Toen Edward John Hill bij de Keppelse kwam, had hij al een behoorlijke carrière in Nederland achter de rug. Bij de oprichting in 1910 nam De Kennemer Golf & Country Club in Santpoort Hill als 19-jarige in dienst. Volgens de annalen van de golfclub had hij nog nooit lesgegeven, maar hij bleek al snel over de gave te beschikken om iemand het golfen te leren. Overigens combineerde de jonge Edward dat met een ochtendbaan als greenkeeper, een vak dat hij van zijn vader in Engeland had geleerd. ’s Middags gaf hij les of maakte hij golfstokken (zie kader). Tussendoor begeleidde hij spelers bij een wedstrijd en hield hij de handicaps bij. De pro woonde in het clubhuis.

 

Daarna duikt zijn naam op als pro bij de Domburgsche Golfclub. Dat combineerde hij in 1926 met van tijd tot tijd lesgeven aan de 60 leden van de pas gestarte Golfclub Enghuizen (later –in 1951 - gewijzigd in Keppelse Golfclub). In het jubileumboek uitgegeven bij het honderdjarig bestaan van de Domburgsche in 2014 wordt gemeld dat er in de beginjaren regelmatig contact bestond tussen de verschillende Nederlandse golfclubs. Zo staat te lezen dat er onderling wedstrijden werden gespeeld, maar ook werd over en weer hulp geboden. Daartoe behoorde het uitlenen van de Domburgse professional Hill aan de golfclub Enghuizen.

Les voor 1,50 à 2 gulden

Daarvoor reisde Hill per trein vanuit Zeeland naar Hummelo om daar enkele dagen te verblijven. Uit stukken van bestuurslid Van Heek blijkt dat hij in april 1926 (van 15 tot 29 april) twee weken les kwam geven, tegen een tarief van 1,50 à 2 gulden per uur. Daarvoor was kennelijk veel animo. Maar een maand later werd alweer over zijn ontslag gesproken, dat kennelijk niet doorging, want in november 1926 kwam hij weer voor twee weken.

Zijn tarief was dan 2,50 gulden per uur, inclusief reis- en verblijfkosten. Met name die reiskosten vormden een struikelblok, omdat hij uit Domburg moest komen. Dat van tijd tot tijd lesgeven is lang doorgegaan. Waarschijnlijk tot 1934 toen hij blijkens het jubileumboek van de Domburgsche om gezondheidsredenen moest stoppen. Dat boek meldt verder dat zijn zoon Teddy hem opvolgde en dat combineerde met het geven van lessen bij de Rosendaelsche, de Sallandsche Golfclub De Hoek en bij Enghuizen.

Overnachten bij de bakker

Hij overnachtte bij bakker Jansen in Hummelo. Boven de bakkerij waren kamers beschikbaar voor pensiongasten. Als klein jongetje, geboren in 1934, maakte Herms Jansen kennis met de golfpro. Veel weet hij zich niet van de Engelsman te herinneren, alleen dat hij meerdere keren tot aan de oorlog in Hummelo verbleef. Hij beschrijft hem als een heel vriendelijke man, die iets heel bijzonders kon: het slaan van een golfballetje. 'Ik wist niet wat ik zag.' Herms Jansen is nu nog onder de indruk. 'In de tuin drukte hij een pinnetje in de grond en sloeg van daaraf een golfbal een ontzettend eind weg. Als jongetje had je zoiets nog nooit gezien.'

Pro’s maakten clubs

Net als andere pro’s hield Edward John Hill zich ook bezig met het maken van golfclubs: ijzeren en houten. Veel faam bouwde hij niet op. 'Een relatief onervaren clubmaker; er zijn weinig van zijn ijzers opgedoken', meldt een artikel op GOLF.NL, waarin ook een beschrijving staat van het maken van de club. Die luidt als volgt: 'De ijzeren koppen bestelde de pro direct bij een Schotse fabrikant en bij de bestelling gaf hij het gewenste gewicht van de kop aan. Daarnaast kocht hij bij diezelfde fabrikant ook een stempel met zijn naam en de naam van de baan waar hij werkte, om zo de koppen te kunnen markeren. Bij houten clubs deed de professional de fabricatie zelf, beginnend met een blok persimmon-hout. Met verschillende raspen gaf hij een vorm aan de kop zodat die goed zou passen bij de speler die de club besteld had. Clubs werden bijna altijd gemaakt op bestelling van een specifieke klant en bijna nooit gemaakt voor een winkelvoorraad. De clubmaker kon het gewicht bepalen door lood in de kop te smelten. Na het maken van de kop werd de club voorzien van een hickory shaft (hickory was een bijzonder sterke en veerkrachtige houtsoort). Als de club helemaal klaar was, verkocht de professional de stok aan zijn klant. Er was echter geen sprake van een vrije handel: het bestuur van de golfclub legde contractueel vast wat de professional mocht vragen voor een club.'

Lees het artikel uit het clubblad van de Keppelse als pdf-bestand.

Interesse in de geschiedenis van golf, colf en kolf? Kijk op golfgeschiedenis.nl.