Golfreizen
Bestemmingen
Cape Kidnappers, avontuurlijker kun je een naam niet bedenken. De credits gaan naar de Britse zeevaarder James Cook, die in de 18de eeuw met zijn Endeavour de Grote Oceaan afstruinde en veel van het (ei)land daar in de uithoek van de wereld in kaart bracht. Hij was overigens niet de ‘ontdekker’ van Nieuw-Zeeland. Die eer kwam onze landgenoot Abel Tasman een eeuwtje eerder toe, maar Cook bracht wel Nieuw-Zeeland beter in kaart en ‘ontdekte’ bijvoorbeeld dat het uit twee grote eilanden bestond. De Brit koos de naam, nadat langszij gekomen Maori-vissers het hulpje van de gids van Cook probeerden te ontvoeren. Het jongetje wist van de vissersboot af te springen, terug te zwemmen naar de Endeavour terwijl enkele vissers hun daad met de dood moesten bekopen.
In deze uithoek van de aarde is de wereld betoverend
Volgens de Maori-overlevering betrof het overigens geen ontvoering maar een bevrijding. De lokale en oorspronkelijk bevolking van Nieuw-Zeeland heeft dan ook een andere naam voor de robuuste kuststrook in Hawke’s Bay aan de oostkant van het eiland: Te Kauwae-a-Māui. Ook de herkomst van die naam mag er zijn. Volgens een Polynesische mythe gebruikte halfgod Māui uit Hawaii bij het vissen in de baai een haak gemaakt van zijn grootmoeders kaakbeen. De kaap heeft de vorm van een vishaak en dat verklaart de naam.
Tot zover het lesje geschiedenis, maar zo komen we in beleving wel een stukje dichterbij bij Cape Kidnappers Golf. In gedachten dan, want in werkelijkheid heb je daar vanuit ons landje wel meer dan een dag voor nodig. De ruim 18.000 kilometers naar Auckland door de lucht nemen al een kleine 23 uur in beslag en dan wacht nog een rit of vlucht van 400 kilometer naar het oosten van het Noordeiland, richting het art-deco stadje Napier.
Wie zich aan de poort van de voormalige schapenhouderij bij de beveiligers heeft gemeld, krijgt te horen dat het ritje naar het clubhuis ook nog een dikke twintig minuten over een niet fijn geasfalteerd weggetje duurt. Kortom, je moet er wat voor over hebben. Tijd en geld. De prijs van een greenfee bedraagt om en nabij 500 euro, voor een ‘goedkope’ overnachting in een lodge op The Farm, leg je al gauw ruim 800 euro neer.
Maar in deze uithoek van de aarde is de wereld betoverend en de natuur overweldigend. De schapen grazen nog steeds op het landgoed en de Jan van Gent-kolonie een stukje verderop zeker ook een bezienswaardigheid. De plek en vergezichten zijn bovendien adembenemend en uniek. Niet zonder gevaar ook, want de trail op Cape Kidnappers was een tijdje dicht vanwege afbrokkelende krijtrotsen.
Ook op de golfbaan is het verstandig om niet te dicht aan rand van de kliffen omlaag te willen kijken. De verleiding om vanaf 150 meter hoogte een bal de oceaan in te slaan en meer dan tien seconden te wachten totdat de bal het water raakt, is voor veel golfers al wel te groot.
Natuurlijk speelt de wind hier vaak een rol, maar een uitgesproken links course kun je Cape Kidnappers niet noemen. De holes – vooral die op de back nine – lopen af naar de zee en het geheel vormt rimpels op het landschap en grenst niet bepaald aan zandduinen. Op elke hole heb je wél zicht op de oceaan. Maar soms sla je over theebomen en soms over imposante kliffen. De fairways zijn op bijna alle holes behoorlijk breed, maar toch worden veel golfers naar de rand ‘getrokken’.
Baanarchitect Tom Doak damde hier en daar het gevaar aan de afgrond in met diepe bunkers, maakte gebruik van de natuurlijke ‘luchtbruggen’ in het landschap en creëerde op hole 6 en 15 de kans om je bal naar ‘het einde van de wereld te slaan’.
Op hole 12 helt de green zo naar de afgrond dat je ook hier op de tee het gevoel hebt de bal in het oneindige te kunnen verliezen… "Bij het aanleggen van deze golfbaan hebben we veel van Moeder Natuur gekregen”, zegt Doak over zijn eigen creatie, die in 2004 werd geopend en een lengte heeft van zo’n 6400 meter. “Deze plek had van zichzelf al veel drama. Daar was niet tegen op te boksen, dus hebben we er maar zo veel mogelijk gebruik van gemaakt. Er is geen vergelijkbare plek van deze grootte en zo hoog boven de oceaan.”
Kijk nog even naar de foto hierboven: Cape Kidnappers gijzelt je fantasie. Nu nog zien hoe je daar werkelijkheid van maakt.
Het unieke landschap van Nieuw-Zeeland is vruchtbare grond voor golfbanen. Meer dan 400 zijn er aangelegd, de een nog mooie dan de andere. Cape Kidnappers is op de lijstjes beste banen inmiddels voorbijgestreefd door Tara Iti, iets noordelijker gelegen. Ook een ontwerp van Doak en net als bij Cape Kidnappers komt het geld van Amerikaanse investeerders. Kauri Cliffs, eveneens gelegen op het Noordereiland, completeert de top 3 van Nieuw-Zeeland.
Nieuw-Zeeland heeft bijna 400 golfbanen en iets meer dan 5 miljoen inwoners. Niet veel landen hebben zo veel banen voor relatief zo weinig inwoners. De constitutionele monarchie, lid van het Gemenebest van Naties, telt ongeveer 250.000 golfers. Onder de mannen is golf de meest beoefende sport; golf staat bij vrouwen op nummer twee.
De bekendste Nieuw-Zeelandse golfer is Lydia Ko (1997). Geboren in Zuid-Korea, maar als kleuter emigreerde ze met haar ouders naar Nieuw-Zeeland, waar ze op 5-jarige leeftijd met golf begon en 7 jaar later de Nieuw-Zeelandse nationaliteit aannam.
Ko won al 17 toernooien op de LPGA Tour en veroverde brons bij de Olympische Spelen in Tokio. Over haar homeland zegt ze: “Nieuw-Zeeland is gewoon een geweldige golfbestemming. Hier zou elke golfer een keer naartoe moeten willen. Ik beloof, je zult niet worden teleurgesteld.”
