mooi samen. Ik was behoorlijk ondersteboven van het hele gedoe en de manier waarop iedereen er mee omging. Ik probeerde het achter me te laten. Met mijn caddie had ik afgesproken dat we het er niet meer over zouden hebben, het gewoon vergeten. De volgende ochtend was dat toch lastig. Iedereen had het erover en ik had zelf de hele nacht niet geslapen omdat ik mijn gedachten niet tot rust kon krijgen. Dat is waar ik het meest van baal: dat ik het niet achter me kon laten en dat ik mentaal niet sterk genoeg was om niet meer aan het verleden te denken. Die slechte ronde kun je daar niet los van zien. Het kan niet zo zijn dat ik zes ronden lang de bal alleen maar aan het stripen ben en dan ineens mijn swing zo anders is dat ik alleen slices sla. Dat is puur mentaal.’

Afgezien van die ronde waren je scores goed genoeg om het wél te halen. Geeft dat op dit moment toch al enige voldoening?

‘Ja, ik weet dat ik het kan, ik weet dat ik op dat niveau kan spelen en goed zou kunnen meedraaien. Maar ik weet ook dat ik nog veel kan verbeteren. Dat zie ik als iets positiefs. Ik ben nog lang niet klaar met groeien, dat stopt eigenlijk nooit. Nog een jaar op de Symetra Tour betekent dat mijn off season wat langer is en ik net iets langer heb om aan dingen te werken. Daar heb ik veel zin in. Het seizoen was er een met up en downs, maar door het seizoen heen ben ik veel meer van de sport golf gaan houden. Ik werk met veel meer plezier aan mijn zwakke punten en ik speel met steeds meer plezier toernooien. Hoewel nog een jaar Symetra Tour niet mijn doel was aan het begin van dit seizoen is dit ook niet het einde van de wereld. Het is voor mij nog een jaar om verder te groeien.’