Golfreizen
Golfreizen
'Zo, gaat de reis alweer naar Zuid-Spanje?' De vraag van een golfmaatje verraadde een mengelmoesje van jaloezie en verzadiging. Golfen onder de zon is nooit een straf natuurlijk, maar, toegegeven, de bucketlist bevat zo veel meer dan de Costa del Sol. Toch blijft de verleiding groot. De keuze is reuze, de reis betaalbaar en het weer op zijn zachtst gezegd uitnodigend. Dat keuzes worden bepaald op basis van budget is natuurlijk evident. Maar ook met een minder dikke portemonnee kun je aan de 'Costa del Golf', met meer dan zeventig golfbanen, volop aan je trekken komen.
Een beetje reislustige golfer kent het vliegveld van Malaga op z’n duimpje, net als de A-7 met rotondes en de met tol belaste AP-7, die jouw onmisbare (huur)auto wat rapper langs de kustlijn voert. Elke piloot die op deze luchthaven zijn vliegtuig aan de grond zet, moet erg zijn best doen om tijdens de landing niet over een golfbaan te vliegen. Zo krijg je aan het raampje op rij 16 wel zin.
Onze plaats van bestemming is Sotogrande, volgens de navigatie meer dan 100 kilometer van de plek op het vliegveld waar we de sleutel in het contact van de huurauto steken. Het is winter in Spanje. In meteorologisch opzicht dan. Het voelt als de nazomer. Terwijl in Nederland wekenlang de regen met bakken uit de hemel kwam, schijnt hier de zon. Dat gebeurt ook weleens andersom, maar niet vaak.
Welke vraag stond ook alweer centraal in dit verhaal? We noteren dus een plusje.
Sotogrande is geen stad, zelfs geen dorp, maar officieel een resort met een omvang van ongeveer 20 vierkante kilometer. Het ligt binnen de gemeentegrenzen van San Roque en behoort tot de provincie Cadiz.
Met drieduizend villa’s blijkt dit een zeer geliefde plek voor een veelal tweede huis. De vijf golfbanen op het domein maken het ook niet bepaald minder aantrekkelijk. Valderrama is daarvan de bekendste, maar ook de duurste: 500 euro voor een greenfee. En dan moet je als bezoeker ook nog tussen 12.00 en 13.00 uur starten en alleen op doordeweekse dagen.
De een heeft het ervoor over, een ander niet. Daarmee kunnen we de discussie of dat bedrag belachelijk is of niet, direct in de kiem smoren.
Wij laten Valderrama op deze trip links liggen en checken in bij SO/Sotogrande Spa & Golf Resort Hotel. In de naam liggen natuurlijk al twee verleidingen opgesloten: wellness en golf. Die combinatie werkt doorgaans goed. Voeg daar nog de culinaire component aan toe, en de neiging om weer een plusje bij te schrijven is bijna niet te onderdrukken.
Het resort is van meer gemakken voorzien, al is het buitenzwembad in de winter gesloten. Hoewel je op onze dag van aankomst gezien de temperatuur hier prima je handdoekje op een bedje zou kunnen leggen.
Op sommige holes waan je je zo waarlijk in een paradijselijke omgeving
Gelukkig compenseert golf veel, zo niet alles. De 27 holes van de aanpalende Almenara Golf Club, waarvan we er 18 spelen, roepen ons. Met een greenfee van 75 euro in deze periode (100 euro inclusief buggy) betaal je hier niet de hoofdprijs. Al kan het je flink duur komen te staan als je op deze parkachtige baan, met z’n snelle greens en diepe bunkers, te veel risico neemt. Maar het is onze eerste dag, dus waarom al alle registers opentrekken? Bovendien: vanuit de diepe bunkers wordt het zicht op de zee belemmerd. Reden te meer om ze te mijden.
De volgende dag spelen we een baan met andere eigenschappen. We laten Sotogrande achter ons en zetten koers naar El Paraíso Golf Club in Estepona, zo’n 45 kilometer in de richting van Malaga.
Deze 18 holes, ontworpen door de Zuid-Afrikaanse topspeler Gary Player, werden al in 1973 aangelegd, nog voor de Costa del Sol de bijnaam Costa del Golf kreeg.
We vieren hier nog even het restantje van het vijftigjarig jubileum mee, en dat wordt een verrassend feestje. Want waar we bij aankomst nog denken met een voor Spaanse begrippen dertien-in-een-dozijn-golfbaan van doen te hebben, blijkt dat gaandeweg toch anders uit te pakken.
Dat de baan is opgericht door de Belgische familie Van Mol, die in de jaren 60 het onrustige Congo ontvluchtte toen de grond ze daar te heet onder de voeten werd, heeft daar weinig mee van doen, maar is wel een leuk feitje.
