Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
Wanneer ben je officieel beginner af? Die vraag stelt Maaike Olde Olthof in haar afscheidsbijdrage voor deze rubriek, en spookt nu ook door mijn hoofd. Mijn voormalig sparringpartner concludeert dat ze de dummystatus inmiddels is ontgroeid, maar hoe zit dat eigenlijk bij mijzelf?
Tijdens de nulmeting in januari topte ik nog zeker negen van de tien ballen, maar inmiddels is het eerder omgekeerd: ik denk dat ik tijdens mijn plichtsgetrouwe sessies op de drivingrange nog slechts één op de tien ballen schamp. Met dank ook aan mijn nieuwe golfpro Loed Jordaan.
Er zijn nog genoeg andere swingkwalen weg te poetsen, maar het wordt onderhand tijd voor de eerste officiële ronde van het jaar. Tijd om de progressie te vertalen naar goede scorekaarten en het verlagen van mijn handicap (54). Alles voor dat grote doel van 2025: onder de 40 duiken.
Ik kan schaven aan mijn swing, René krijgt zijn gewenste voorproefje. Een heuse win-win
En jawel, komende vrijdag gaat het gebeuren. 9 holes qualifying op De Lage Mors in Delden, het staat rood omcirkeld in mijn agenda. Maar eerst volg ik het advies van Loed op: een oefenronde met alleen een pitching wedge en een putter, om zo mijn ‘nieuwe’ swing erin te slijpen.
Komt dat even goed uit, want kameraad René Simmelink wil ook kennismaken met de golfsport. Een lastig verhaal als je nog geen handicap-registratie hebt, maar gelukkig is er altijd nog pitch & putt. 'De Autotron van de golfsport', want hier heb je geen vaardigheidsbewijs nodig en is Jan met de pet ook welkom. Ik kan schaven aan mijn swing, René krijgt zijn gewenste voorproefje. Een heuse win-win.
Ik heb me in het verleden vaker gewaagd aan pitch & putt en vond het altijd wel vermakelijk, maar dat was vóórdat ik aan het echte werk geroken had. Kan het me nu ook nog bekoren? We gaan het meemaken.
Het is bitterkoud op deze zaterdag en de nachtvorst is amper uit de grond getrokken, maar het mag de pret niet drukken. Goedgeluimd melden we ons rond het middaguur in Bussloo voor een rondje van 18 holes. Eerst een bakkie en dan gaan met die banaan.
Als we bij hole 1 aankomen word ik meteen overvallen door een soort Madurodam-vibes. Een gevoel dat ik onlangs ook ervoer toen ik langs mijn geboortehuis wandelde. Een straat groot en wijd in mijn herinneringen, was tientallen jaren later verworden tot een laantje waar je als volwassene met zevenmijlslaarzen doorheen banjert.
35 meter? Wat zijn dit voor pisafstandjesDie vreemde sensatie beleef ik nu dus ook. “35 meter? Wat zijn dit voor pisafstandjes”, zeg ik tegen mijn speelmaat. Ik betreur mijn eigen misplaatste arrogantie, maar kan het niet helpen. Toen ik de stap maakte van midgetgolf naar pitch & putt vond ik het heel wat, maar van de grote baan terug naar dit kleine broertje? Het is best wel een afknapper, anders kan ik het niet noemen.
Daar komen de eerste excuses al
René mag eerst. Hij houdt zijn handen verkeerd om en ik corrigeer hem vlug voordat hij afslaat. Handicap 54, en nu al strooien met ongevraagde adviezen? Nee, ik ben er niet trots op. Temeer omdat ik weer eens gebukt ga onder opstartproblemen. Op hole 1 chip ik de bal na een prima afslag tot drie keer toe heen en weer over de green. “De grond is erg hard en het gras heel kort, en dat maakt het korte spel erg lastig hier”, zeg ik. “Ja ja, daar komen de eerste excuses al”, kopt René de voorzet vakkundig binnen.
Even lijkt er een afgang in de maak, want na twee holes loop ik twee slagen achter. Maar ik herpak me bijtijds. De diesel komt op stoom en na zeven holes schakel ik de parren pardoes aaneen. René zakt wat weg na zijn pikstart, maar slaat tussen de 'grondpijlen' en airshots door ook zeker een aantal keurige ballen.
René is hoe dan ook verkocht, en is voornemens zijn 'echte golfpapieren' te gaan behalen. En zo heb ik - na de oud-buurman, mijn vader en zijn vriendengroep - toch maar mooi weer een zieltje gewonnen voor deze sport. Welcome to the club! En dan nu vol de focus op die handicapverlaging.
