Af en toe óver het randje

Patrick Reed groeide op in Texas waar het snikheet is in de zomers. Tijdens jeugdgolftoernooien droegen alle kinderen korte broeken, op één ventje na: Patrick Nathanial Reed. Had hij geen last van de verzengende zon? Zeker wel, hij snakte naar verkoeling, maar op de PGA Tour zijn korte broeken verboden en de jonge Reed wilde daarom wennen aan spelen in de hitte met een lange broek. Het zegt veel over de drang om de top te halen van de nu 29-jarige Amerikaan. Die enorme gedrevenheid heeft hij gemeen met Sergio Garcia en Matt Wallace, twee andere wereldtoppers die naar The International komen om de jubileumeditie van het KLM Open op te luisteren. Reed, Garcia en Wallace hebben nog een overeenkomst: de Amerikaan, Spanjaard en Engelsman tonen hun emoties op de golfbaan. En een enkele keer gaan ze over de schreef, weten ze die emoties niet te beheersen.

Temperament

De internationale golfwereld leerde Sergio Garcia echt goed kennen tijdens het US PGA Championship van 1999 op Medinah. Tiger Woods was op jacht naar zijn tweede majorzege, maar het lukte hem in de laatste ronde maar niet de 19-jarige Garcia definitief van zich af te schudden. Op hole 16 lag de bal van de Spanjaard tegen een boomstam, een tikkie terug naar de fairway leek de enige optie. Met gevaar voor de polsen en nog wat ledematen produceerde Garcia een gigantische slice en tot verbazing van de tv-commentatoren en het publiek kreeg hij de bal nog op de green ook. Garcia rende na die wonderslag opgewonden over de fairway, sprong een paar keer in de lucht, de adrenaline spoot nog net niet uit zijn oren. De onverstoorbare Woods won uiteindelijk toch, maar de golffans sloten de temperamentvolle jonge golfer uit het Spaanse Boriol in hun harten.

Door het stof

Dit jaar kreeg Garcia veel kritiek te verduren. In februari tijdens de Saudi International in Saoedi-Arabië kreeg hij geen putt in de hole op de niet al te beste greens. Uit frustratie beschadigde Garcia met zijn putter minimaal vijf greens. Uit woede een club breken na een mislukte slag, het hoort niet, maar bijna iedereen die golft heeft er begrip voor. Golf is nu eenmaal een prachtige maar soms ook gekmakende sport en de behoefte even af te reageren door een ongehoorzame ijzer 6 over de knie te leggen is heel menselijk. Maar greens beschadigen is een doodzonde, ook omdat je de spelers die na je komen benadeelt. Garcia werd gediskwalificeerd maar een schorsing bleef uit. Een duidelijk geval van klassenjustitie want een minder grote naam dan Garcia was ongetwijfeld zwaarder gestraft. Steeds vaker nemen Europese topgolfers de wijk naar de PGA Tour waar veel meer geld valt te verdienen. De leiding van de European Tour is dolblij met ieder optreden van stergolfers in een van hun toernooien en daarom werd Garcia gespaard. Op social media kreeg de Spanjaard er wel flink van langs. Een paar dagen na het voorval ging Garcia op Instagram door het stof. “Ik wil mijn verontschuldigingen aanbieden aan de fans en mijn collega’s. Wat ik heb gedaan, is niet het voorbeeld dat ik wil stellen en het is ook niet wie ik echt ben. Ik ben een emotionele golfer en hoewel ik ervan overtuigd ben dat dat een van mijn sterkste punten is, is het ook een van mijn grootste zwaktes. Ik werk er hard aan die emoties op de juiste manier te kanaliseren en te leren van mijn fouten.”

Smijten met driver

“Dit is niet wie ik ben.” Je snapt dat Garcia het zegt na zo’n pijnlijk incident, maar het is overduidelijk ook een kant van de Spanjaard. Een emotionele golfer die zichzelf een heel enkele keer niet kan beheersen. En in deze tijden van mobiele telefoons waarmee toeschouwers op de baan voortdurend filmpjes maken komt alles in de openbaarheid. In juli in de laatste ronde van het Brits Open sloeg Garcia een drive die nog miserabeler was dan het weer die dag op Royal Portrush. Zonder te kijken smeet Garcia uit ergernis zijn driver naar zijn caddie die de club ternauwernood kon ontwijken. Die caddie is nota bene Victor Garcia, de oudere broer van Sergio. Een week later in de WGC-FedEx St. Jude ging het weer mis, opnieuw na een mislukte drive. Garcia hakte na een afzwaaier hard op de grond, de kluiten vlogen de lucht in en weer verspreidde een toeschouwer een filmpje via social media. Het doet het imago van Garcia geen goed. Maar slecht spelen, het is voor een eerzuchtige en trotse winnaar als Garcia – vijftien toernooizeges op de European Tour, groene jasje van de Masters in 2017 en met 25,5 vergaarde punten recordhouder in de Ryder Cup – soms gewoon niet te verkroppen.

