De moeilijkheidsgraad van een golfbaan wordt gemeten bij een zogeheten 'course rating' of 'rating'. In Nederland worden die uitgevoerd door gekwalificeerde teams van de NGF. Bij een course rating wordt de golfbaan beoordeeld op lengte en moeilijkheid. Hoe langer een baan, des te moeilijker de baan is. Bij het in kaart brengen van de moeilijkheidsgraad wordt ook gekeken naar het landingsgebied van een bal vanuit het perspectief van twee type golfers: scratch- (handicap 0) en bogeygolfers (handicap 20 voor mannen en handicap 22 voor vrouwen). Liggen er in die landingsgebieden hindernissen, staan er bomen of maakt de hole een bocht? Of is het landingsgebied makkelijk omdat het vlak, breed en kort is gemaaid? Vervolgens wordt gekeken welke moeilijkheden scratch- en bogeygolfers treffen bij hun tweede slag en natuurlijk op en rond de greens. Voor iedere tee (oranje, rood, blauw, geel en wit) wordt de course rating bepaald.
Elk obstakel krijgt een cijfer van 0 tot 10 (0 is niet aanwezig, 10 is extreem aanwezig). Op basis van al deze elementen wordt de moeilijkheidsgraad van de baan bepaald, de course rating. Deze course rating bepaalt vervolgens de slope rating.
Wil je weten hoe course rating in de praktijk gaat? Bekijk deze video.
Als de moeilijkheidsfactoren per hole en per kleur tee in kaart zijn gebracht, wordt de slope rating bepaald. Dit geeft het aantal slagen weer dat een speler extra ontvangt ten opzichte van een speler met handicap nul. Hoeveel slagen dit precies zijn, is per baan afhankelijk en terug te zien in de handicapslagentabellen die op een club aanwezig zijn. Golfers kunnen ook in de app GOLF.NL en clubsoftware zien wat hun baanhandicap (course handicap) is: hoeveel slagen ze op een hole krijgen.