Banen & Clubs
Golfreizen
Wie, min of meer gedwongen door corona, nu pas de schoonheid van ons eigen land ontdekt, heeft zichzelf natuurlijk de afgelopen jaren schromelijk tekortgedaan. Ik schaar mij niet tot hen. Vanaf mijn eerste Tienertour heb ik de Twaalf Provinciën wel ‘bevaren’ en bemind. De ene streek wat frequenter en hartstochtelijker dan de andere. Maar wanneer je Nederland opdeelt in kleinere partjes dan provinciën, dan moet je zelfs als fan van fun in eigen land onderkennen dat er hier en daar nog wel ergens een onbeschreven blad ligt.
Twente bleef lang een onbeschreven blad.
Voor mij was Twente een van die witte vlekken. Natuurlijk niet onbekend als naam, met dank aan onder meer de gelijknamige voetbalclub en die uit Almelo, de oud-collega uit Haaksbergen en een vakantievriendinnetje, dat mij in onvervalst dialect onderdompelde in de lokale romantiek. ‘Goaj met brommers kiek'n?’ Die verleidingszin in de disco was toen al lang niet meer voorbehouden aan Twentse jongens. Meisjes uit Twente – en deze in het bijzonder uit Glanerbrug – leerde ik op vakantie in het buitenland kennen als niet op hun mondje gevallen, ondeugende, vrolijke wichkes. Het werd niets tussen ons. Misschien wel omdat ik helemaal niks met brommers had. Twente bleef dus een onbeschreven blad. Tot deze zomer. Door Twente rijden had ik al eens op weg naar Duitsland afgevinkt, maar dit was voor zover ik dat uit mijn geheugen kon opdissen, de eerste keer dat Twente ook mijn eindbestemming werd. Drie dagen golfen in combinatie met eten in sterrenrestaurants en overnachten in de Schatkamer van Twente; als dat niet Twente op z’n best is…
Trots is Twente op zijn historisch erfgoed, in de vorm van kastelen (Warmelo, Twickel) en havezathes; van oorsprong grote, karakteristieke boerderijen met veel land. Een deel is terug te vinden in de Schatkamer van Twente, met de plaats Losser als middelpunt en de dorpjes De Lutte, Beuningen, Overdinkel als kruimeljuweeltjes eromheen. Dit is de neus van Twente, die tegen het raam van Duitsland aandrukt. Landhuishotel De Bloemenbeek in De Lutte ligt er middenin en is van oudsher (meer dan een eeuw geleden) een ‘schenklokaal met herbergvoorzieningen’. Vandaag de dag wordt dat vertaald naar een viersterrenhotel-met-een-restaurant-dat-een-Michelinster-bezit. De Franse erkenning is overigens al een decennium van kracht. Topkok Michel van Riswijk en zijn team hebben niet alleen in het landhuis hun kookdomein, maar ook een imposante buitenkeuken in het overdekte tuinpaviljoen. Dineren met een ster onder de sterren, je kunt het niet mooier verzinnen.
Het landhuishotel is klassiek en telt 57 luxe kamers en suites. Veel in een klassieke stijl ingericht, maar de vier recent door kunstenaar Maureen Knobben gedecoreerde Art & Love suites vormen daarop een uitzondering. Haar kunst schittert niet alleen in De Lutte, maar deed dat ook al in de muziekshow Enigma van wereldster Lady Gaga. Je moet dus niet gek opkijken als ook zij nog een keer opduikt in Twente…
Op ruim twintig minuten rijden van Bloemenbeek ligt de Twentsche Golfclub, mijn eerste golfbestemming. Twente heeft meer golfbanen dan ik dit weekend kan bezoeken, maar dat is dan ook direct een eerste 'excuus' om nog eens terug te komen...De Twentsche Golfclub werd een kleine eeuw geleden opgericht door een select groepje fabriekseigenaren. Industriëlen maakten de regio groot, daarover later meer. Maar op de plek waar dat gebeurde (landgoed Drienerlo), huist de club al ruim twintig jaar niet meer. De wens om uit te breiden naar achttien holes ‘dwong’ de vereniging uit te wijken naar landgoed Twickel bij Delden. Saillant detail: voor de oorspronkelijke oprichters was dat in de jaren twintig van de 20ste eeuw ook de eerste keus, maar de toenmalige landheer werkte niet mee. In Delden ligt nu een heerlijke 18-holesbaan, goed onderhouden en bespeelbaar voor beginners (daardoor vinden heel goede golfers de baan misschien wat minder uitdagend). Schapen worden van april tot november gebruikt voor de verschraling van de vegetatie (vette grassen), maar op de fairways, zo maakt Antoinette bij het inchecken duidelijk, kun je ook de robotmaaier tegenkomen. Op de Twentsche, waar het nooit echt druk is, illustreert de baanmarshal de gemoedelijke doe-hier-maar-gewoon-mentaliteit met zijn tuinstoeltje bij de eerste tee. Je slaat al met glimlach af.
