Love Birdies
Reportage
Maaike mengt zich in golfdag voor 50-plus singles: 'Een gat in de singlemarkt, al vrees ik dat ik er niet voor gemaakt ben'
Beeld: Elkaar Ontmoeten / Mart
Op een zonovergoten herfstdag voeg ik me bij een groep mensen die zich op een golfbaan in Hattem verzamelt. Een mannetje of twintig drinkt in het horecagedeelte een kop koffie. Ik heb me laten overhalen om aan te sluiten bij een golfdag van Elkaar Ontmoeten. Die organiseert, door het hele land, sportdagen om mensen met elkaar te verbinden, in het bijzonder: 50-plus singles. Zo kun je padellen en meedoen aan een zeil- of kookweekend. Ik ga, als rasechte GOLF.NL’er, uiteraard voor de golfvariant.
Tijdens het koffiedrinken raak ik spontaan in gesprek met Rob, die er op het eerste gezicht net zo jeugdig uitziet als ik (ben net 50 geworden deze zomer). Om eerlijk te zijn had ik veel wat oudere mensen verwacht, maar er is een mooie afwisseling qua leeftijd. Of het ook daadwerkelijk zo is weet ik niet, want tijdens het voorstelrondje ben ik de enige die een leeftijd noemt, al geeft Rob aan ’60-minner’ te zijn.
Zo’n introductie is iets waar ik, als spreken-voor-groepen-mijder, niet echt op zit te wachten, maar het hoort erbij. Iedere deelnemer meldt na zijn naam meteen het aantal (uit- of thuiswonende) kinderen, behalve ik. Ook opvallend is dat men van heinde en verre komt; van Zutphen tot Alphen aan de Rijn en van Purmerend tot Den Bosch.
Het lijken me op het eerste gezicht allemaal aardige, toegankelijke mensen. Een paar deelnemers heeft al eerder aan een sportdag van deze organisatie deelgenomen waardoor de stemming vrij informeel is.
Ik krijg ook het idee dat er al connecties zijn ontstaan ruim voor vandaag. Eén man is kapper van beroep en grijpt de voorstelronde aan om de brunette naast hem te complimenteren met haar mooie coupe. “Rustig aan, Peter”, grapt de groepsleider. “We hebben de hele dag nog.” De sfeer zit er in ieder geval goed in.
De groep wordt na de koffie opgesplitst. Sommigen spelen een 9 holesronde door de baan, ik sluit aan bij de clinic die gegeven wordt door twee goede golfers. Het zijn bepaald geen teaching pro’s (ja, ik ben een golfende kniesoor die daarop let), maar Jart en Henk zijn van respectabele leeftijd en maakten ooit deel uit van het Nederlands golfteam. Ze leggen duidelijk uit en nemen de tijd voor je.
Jij hebt wat we in de volksmond een typische wijvenswing noemen
Onze groep staat in de schitterende zon op de oefengreen, een jas is inmiddels overbodig. We putten en chippen als een dolle. Sommige vrouwen hebben een eigen golftas bij zich, voor de rest is al het materiaal aanwezig. Als we vlak voor de lunch aan het afslaan beginnen, pak ik mijn grote liefde, de hybride, erbij. Net op het moment dat iemand van de organisatie langsloopt sla ik de bal, goed, strak en zuiver. “Zo Maaike, dat was een mooie.”
Jart is het daar niet mee eens, gaat bij mijn afslagplaats staan en zegt hard. “Dit is wat we in de volksmond nu een typische wijvenswing noemen.” Hij gaat achter me staan en zodra ik weer afsla voel ik dat mijn club, die over de schouder gaat, tegen iets aan tikt. “Je legt ‘m veel te veel in je nek, dat is helemaal niet nodig.”
Nog beledigd door de term ‘wijven’ kijk ik hem verbaasd aan. Als dit mijn eerste kennismaking met golf zou zijn, dan zou ik op deze benadering onmiddellijk afknappen. Maar ik ben hier om mensen te ontmoeten, en ben twee jaar geleden zelf enthousiast aan golf begonnen.
Je hebt het allerleukste van de dag gemist
De lunch (soep en een broodje kroket) genieten we op het terras waar ik in gesprek raak met een paar vrouwen. Anneke schijnt de zoon van een collega te kennen en Marian komt uit mijn buurt, is een half jaar geleden met golf begonnen en vooral op zoek naar een golfmaatje.
Marian en ik wisselen nummers uit. En wat een toeval: zij werkt bij hetzelfde bedrijf als mijn beste jeugdvriendin. Het slotstuk van deze dag is de Texas Scramble-wedstrijd waarbij we het in vier- en drietallen tegen elkaar opnemen. Helaas eindigt mijn avontuur hier plots, omdat mijn vader onverwachts in het ziekenhuis ligt.
Diezelfde avond krijg ik van Marian een appje dat ik het allerleukste van de dag gemist heb. Texas Scramble en de borrel waren volgens haar erg gezellig, ‘We hebben niet gewonnen, maar het was erg leuk om met z’n vieren te spelen’, appt ze.
Ondanks de lichte tegenslag thuis was het voor mij toch een geslaagd uitje. Dit soort sportdagen zijn een goed initiatief, aangezien de groep alleenstaande 50-plussers alleen maar zal toenemen. Daadwerkelijk nieuwe mensen ontmoeten is in mijn huidige levensfase best ingewikkeld. Je hangt niet meer twee keer per week in de kroeg, en als mantelzorger heb ik weinig tijd over voor een extra hobby, laat staan liefde.
Als ik wel ruimte zou hebben, zou ik zeker nog een keer met Elkaar Ontmoeten meegaan. Live is toch leuker liefdesgeluk zoeken dan via een app. En uiteindelijk heb ik aan deze dag wél een date overgehouden: Marian en ik hebben een golfafspraak gemaakt. Ik heb daar nu al zin in. Lekker ver slaan met m’n wijvenswing!
Heb je zelf ook interesse om aan een sportdag van Elkaar Ontmoeten mee te doen of wil je meer weten? Hier vind je meer informatie.
