Interview
De carrièreswitch
Ze moeten het welhaast secuur hebben uitgezocht: MijkCuisine is gevestigd aan de Laan van de Kreeft in Apeldoorn. Heel toepasselijk en ook wel een mooie binnenkomer bij klanten, zou je denken. Maar niets is minder waar. “Puur toeval”, lacht Floris de Vries, als hij en zijn vrouw Mijke het bezoek ontvangen in de bedrijfsruimte die bijna helemaal opgaat aan een ruime keuken, stellingkasten en grote koelkasten.
Aan de muur hangt een afbeelding van een kreeft, maar Floris houdt vol dat ze echt niet bewust hebben gezocht naar een straat die past bij wat ze doen. “We zochten naar een ruimte om uit te breiden en dit kwam op ons pad.”
Uitbreiden is bijna altijd een goed teken. Maar terug naar het eerste coronajaar, toen het avontuur begon. Floris, inmiddels al jaren teaching professional en golfcoach, en vriendin Mijke zitten te vaak naar hun zin op de bank met een wijntje omdat het virus te veel beperkingen op hun dagelijkse activiteiten legt. Mijke: “Ik wilde iets nuttigs doen en ik had altijd al een fascinatie voor koken gehad. Dat dateert al van mijn jeugd, toen we met ons gezin vaak in België verbleven, waar de wereld van traiteurs heel groot is. Daar is de liefde ontstaan. Het was vanaf dat moment altijd een droom van mij om bezig te zijn met eten en mooie producten.”
Maar ze was eerder al toegetreden tot het familiebedrijf in leerproducten. Wanneer het bezoeken van klanten in coronatijd lastig wordt, komt ze op de bank tot de conclusie dat ze een andere afslag wil nemen. Via een bevriende eigenaar van een kroeg in Apeldoorn kan ze producten inkopen om thuis maaltijden te maken. “Ik wilde weten hoe het was om voor zestig personen maaltijden te maken.”
Mijn carrière als topgolfer is natuurlijk wel mislukt, mooier kan ik het niet maken
Ze trapt af met ‘daghappen’. Vooral de rendang en Thaise curry vallen in de smaak. Floris: “Dat maakte ze allemaal in onze keuken thuis. Toen we zijn verhuisd hebben we een schuur omgebouwd tot keuken. Maar al heel snel stond ook in de tuin allerlei apparaten die ze nodig had om te koken.”
De groei is niet te remmen. Mijke zegt haar baan op om zich volledig op haar cateringbedrijf toe te leggen. Floris: “Ik had een vast inkomen met het geven van golfles en Mijke zat met haar inkomsten al snel op het niveau van haar salaris wat ze daarvoor verdiende.”
Af en toe helpt hij haar in de keuken. Maar golf is al z’n hele leven zijn ding. De Vries begint als 9-jarige tegen een bal aan te slaan en vijf jaar later staat hij op het KLM Open. In dat toernooi haalt hij weliswaar net niet de cut, maar als 18-jarige amateur wint de geboren Dierenaar later wel het Nationaal Open. Niet lang daarna wordt hij tourprofessional. In twee jaar stoomt hij door naar de European Tour, mede dankzij winst op de Challenge Tour in het Mugello Tuscany Open.
Toch is hem op het hoogste niveau niet een lang verblijf gegund. In 2014 kondigt hij aan per direct te stoppen. Daarover zei hij in 2015. “Mijn carrière als topgolfer is natuurlijk wel mislukt, mooier kan ik het niet maken.”
Het spelletje is hem evenwel te dierbaar om er helemaal afscheid van te nemen. De Vries gaat als jeugdcoach bij de NGF aan de slag en wordt ook teaching pro. Op De Rosendaelsche, De Haar en de Sallandsche. Die laatste club is dichter bij huis (Apeldoorn), daar kan hij meer ondernemen en ook een golfshop runnen. Maar hij is nog geen drie dagen bezig of het gaat hem al tegenstaan. “Keek ik op mijn horloge om te kijken hoelang de les nog duurde.”
Dat is twee jaar geleden. Oók op de bank neemt hij in samenspraak met Mijke een belangrijk besluit: hij keert golf de rug toe. “Kennelijk was ik er helemaal klaar mee. Maar wat dan? Ik overwoog een carrièrecoach te raadplegen, vond iemand in de familie bij wie ik terecht kon en praatte er veel met Mijke over.”
Loop je te piekeren over je toekomst en dan ligt-ie voor je neus
Tijdens het interview is Floris ook nog bezig met orders en laadt de bedrijfsbus in, waarop net als op de geparkeerde bakfiets duidelijk de bedrijfsnaam te lezen valt. “De kinderen zijn te groot voor de bakfiets, dus die hebben we nu aan Sherry gegeven. Zij is bij ons in dienst gekomen.” Sherry… ook niet verzonnen.
Van bedrijfsfeesten tot 21-dinners en poppodia, van bruiloften tot uitvaarten; MijkCuisine heeft een rijke klantenkring. De daghappen gaan ook nog steeds goed. Floris broedt nu op zijn eigen specialiteit, zoals de rendang en de lasagne de signature dishes van Mijke zijn. “Coq-au-vin, dat gaat de mijne worden”, voorspelt hij alvast. De twee hebben het goed zo. “We hebben niet de ambitie om met een foodtruck ergens 1000 hamburgers in een uur er doorheen te draaien. We gaan voor mooie gerechten en mooie wijnen.”
De liefde voor golf is niet meer teruggekomen. Hij volgt met interesse de verrichtingen van zijn oudere broer Wouter, die in zijn tweede jeugd weer op de tourladder probeert te stijgen, maar zelf heeft hij in geen eeuwigheid meer een balletje geslagen. “Jullie vroegen of ik een club wilde meenemen voor de foto en toen ik ‘m in de schuur zocht, moest ik eerst de spinnenwebben van de golftas verwijderen. Ik heb geen heimwee naar golf. Ik vond lesgeven aan jeugd leuk, omdat ik ze dingen wilde leren die ik in mijn jeugd beter had kunnen doen. Maar ik kwam ook veel jonge spelertjes tegen die wel zeiden dat ze ambitie hadden, maar er niet genoeg voor wilden doen. Dat maakte het voor mij lastig. Ik voelde in die functie niet meer mijn meerwaarde.”
In zijn huidige job wel. Hun gezamenlijke ambitie? Mijke: “We willen de beste cateraar worden die we kunnen zijn. Maar we zitten niet aan het einde van het jaar met een wijntje grote, nieuwe doelen te bedenken.” Floris, met een knipoog: “We zitten wel met dat wijntje, maar niet dat we dan grote plannen maken. We zijn doeners en zo wordt het blijkbaar vanzelf groter en groter. En weet je wat zo mooi is? Dit voelt niet eens als werken.”