De Twentsche heeft niet het alleenrecht op gastvrijheid. Het Rijk van Sybrook, op slechts elf kilometer van Bloemenbeek, mag misschien iets commerciëler zijn – want onderdeel van de Rijk-dynastie en 27 holes te vullen – ook hier regeert de Twentse vriendelijkheid. Die 27 holes in drie lussen liggen ook op een voormalig landgoed, afwisselend in bos, parkachtige omgeving en in een meer open terrein. “Waar je wel weer met een flinke wind te maken kan krijgen”, zegt manager Marc Brorens. De combinatie Zuid-Oost is een fijne, de Noord-lus volgens lokale ingewijden pittig en doordat sommige holes wel dicht tegen de weg aanzitten, kan dat soms de rust een beetje verstoren, maar het spelplezier toch echt niet.
Na twee golfbanen en één overnachting, wacht Hengelo. De ‘stad’ zoals u wilt en geen landgoed. Niettemin is deze plek meer dan de moeite waard. Vanwege zijn verleden en het heden. ’t Lansink ligt middenin de wijk Tuindorp, een stukje Hengelo dat de familie Stork liet verrijzen voor hun werknemers. Charles Theodorus Stork was in de 19de eeuw een grootindustrieel, die als textielfabrikant begon en met het bouwen van machinefabrieken de textielindustrie de wind in de zeilen gaf. De onderneming van Stork, die na zijn overlijden door zijn zonen werd voortgezet, groeide dankzij de ontwikkeling van machines uit tot een imperium, waar Twente vandaag de dag nog zijn reputatie als inspirerende kennisregio voor techniek aan dankt.
’t Lansink was een aan het begin van de vorige eeuw gebouwd theehuis, waar de werknemers van Stork graag hun vrije tijd doorbrachten. Het is in een mooie stijl opgetrokken, net als een groot aantal woningen in de wijk. ’t Lansink heeft 25 luxe kamers en aan de overkant van de straat nog eens 11 suites. Dat het restaurant, waar meesterkok Lars van Galen, jongen van de streek en eigenaar van hotel-restaurant ’t Lansink, zelf nog dagelijks kunst verenigt met food, ook al jaren een Michelin-ster heeft, past wel in dit beeld. Van Galen houdt de naam dankzij het met eigen stijl uitserveren van een hoogwaardig menu al jaren hoog. Hengelo mag dan veel van zijn grandeur als industriestad zijn verloren, ’t Lansink is mede daardoor veel meer dan een monument uit die tijd.
Van Galen is zelf ook een golfer, maar eentje die door ‘werk’ er maar heel weinig aan toekomt. Dat verhaal hebben we natuurlijk vaker gehoord. Maar met de woorden ‘ik ga toch weer eens kijken of ik er de tijd voor kan vinden’ bij het uitzwaaien, rijd ik verwachtingsvol richting golfclub De Koepel. Niet in de laatste plaats omdat secretaris Diederick Smit en baancommissaris Hans Loohuis mij vergezellen tijdens een rondje op deze baan in Wierden. Spelen met locals, die zichzelf hebben aangeboden, is doorgaans niet alleen heel leuk maar ook goed voor het verhaal. Loohuis – de naam is Twents maar zijn roots liggen in Amsterdam – is de bevlogen baancommissaris die haarfijn uit de doeken doet welke uitdagingen de baan achter zich heeft en welke nog in de toekomst zullen opduiken. Smit is de secretaris die met enige trots vertelt over de aanwas van jeugd, de sociale cohesie binnen de club, het werk dat vrijwilligers in de baan en het verenigingsleven steken.
De spoorlijn Deventer-Almelo langs De Koepel wordt door sommige bezoekers als storend ervaren, voor de leden is het allang een soort meubelstuk van de baan, die in 1986 werd geopend en in 2003 er negen holes bijkreeg. De eerste negen holes zijn aangelegd in een stuifduinlandschap en de tweede negen probeerde Alan Rijks zo veel in dezelfde stijl aan te leggen. Als je niet weet dat tussen de eerste en tweede negen een kleine twintig jaar zitten, zul je er ook niet over beginnen.
Wel een regelmatig terugkerende discussie op De Koepel: moet het aantal par-5-holes worden uitgebreid? De baan, knap aangelegd op wat sommigen dan een krap stukje grond noemen, is par-70. Loohuis krijgt vaak te horen dat een par-72 een upgrade zou zijn. Ik heb die ‘twee slagen’ extra niet gemist, maar dat moeten ze daar in Wierden maar onder aanvoering van de baancommissie zelf bepalen. Oh ja, die baancommissie is een mannenclubje. Niet goed of fout, maar als Loohuis en Smit dan toch nog iets mogen wensen... Welke vrouw meldt zich?
Het bezoek aan Twente was te kort om alle golfbanen in de streek te bezoeken, maar naast de hierboven beschreven golfbanen is er natuurlijk meer: van leuke pitch & putt banen tot mooie 9-holes banen als Golfclub Driene en golfbaan De Lage Mors.
Belangstelling voor golfarrangementen in Twente? Bekijk hier die van Bloemenbeek en 't Lansink. Pin High Golftravel heeft regelmatig aanbiedingen voor korte golftrips in eigen land.
Voor meer informatie en boekingen:
Pin High Golftravel: tel. 023 – 556 96 93 of www.pinhigh.nl
