Tiger Woods is jarig en bereikt 'the big 50': dit is het nalatenschap van de beste aller tijden

Eerste Masters-zege

Tiger Woods was 21 toen hij zijn eerste titel op Augusta National won. Niet nipt, niet met een spannende putt op de laatste green, maar met twaalf slagen verschil. Iedereen eindigde achter het jonge fenomeen. Grote namen, majorwinnaars, ervaren kampioenen. Ze speelde allemaal  hun eigen spel, maar Woods speelde een ander spel. Hij werd de eerste gekleurde majorwinnaar in de geschiedenis van de sport.

De chip-in op hole-6 na een verkeerde clubkeuze. De eagle op 15. Het zijn momenten die iconisch zijn geworden. Augusta was geen tegenstander, maar een podium. Jack Nicklaus maakte er weinig woorden aan vuil. “Ja”, zei hij, “hij was de beste.”

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

'Tigerslam'

Wat volgde was geen piek, maar een periode van totale dominantie. Tussen 2000 en 2001 bereikte Woods een niveau dat als legendarisch wordt beschouwd. De US Open van 2000 op Pebble Beach is misschien wel de meest overtuigende majorzege ooit. Woods eindigde twaalf onder par. De nummer twee, Ernie Els en Miguel Ángel Jiménez, kwamen uit op drie boven par. Vijftien slagen verschil. De baan werd door de spelers als bijna onspeelbaar ervaren, maar voor Tiger verliep het allemaal gladjes.

Bij The Open Championship op St Andrews later dat jaar won hij zijn eerste Claret Jug. Hij won zonder één bal in een bunker te slaan. David Duval, op dat moment zijn grootste rivaal en zelfs nummer 1 van de wereld, kon alleen maar toekijken.

Met die overwinning had Woods iets wat nog niemand voor hem had bereikt: alle vier de majors tegelijk in bezit

De PGA Championship op Valhalla bracht iets wat zeldzaam was in die jaren: weerstand. Bob May dwong Woods tot een play-off. Drie extra holes waren nodig. Het duel maakte duidelijk dat de 15-voudig majorwinnnaar ook kon winnen als het wat spannender werd.

En toen kwam Augusta 2001. De Masters dat jaar werd  met een chip-in op hole 16 beslist, bijna een spiegelbeeld van 1997. Met die overwinning had Woods iets wat nog niemand voor hem had bereikt: alle vier de majors tegelijk in bezit. Niet in één kalenderjaar, maar wel achter elkaar. De zogenoemde 'Tigerslam' was een feit.

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Golfers worden atleten

In die periode zorgde Tiger ook voor een verandering in het imago van een golfer. Waar fitheid vroeger een bijzaak was, werd het onder Tiger een voorwaarde. Hij trainde als een topsporter. Kracht, explosiviteit, uithoudingsvermogen. De sportschool werd net zo belangrijk als de drivingrange.

John Daly probeerde Tiger ooit mee te krijgen voor een drankje tijdens een toernooi waar ze samen speelden. Daly zei: “Kom, drink een drankje met ons.” Woods weigerde en ging naar de driving range en daarna nog naar de gym om uiteindelijk tegen Daly te zeggen: “Als ik jouw talent had, zou ik precies hetzelfde doen.”

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Langste nummer 1

Van 1999 tot 2004 stond Woods 281 weken op rij bovenaan de wereldranglijst. In totaal is hij, in zijn volledige loopbaan als pro, 683 weken de nummer 1 van de wereld geweest. In die jaren won hij bijna een kwart van de toernooien die hij speelde. Niet omdat hij altijd piekte (ook Tiger Woods had mindere dagen), maar omdat hij zelden de cut miste. De persoon die de tweede langste periode heeft als nummer 1? The Great White Shark, Greg Norman, stond 331 weken aan de top. Dat is nog steeds minder dan de helft van Woods.

Golf op de kaart gezet

Met Tiger Woods werd golf niet alleen groter, maar ook waardevoller. In de jaren na zijn doorbraak verdubbelde het totale prijzengeld op de PGA Tour, van zo’n 70 miljoen dollar in 1996 naar ruim 280 miljoen in 2008, en inmiddels meer dan 550 miljoen per seizoen. Toernooien waarin Woods speelde trokken structureel veel meer kijkers; zijn Masters-zege in 1997 werd destijds door meer dan 20 miljoen mensen bekeken, ongekend voor golf. Sponsoren liftten mee op dat bereik. Woods’ langdurige samenwerking met Nike, goed voor honderden miljoenen dollars, werd het symbool van wat later het ‘Tiger-effect’ zou heten. Golf werd wereldwijd zichtbaar, aantrekkelijk voor een jongere generatie en toegankelijker voor spelers met een andere achtergrond.

Rory McIlroy verwoordde het treffend: “Tiger maakte van golf een wereldsport. Hij inspireerde een hele generatie.” Niet alleen sportief, maar ook economisch herschreef Woods de spelregels.

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Return to glory

In april 2019, tuurlijk op Augusta National, won Tiger Woods zijn vijfde Masters. Tweeëntwintig jaar na zijn eerste. Geen demonstratie zoals in 1997, maar een overwinning waarvoor hij moest vechten tot de laatste hole. Francesco Molinari, Brooks Koepka en Dustin Johnson kwamen dichtbij, maar Woods hield stand. Toen de laatste putt viel, zocht hij niet het scorebord of de tribunes, maar zijn gezin. Hij omhelsde zijn zoon Charlie. Het beeld riep onmiddellijk herinneringen op aan 1997, toen een 21-jarige Tiger na zijn eerste Masters-overwinning zijn vader Earl in de armen viel. Toen zoon en vader. Nu vader en zoon. Dezelfde baan, hetzelfde groene jasje, een nieuw hoofdstuk. De cirkel was rond.

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Nu is Tiger Woods vijftig. Zijn lichaam draagt de littekens van zijn overwinningen. Operaties, comebacks, onzekerheid. Zijn speelschema is leeg, zijn toekomst op de baan is onduidelijk. Maar zijn invloed is overal. In hoe spelers trainen. In hoe banen worden ontworpen. In hoe prestaties worden beoordeeld. Want zolang golf zichzelf langs de meetlat van Tiger Woods blijft leggen, blijft zijn schaduw over de sport hangen. En misschien is dat wel de definitie van de G.O.A.T.