“Het geeft moed om door te gaan”

Overzichtelijke ambitie

Het gepensioneerde echtpaar bezit een appartement aan de rand van een prachtig 18-holesbaan in het Spaanse golfwalhalla Andalusië maar durft sinds enige tijd de clubs niet langer uit de tas te trekken. Reden: pure en onvervalste golfschaamte. Anne Bruinsma: “Het is een drukke baan waardoor we bijna altijd met anderen in de flight worden ingedeeld. Echt geen pretje om dan steeds de slechtsten te zijn. Ballen die continu in de bush bush verdwijnen en zoeken tot je erbij neervalt. Ik voel me gegeneerd en tegelijkertijd opgejaagd omdat ik de boel ophoud. Ik heb het idee dat anderen in mijn nek hijgen, zich kapot ergeren aan mij. En dat terwijl ik wedstrijdjes zou willen lopen, ook om leuke mensen te leren kennen. Golfmaten tegen wie je aan zou kunnen lullen.” Echtgenote Clara, al zestien jaar in het bezit van haar GVB: “Ik heb lang een reisbureau gehad en het ontbrak mij daardoor aan tijd om regelmatig te oefenen. Heel af en toe nam ik les maar omdat ik weinig balgevoel bezit en me moeilijk kan concentreren, zette dat nauwelijks zoden aan de dijk. Er lukte steeds minder waardoor ik chagrijniger werd. Ik belandde in een vicieuze cirkel: te weinig gaan, slechter spelen. Dat kwam opnieuw mijn humeur niet ten goede waardoor ik nog minder naar de baan ging. Ik zag deze stoomcursus langskomen en dacht: het is nu of nooit. Anders stop ik ermee. Gooi ik die clubs op zolder.” Haar ambitie is overzichtelijk: niet op elke hole na acht slagen de bal moeten oppakken en een streep op de kaart zetten. Ook eens na vier of vijf klappen op de green liggen en scoren. 

Verwachtingsmanagement

Van der Vliet heeft voor zijn pupillen een intensief schema in elkaar gedraaid. Eerst met z’n allen de oefengreen op om te putten en chippen en vervolgens – nog voor de lunch – een sessie op de drivingrange waarbij alle clubs uit de tas moeten komen. Na de culinaire onderbreking mogen de deelnemers met hun nieuwverworven kennis en vaardigheden de baan proberen af te breken. Een uitdaging waar iedereen naar uitkijkt. Dag twee van de stoomcursus zal op soortgelijke wijze verlopen. Van der Vliet waarschuwt wel om de verwachtingen te temperen en teleurstellingen te voorkomen. “Niemand zal hier de baan afstappen als Tiger Woods”, zegt hij, “en verder is het belangrijk dat je focust op een of twee veranderingen/verbeteringen van je spel en techniek. Ga niet ineens alles anders doen want dat werkt nooit. Dan heb je kans dat straks niks meer lukt. Het gaat om schaven en direct het geleerde in de praktijk brengen, samen met de andere deelnemers. Dat is het unieke van deze cursus.”

Uit de comfortzone

De acht zuigen de instructies van Van der Vliet over grip, voetenwerk, swingsnelheid en houding gretig op. Op de drivingrange verdwijnt een respectabel aantal emmers ballen de lucht in. En ondanks misperen valt op hoe ongebreideld positief iedereen blijft, solidair met elkaar ook. Later tijdens de negen holes blijkt die eensgezindheid zelfs een helende werking te hebben. “Je zit met z’n allen in hetzelfde schuitje, ziet dat het niet raar is om fouten te maken en trekt je aan elkaar op en moedigt elkaar aan’’, verklaart Chris van der Lugt de stemming. De balans is na negen holes opmerkelijk te noemen. Liefst 3,5 uur hebben Van der Lugt en consorten gedaan over de omgang. Tsja. Zijn flight moest zelfs terug omdat hole vijf over het hoofd was gezien, vertelt hij na het bestellen van kannen bier voor hem en zijn flightgenoten. Anne Bruinsma komt nog met een andere indrukwekkende statistiek: van die 3,5 uur heeft hij minstens een uur in de bosjes gestaan om zijn afzwaaiers te zoeken. Respect. Bruinsma: “Maar uiteindelijk heb ik toch veel geleerd: ik kan beter twee keer tachtig meter op een rustige manier slaan, dan een keer 160 meter rammen en in de bosjes terechtkomen. Ik kon het geduld door deze groep opbrengen, had geen moment het idee dat mensen achter me stonden te dringen waardoor ik zenuwachtig zou worden.” Chris: “Ron haalde me uit mijn comfortzone waardoor het op den duur beter ging. Ik bleef maar afslaan met mijn driver terwijl het niet lukte. Volhardde daarin omdat ik in de andere clubs helemaal geen vertrouwen had. Maar hij zei: ga ervoor met een ander hout en het lukte.”

Hoop op een golftoekomst

Alle acht deelnemers komen ondanks de inspanning – die niet altijd beloond wordt – en de lange uren, voldaan de baan af. Ze hebben gelachen met elkaar, een leuke middag beleefd en zeker niet onbelangrijk: ze hebben het idee progressie te hebben gemaakt. Zeker na twee dagen is dat het geval, meldt Charlotte Klunder. “Wat we de dag ervoor geleerd hadden, konden we nogmaals oefenen. Die snelle repetitie werkt, heb ik gemerkt. Daarnaast kregen we ook nog bunkerles en schaafden we aan onze swingtechniek. Het was intensief en soms zwaar, maar ontzettend nuttig en ook nog een leuke belevenis. Met sommige mensen ga ik beslist nog eens afspreken. En wat betreft mijn golftoekomst: dit heeft mij moed gegeven om door te gaan, er is verbetering mogelijk waardoor ik met meer plezier de baan zal ingaan.” Golfpro Van der Vliet is tevreden, maar: “Ik heb iedereen wel voorgehouden dat ze nu niet twee maanden moeten wachten voordat ze hun golftas weer oppakken. Het is zaak te blijven investeren, dan werpt deze clinic zeker zijn vruchten af.”

Klik hier om de pdf te bekijken.