Excuses

Matt Wallace is geboren in Hillingdon, niet ver van Londen. Een Engelsman dus, maar geen man van het understatement. Wallace is juist van de grote gebaren. Met reuzenstappen is hij in korte tijd opgeklommen naar de top 30 van de wereld. In 2016 speelde Wallace nog op de Alps Tour, op dat circuit won hij vijf toernooien achter elkaar. 2017 begon de Engelsman op de Challenge Tour, maar na een overwinning in het Open de Portugal promoveerde hij al vroeg in het seizoen naar de European Tour. In 2018 won Wallace drie keer op de European Tour en hij kwam dicht bij kwalificatie voor de Ryder Cup. Ook dit jaar speelt Wallace weer ijzersterk, in de Race to Dubai staat hij op plek vijf. De 29-jarige golfer kwam veelvuldig positief in het nieuws, maar een akkefietje waar Wallace minder trots op was, werd ook breed uitgemeten in de pers. In de British Masters in mei had hij een putt op de laatste hole voor birdie om in een play-off te komen met de Zweed Marcus Kinhult. Wallace miste en sloeg uit teleurstelling met zijn putter hard op de green, noem het een Garciaatje. Daarna tikte hij met de putter nog zes keer op de green om een plekje dat in de ogen van Wallace de oorzaak was van de gemiste putt te ‘repareren’. Een paar dagen later schreef Wallace dit in een column in de Evening Standard. “Mijn reactie op de green van hole 18, slaan met de putter op de grond, was fout en daarvoor kan ik alleen maar mijn excuses aanbieden. Mijn gedrag was heel teleurstellend. 71 holes deed ik het geweldig en dan verpest ik het met een heel kwalijke actie. De beste spelers in de wereld doen dat niet, dus waarom zou ik het wel doen? Dit is niet wie ik echt ben, op dat moment was het de pure passie om te winnen die de overhand kreeg.”

Licht ontvlambaar

Wallace een golfend vaatje buskruit noemen gaat wat ver, maar licht ontvlambaar op de baan is hij zeker. Hij laat altijd zien hoe hij zich voelt, na een goede slag en na een mislukte slag. Flink mis ging het eind juni in de laatste ronde van het BMW International Open. Wallace deed andermaal mee om de overwinning en sloeg op de par 3 12de hole een ijzer recht op de vlag. Tot zijn ontzetting vloog de bal veel te ver, over de green, geen korte putt voor birdie maar hopen met een par weg te komen. De woordenwisseling die volgde tussen speler en caddie, Dave McNeilly, was op televisie niet hoorbaar maar de beelden lieten aan duidelijkheid niets te wensen over: McNeilly, klein van stuk en met 67 jaar de oudste caddie op de European Tour, werd verbaal afgebrand. “Sorry, maar dit vind ik heel vervelend om naar te kijken”, zei Rich Beem, commentator bij Sky Sports. “Ik weet dat je een intense speler bent, maar doe eens normaal zeg.” Een paar dagen later schreef Wallace op Instagram. “Twee jaar samen, alles wat ik heb bereikt was zonder jou niet mogelijk geweest. Op een mooie toekomst samen, bedankt voor alles Dave.” Een maand later na het Brits Open werd McNeilly ontslagen. De caddie nam het sportief op. “Ik had het waarschijnlijk ook beter kunnen doen. Ik vond werken voor Matt heerlijk, juist omdat hij dat vuur in zich heeft en zo gedreven is. Het is de droom van iedere caddie om een speler te hebben die altijd alles geeft, tot het uiterste gaat om te winnen.”

Patriot

Patrick Reed is ook zo’n golfer. En nergens komt dat meer aan de oppervlakte dan tijdens de Ryder Cup. De beelden staan bij veel golfvolgers op het netvlies gebrand, Reed die de Amerikaanse fans met wilde armgebaren opzweept en de Europeanen pesterig met de vinger tegen de lippen tot zwijgen maant na een gemaakte putt. Door zijn goede spel en de passie die hij toont in de Ryder Cup kreeg Reed de bijnaam Captain America. In een interview in het tijdschrift GOLF.NL zegt Reed wat dat voor hem betekent. “Ik ben een patriot. Ik houd van mijn land en speel voor mijn land. Op de Olympische Spelen, de Ryder Cup, de Presidents Cup en eigenlijk ook als ik in Europa ben. Zo voelt dat voor mij. Mijn zwager is een oorlogsveteraan, sinds de eerste Ryder Cup draag ik de Amerikaanse vlag in mijn golftas mee in de baan. Altijd. De vlag behoorde toe aan een militair die is omgekomen op het slagveld.” Reed vindt dat golfers emoties moeten tonen in een wedstrijd. “Anders lijkt het net alsof het ons niets kan schelen.” De Amerikaan, winnaar van zeven toernooien op de PGA Tour waaronder natuurlijk de Masters in 2018, geeft ruiterlijk toe dat hij vaak moeite heeft zijn emoties te bedwingen. Tijdens het US Open in juni brak hij uit woede nog een wedge over zijn knie. “Maar ik heb er niemand mee afgeleid, geen obscene gebaren gemaakt en de baan niet beschadigd. Dat zijn drie regels die je in acht moet nemen, dan behoud je wat mij betreft het respect voor the game. Wij zijn gewone mensen, met emoties en de camera’s zijn continu op ons gericht, anders dan in andere sporten kan iedereen alles horen wat we zeggen. Als ik slecht speel probeer ik me te beheersen, maar dat lukt niet altijd.”

Van vlees en bloed

Het is Reed vergeven, en Garcia en Wallace ook. Greens beschadigen is onacceptabel, daar moeten spelers voor gediskwalificeerd worden en in geval van recidive voor langere tijd geschorst. Maar honderd keer liever golfers die emoties tonen en een heel enkele keer over de schreef gaan, dan de grijze muizen waarvan er tegenwoordig veel te veel rondlopen op de Tours. Passie willen we zien, golfers van vlees en bloed, met al hun glorieuze kwaliteiten en wat menselijke onvolkomenheden. Aan zulke golfers gelukkig geen gebrek in het honderdste KLM Open.