Topgolf
De Edese Golf Club Papendal bestaat sinds 1978. In die tijd kende Nederland nog geen dertig clubs en de NGF nog geen 10.000 leden. Golf was elitair. ‘De oprichters van onze vereniging hadden andere gedachte’, aldus de huidige voorzitter René Degen. ‘Ze wilden juist een openbare baan. Ze kwamen allemaal uit Ede en wilden in die gemeente een golfvereniging beginnen. Maar Ede reageerde eerst behoedzaam en was daarna gewoon tegen zulke “aantastingen van de natuurlijke omgeving met verloederend karakter”. Ook de milieubeweging was tegen.’
In buurtgemeente Bennekom moesten ze er ook weinig van hebben. Bang dat, zo valt in documenten terug te lezen, ‘…een bos- en wandelgebied in een steriele grasvlakte zou veranderen.’ Degen: ‘Begrijpelijk misschien in die tijd, maar ik denk dat men er nu wel anders tegen aan zou kijken, als men zou zien hoe de club het landschap, de flora en fauna met liefde beheert. De baan is inmiddels ook GEO-gecertificeerd en loopt ook in die zin voorop.’
Vader Roelof stond op de uitkijk, als Anne met haar driver sloeg. Bang dat ze iemand in de baan zou raken. Zo ver sloeg ze al.
Bij de Edese Golf Club Papendal zijn ze ook niet vergeten hoe de NGF te hulp schoot in 1978. Toen de vijf Edenaren met hun plan de deur was gewezen door de gemeente-ambtenaren stelde de NGF de net op Papendal aangelegde driving range op zaterdagen en zondagen beschikbaar voor de beginnende club. Ook besloten de NGF en de toen nog ‘Edese’ door Joan Dudok van Heel een negen holes par 3 baan te laten aanleggen. Daarna ontwierp Frank Pennink de eerste negen, die in 1985 officieel werd geopend Jan-Willem Verloop, voorzitter van de NGF. Hij benoemde de baan direct tot officiële oefengelegenheid voor de nationale jeugdselectie. In 1993 werd de tweede negen geopend. Nu nog steeds trainen en spelen NGF-selecties met regelmaat op de (vernieuwde) driving range en baan.
Degen is trots op de club en baan. ‘Er zijn natuurlijk heel veel mooie banen in onze omgeving, in het oosten.’ Toch springt de EGC Papendal eruit, zegt hij niet geheel onbevooroordeeld. ‘Het onderscheidende zijn wel de hoogteverschillen en de natuurlijke lay-out. De hei, de hoge rough met de zwaaiende pluimen in de win, de gele bunkers en de glooiende fairways, alles past geheel in de oorspronkelijke omgeving. Alleen de beregeningsinstallatie, die in de afgelopen jaren is geïnstalleerd, is nieuw. Die is echter voor het overgrote deel onzichtbaar.’
Regelmatig vallen de club en baan complimenten van spelende gasten ten deel. Degen: ‘We staan op vier in de Players First enquête’, meldt Degen net zonder trots. ‘De fairways zijn ongeëvenaard mooi, de bunkers perfect onderhouden en de greens voor Nederlandse begrippen relatief snel. Dat alles blijft niet onopgemerkt. De vereniging is hard gegroeid, met vooral veel nieuwe leden onder de dertig jaar, en heeft nu zo’n 900 leden. De club heeft inmiddels een flinke wachtlijst en de vraag van greenfeespelers naar starttijden is nog nooit zo hoog geweest.’
Anne van Dam was 7 jaar oud toen ze met haar ouders een paar golflessen had genomen in de Verenigde Staten. Terug in Nederland zocht de familie een golfbaan. Op aanraden van een buurvrouw en een van de eerste leden van de club, mevrouw Holm, werd dat de Edese. ‘Bij ons kreeg ze op de golfschool les van Cees Borst en Peter Phoelich. Anne had, volgens de overlevering, weinig geduld met instructies van de pro’s. Tijdens hun uitleg ging ze gewoon door en sloeg ze hen de ballen om de oren’, aldus Degen.
Beide ouders en zus Helen waren ook lid en oefenden veel in de baan. Scores van twintig slagen op één hole waren in het begin niet ongebruikelijk. ‘Maar iedereen bij de club keek liefdevol en met geduld toe’, beweert Degen. Met Anne ging het snel. Op haar tiende kwam ze in de NGF-selectie. Ze werd nog regelmatig op de eigen club gezien, maar speelde al snel overal in Nederland en daarbuiten.
Over haar gaat nog een opvallende anekdote, aldus Degen. ‘We herinneren ons van haar jeugdlessen nog wel enkele opmerkelijke zaken. De driving range was toen nog anders gelegen. Je sloeg vanaf daar richting de fairway van de 18e hole. Het verhaal gaat haar vader Roelof, wanneer Anne dedriver pakte, bij de 18de hole stond op de uitkijk om er zeker van te zijn of de kust vrij was, zodat zijn dochter kon oefenen zonder iemand te raken.’
Hoewel Anne inmiddels al enkele jaren in Amerika speelt en woont, voelen veel leden nog steeds een sterke band met haar. Degen: ‘Voor de jeugd is ze een voorbeeld. In de baan gaat het gesprek vaak over haar prestaties op het toernooi waar ze op dat moment speelt. Veel leden volgen haar, ook via social media. In de bestuurskamer staat nog steeds haar golftas te pronken. Haar vader is ook nog lid en als ze tijd heeft, wipt Anne hier ook nog weleens langs.’
