Betoverende sfeer en drie dagen lang topgolf • Golf.nl

Waarschuwing! Wie als fan de Solheim Cup bezoekt moet er ernstig rekening mee houden dat het tot een ‘verslaving’ leidt. Marleen Timmers kan het weten. Wat in 2007 begon als een soort experiment, is nu vaste prik. ‘Genieten van topgolf en een supersfeer.’

De Solheim Cup wordt om de twee jaar in de Verenigde Staten dan wel Europa gespeeld. Net als de Ryder Cup. Toen Marleen Timmers, al jaren werkzaam als teaching professional bij Golf Maasduinen en D'n Heikant maar bovenal golfliefhebber, en haar partner Bart op het idee kwamen eens een Ryder Cup te bezoeken, schrikte de prijs van toegangskaartjes toch wel een beetje af. “Het was best prijzig. Toen ging ik eens zoeken naar de prijzen bij de Solheim Cup en die vielen me behoorlijk mee. Ik geloof dat een passe-partout voor alle dagen 100 euro kostte.”

We zagen haar een fantastische chip holen en waren gelijk verkocht

We praten over het jaar 2007 en de Solheim Cup in het Zweedse Halmstad was aanstaande. “Mijn partner golft nog langer dan ik en hij was ook direct enthousiast. We gingen in die jaren ook altijd naar het Dutch Ladies Open dat toen nog jaarlijks werd gespeeld. Dat was heel leuk om naartoe te gaan.”
Dus gingen Marleen en Bart naar Zweden voor de Solheim Cup. “We vielen met onze neus in de boter. Annika Sörenstam was in die tijd de beste speelster van de wereld en speelde als Zweedse in het Europese team. Ik herinner me nog heel goed dat we haar een fantastische chip zagen holen. We waren gelijk verkocht.”

Belletje rinkelen

Onbekend maakt onbemind, dat gaat wel een beetje op voor de Solheim Cup, beaamt Marleen. “De Solheim Cup doet zeker nog niet bij iedereen een belletje rinkelen. Ik krijg nog altijd leerlingen op les die geen idee hebben wat het is, terwijl ze wel van de Ryder Cup hebben gehoord.”

Daar is Marleen inmiddels ook met Bart geweest. “In 2018 was dat in Parijs, heel dichtbij natuurlijk. Toen zijn we een dag gegaan. Ook leuk, maar ons hart blijft bij de Solheim Cup.” Dat is drie dagen lang onafgebroken genieten. “Schitterend golf, een prachtige sfeer en het gaat er tussen de supporters van Europa en de Amerikanen ook heel sportief aan toe."

"In Leon St. Roth (Duitsland, 2015) was er een akkefietje met Suzann Pettersen die blijkbaar een putt niet had gegeven", vervolgt Marleen, "terwijl een Amerikaanse speelster dacht van wel en de bal oppakte. Dat was misschien het meest onsportieve dat ik heb meegemaakt. Je bent onderdeel van een team en je speelt tegen een ander team. Dat soms de emoties een beetje hoog oplopen, dat gebeurt. Maar tussen de supporters gaat het er heel gemoedelijk aan toe. Ik heb nog nooit boegeroep gehoord. Het is prachtig om te zien hoe Zweedse supporters vaak zo mooi uitgedost zijn. Ik heb ook altijd wel een Europees vlaggetje in mijn rugzak en zo’n plaktattoo op mijn wang.”

Timmers raadt je aan om bij een bezoek vooraf een plan te trekken. “Bij een Solheim Cup is misschien wat minder publiek dan bij de Ryder Cup, maar dat heeft dan weer als voordeel dat je veel dichter op de actie zit. Toch loop je natuurlijk veel meer dan de speelsters zelf, dus voordat je het weet loop je er meer achteraan dan dat je ziet. In Halmstad hebben we vooraf plekken uitgezocht waar we goed zicht hadden zodat we de vier flights en alle speelsters voorbij zagen komen. En daarna zoek je weer een andere spot op.”

Buikschuiver

Maar als er een Nederlandse speelster meedoet, wordt die tactiek wel aangepast. “Dan is het hartstikke leuk om mee te lopen, natuurlijk.” Dat genoegen smaakte Marleen en Bart in 2011, toen Christel Boeljon als eerste Nederlander ooit aan de Solheim Cup mocht meedoen. Op Killeen Castle in Ierland was het niet bepaald een zomerse week, maar dat mocht de pret niet drukken. “Dat was echt heel bijzonder om mee te maken. Zeker ook omdat Christel dankzij die schitterende slag op hole 18 (foto boven) haar singlepartij won en Europa in de race hield. Ik weet nog dat NGF-directeur Jeroen Stevens uit enthousiasme dat vierde met een buikschuiver in de modder.”

Meer herinneringen maken die trip onvergetelijk. “Ik kwam op de eerste dag Ad Wessels tegen, Christels coach van wie ik bij de opleiding voor teaching pro nog les had gehad. Hij nam ons mee naar de drivingrange en stelde ons voor aan de hele familie Boeljon. Dat waren prachtige momenten. Dat jaar waren er natuurlijk meer Oranje-supporters. Ik had in mijn rugzak zakjes drop meegenomen. We bleven ze maar eten om de keel te smeren, zodat we konden blijven schreeuwen en aanmoedigen.”

Eigen liedje

Het duurde vervolgens acht jaar voordat Marleen een tweede landgenote in het Europese team kon aansporen. In 2019 deed Anne van Dam (foto boven) mee op Gleneagles in Schotland. “Ze kon weliswaar niet haar beste golf laten zien, maar je zag wel dat ze als teamspeelster ook een enorme bijdrage leverde. Het was ook super hoe zij met het publiek omging. De supporters hadden ook een eigen liedje voor haar gemaakt. Leuk om te zien hoe ze daar op los ging.”

De twee edities met een Nederlandse inbreng werden allebei gewonnen door Europa. “Dat geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het is dat er een Nederlandse speelster meedoet”, zegt Marleen met een glimlach. “Dit jaar komt het waarschijnlijk nog te vroeg, maar hopelijk juichen we in 2026 op Bernardus ook weer voor een Nederlandse speelster.”

Maar eerst naar Spanje. De reis is al geboekt. “Dat hebben we aan het begin van dit jaar al geregeld. We gaan eerst een paar dagen wandelen in de bergen en dan drie dagen heerlijk op Finca Cortesin genieten van topgolf en een supersfeer.”