Topgolf

First timers #1: Davey Porsius maakt het eindelijk af

Nu in het najaar de wedstrijdkalender op zijn einde loopt, wordt het tijd om terug te blikken. In ‘First timers’ spreken we met topgolfers die in 2022 iets voor het eerst gepresteerd of meegemaakt hebben. Davey Porsius won op de Alps Tour door het Hauts de France-Pas de Calais Golf Open op zijn naam te schrijven.
Beeld: Federico Capretti

Beeld: Federico Capretti

In het toernooi een week eerder zakte je weg in de laatste ronde. Nu bleef je wel sterk spelen. Hoe kun je dat verklaren?
"Ik was een beetje koning twee rondjes goed golfen en de derde ronde wegzakken. Ik heb met mijn coach Jeroen Krietemeijer besproken dat dat geen 'ding' moest worden. Hij vroeg me wat ik dan anders deed in die derde ronde. Ik vond het moeilijk iets te noemen. Toen hij mij vroeg dieper in mijn gevoel te gaan zitten, concludeerde ik dat ik te veel bezig was met winnen. In de eerste twee rondes wil je vooral goed golfen om te kijken waar je staat. Na twee rondes in St. Omer stond ik weer bovenaan. Het klinkt misschien stom, maar ik besloot toen het winnen los te laten. Gewoon een rondje golfen alsof het een oefenronde is en dan zien we wel. Binnen de kortste keren was ik drie onder en stond ik drie slagen los."

Toch werd het nog spannend door een dubbel bogey op hole 16. Hoe ging je daarmee om?
"Ik sloeg een ongelofelijke flyer het oerwoud in. Dat was een briljante bal eigenlijk. Alleen ging-ie 15 meter verder dan dat de bal hoort te gaan met die club. Vooral ongelukkig. Ik schrok wel, maar bleef kneitergoed in het proces. Ik had alles zo goed onder controle, want ik speelde vijftien holes bijna vlekkeloos."

Je kwam op de tee van 18. Je wist dat een par genoeg was. Bleef je kalm?
Hole 18 daar is best pittig. Je moet best een goede bal slaan van de tee. Die sloeg ik gelukkig. Vanaf daar was het nog een ijzer-8 naar de green. Ik heb toen geen risico genomen en vervolgens had ik een 2-putt van een meter of negen. Die eerste putt legde ik op een paar centimeter, dus de laatste was geen pressure putt meer."

Knap dat je drie keer de bal sloeg die je moest slaan; de drive, de ijzer en de lange putt.
"Ik zat er gewoon goed in. Die ronde heb ik echt veel goede ballen geslagen. Ik sprak mezelf ook toe dat ik het gewoon kon."

Was het vervolgens feest?
"Ik ben eerst vier uur naar huis gereden. 's Avonds hebben we het gevierd met een biertje erbij. De week erna had ik gelukkig vrij gepland waarin ik rust heb genomen en ervan heb genoten."

Als ik mijn niveau van de laatste maanden doorzet, dan is er geen enkele reden waarom ik niet meedoe voor een kaart op de DP World Tour

Was het een soort bevrijding voor je?
"Jazeker. Het was echt de vierde of vijfde keer dat ik na twee rondes bovenaan stond. Als de zesde keer dan weer niet lukt, is het een extra domper. Als het dan wél lukt, is het een bevrijding. Zie je wel dat ik het kan. Ik ben niet degene die nooit kan winnen."

Ging je daarover twijfelen?
"Niet per se twijfelen, maar ik kon moeilijk de vinger erop leggen. Waarom ging het steeds mis? Ik ben dingen af gaan vinken. En dan moet je iets doen om het wel af te maken. Als het langer duurt, wordt het steeds lastiger om te verzinnen wat er anders kan. Het was fijn om gewoon mijn ding te blijven doen. Niet de derde ronde spelen als derde ronde, maar als ronde één of twee. Dat heb ik de rest van het seizoen ook gedaan."

Hoe teleurstellend was het dat je uiteindelijk niet promoveerde naar de Challenge Tour?
"Het is een bizar jaar geweest voor iedereen die in de top 10 van de Alps Tour is geëindigd. Ik denk dat ik een serieus goed seizoen heb gedraaid. Normaal gesproken zou dit genoeg moeten zijn om te promoveren naar de Challenge Tour. Nu was het zo dat je na een twaalfde plaats keihard achteruit ging op de Order of Merit. Wat eigenlijk bizar is in een veld met 130 spelers. Je leert daardoor wel beter golfen, want je moet wel. Dat was een mooie leerschool. Je krijgt steeds de deur in je gezicht als je niet goed presteert."

Ben je trots als je terugkijkt op dit seizoen?
"Vanaf half juni kan ik wel zeggen dat ik bijna alles eruit heb gehaald. Ik heb gewonnen en in weken dat ik er niet helemaal lekker in zat, ben ik toch in de top 10 geëindigd. Als ik iets eerder had uitgevogeld hoe ik de derde ronde moet spelen, dan was ik extreem dichtbij gekomen of zelfs gepromoveerd. Maar het gaat om een heel en niet om een half seizoen natuurlijk."

Heb je iets veranderd in de tussentijd?
"Nee, ik ben vooral beter geworden in wat ik deed. Sinds deze winter werk ik met Jeroen Krietemeijer. Toen hebben we wat zaadjes gepland en het duurde even voordat die geoogst konden worden. In maart en april was het prima, maar als ik het vergelijk met nu ben ik zo veel beter in de dingen waar we aan hebben gewerkt. Hopelijk komend seizoen doorgaan op deze manier. En dan zien we wel of dat op de Challenge Tour, DP World Tour of Alps Tour is. Als ik mijn niveau van de laatste maanden doorzet, dan is er op Second en Final Stage in november geen enkele reden waarom ik niet meedoe voor een kaart op de DP World Tour."

Wat wil je volgend jaar voor het eerst presteren of meemaken?
"Voor het eerst winnen op de Challenge Tour of DP World Tour. Als ik het niveau van de Alps Tour vergelijk met de Challenge Tour dit jaar, dan heb je precies hetzelfde nodig qua spel. Alleen is het verschil dat het om vier rondes gaat in plaats van drie. In acht van de tien gevallen zou de winnaar op de Alps Tour ook na drie rondes bovenaan staan op de Challenge Tour. Dus het is een haalbaar doel."

Lees meer over
Alps Tour Topgolf