Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
Sinds de complete inhoud van mijn tas langs de clubfitter (Theo!) is geweest, merk ik dat ik met meer plezier richting golfbaan of drivingrange ga. Alsof ik met iets meer trots loop. Kan natuurlijk tussen de oren zitten. Niet het grip-hulpstuk op m’n ijzer 7, of de aangepaste putter veroorzaakt dat, het is vooral de aanwinst van de hybride die golf (lees het afslaan) er voor mij een stuk leuker op heeft gemaakt.
Ik was twee weken met veel tieners op Sicilië op vakantie, waar ik trots constateerde dat ik geen moment aan het werk, dus golf, had gedacht. Klopte niet helemaal want ik volgde de Olympische Spelen een beetje, maar qua Nederlandse golfprestaties vond ik het niet bijster boeiend. Een keer reed ik op het eiland langs een veld dat op een golfbaan leek, maar het kriebelde niet. Snorkelen en zwemmen waren de groepsvoorkeuren en ik vond het best.
Ben jij degene die leuke beginnersverhalen op GOLF.NL schrijft? vraagt een aardige vrouw van mijn leeftijd
Bij thuiskomst voelde ik me wat onrustig telkens als ik het schuurtje instapte en mijn golftas zag. Alsof het naar me fluisterde: ‘Neem me eens mee.’ Onzin uiteraard maar ik stond gewoon te popelen om de hybride, waar ik de vorige rondes met golfmaatje Roy zo goed mee sloeg, te gebruiken. Vandaag had ik even tijd, niet veel, dus werd het de driving range in Diepenveen. Dat is de club bij mij om de hoek die toevallig Sallandsche Golfclub ‘De Hoek’ heet. Ik overweeg zelfs lid te worden, want ik vind het een prettige omgeving, het is een leuk clubhuis en het voelt niet als een gesloten netwerk.
Ik wissel wat geld bij de kantine voor de ballenautomaat en wordt ‘herkend’ als ik naar buiten loop. “Ben jij degene van die leuke beginnersverhalen op GOLF.NL?” vraagt een aardige vrouw van (denk ik) mijn leeftijd. We raken aan de praat en wisselen zelfs nummers uit om een keer samen te gaan spelen. Hoe laagdrempelig kun je het hebben?
Het is perfect golfweer: klein briesje, paar wolken aan de hemel maar zonnig en twintig graden. Ik weet dat ik met ijzers beginnen moet, maar ik kan de hybride niet meer weerstaan. Hij stelt niet teleur, en ik mezelf ook niet: ik sla recht en zuiver. Nog steeds niet veel verder dan 150 meter maar goed, geen shanks of slices. Met uitzondering van een bal die strak over het gras gaat sla ik ze met de hybride allemaal top. Toch maar even een houtje uit de tas: drama. Een ijzer 7 dan? Ook niet geweldig. Ik weet, een goede golfer beheerst elke club tot in de puntjes. Nou ik niet. Ik sla nog zo’n vijftien ballen met mijn favoriete club en lever de lege emmer in.
Als ik richting de auto ga merk ik dat ik veel zelfverzekerder loop, m’n rug is recht en ik lach naar de man die me tegemoet loopt. “Goedemorgen”, zegt hij. ‘Mooie dag voor golf, hé?” “Zeker weten”, antwoord ik. Als ik de tas in de achterbak leg ben ik zorgvuldiger dan normaal. Het gaat me te ver om de hybride uit dankbaarheid nog even te strelen, maar ik heb nog nooit zo voorzichtig de clubs in de auto gelegd.