Uiteindelijk belandde de baan in handen van de leden van de club en die zorgen goed voor hun kindje. De holes zijn dankzij Player een genot om te zien en de greens kwalitatief hoogstaand. En dat zijn slechts twee van de vele dingen die in positief opzicht opvallen op de baan, die is ‘ingeklemd’ tussen de berg La Concha en de Middellandse Zee.
Op sommige holes waan je je met de hoge palmbomen en exotische vogels als toekijkers zo waarlijk in een paradijselijke omgeving. Niet voor niets omschrijft de club zelf de plek als een oase. De bouwstijl van de gebouwen doet een beetje Mexicaans aan en creëert de sfeer van een huiselijke omgeving.
Klassiek is ook de stijl van Elba Estepona Gran Hotel & Thalasso Spa, waar we eerder op de dag onze koffers hebben afgegooid. Golf komt tenslotte op de eerste plaats.
Maar na de inspanningen in het paradijs, komt een moment van ontspanning in het klassieke hotel met spa als geroepen. Met een ligging direct aan het strand en een uitgestrekt looppad, kun je hier ook nog even de benen strekken, mocht je op de golfbaan te veel in de buggy hebben gezeten. Ook zonder golf kun je het hier wel een paar dagen uithouden.
Maar dat is niet de bedoeling van deze ‘studiereis’. We hebben bovendien nog 18 holes op een golfbaan te goed, die ons hopelijk weer een stukje dichter bij een onderbouwd antwoord op de boven dit alles hangende vraag brengen.
La Hacienda Golf Links is het toetje. En voor een nagerecht moet je altijd 'een gaatje' overhouden, is ons geleerd (vraag niet door wie). Maar de plek onderaan het menu, die ons weer terugbrengt naar de buurt van Sotogrande, doet eigenlijk geen recht aan wat hier wordt uitgeserveerd.
Dat geschreven hebbende, proberen we de smaak samen te vatten. Uiteraard is smaak persoonsgebonden, maar je kunt moeilijk beweren dat de entree van La Hacienda Golf – een plek die voorheen te boek stond als Alcaidesa Links Golf – geen indruk maakt. Het clubhuis en restaurant zijn modern maar sfeerrijk en vooral ook stijlvol.
Het zou wat zijn als daarmee het verhaal van deze golfbaan al is verteld, maar gelukkig is er meer. Toch: de plek alleen al is adembenemend. Er is veel aan verspijkerd. Op de golfbaan aan de kust zijn veel bomen weggehaald om het karakter van een linksbaan nog beter te laten uitkomen. La Hacienda Golf heeft overigens ook een heatland course, maar onze ogen zijn vandaag gericht op het Pebble Beach van Zuid-Spanje, zoals Ana Berbel Rendón, directeur Comercial & Marketing haar parel van dit koosnaampje heeft voorzien.
Linksgolf is in Spanje een zeldzaamheid. Hoewel er in dit land veel aan de kust wordt gegolfd, zijn er niet veel banen die de benaming ‘Links’ verdienen dan wel voeren. Gek eigenlijk, als je er wat langer over nadenkt.
In april 2021 startte de renovatie en de metamorfose van Alcaidesa naar La Haciencda, vertelt Ana. Niet alleen kreeg de baan daardoor letterlijk een meer open karakter, werden de fairways breder en de greens groter. De weersinvloeden vanuit zee, spelen sindsdien een grote rol op de golfbaan. Typisch voor linksbanen. Maar een ander veelvoorkomend iets op dit type courses, zoals duingras, ontbreekt hier.
Belangrijker dan een kwalificatie is natuurlijk hoe de werkelijkheid aanvoelt, speelt en wordt ervaren. Over die kennismaking hebben we weinig te klagen. La Hacienda Links heeft behoorlijk wat hoogteverschillen. Daardoor is de fraai onderhouden baan niet eenvoudig, maar is het schitterende uitzicht op veel van de 18 holes meer dan een bijvangst.
Uniek is ook the halfway house na hole 9, met een weldadig terras en dit uitzicht op onder meer Gibraltar. Bij heel helder weer zie je ook de kust van Marokko. Dit is een plek waarvan je weer moeilijk afscheid neemt, ook al heb je het vermoeden dat je nog wat moois te wachten staat.
Maar goed dat we op hole 11 niet de verscholen parkeerplaats hadden gespot; die druk zou onherroepelijk tot een shank hebben geleid. Maar uiteindelijk komen we zonder kleerscheuren de baan door.
De greenfee (iets boven de 200 euro inclusief buggy die je wel nodig hebt) is op deze baan wel een stuk hoger dan op de twee eerdere banen die we hebben gespeeld. De prijs voor een rondje op The Heatland Course bedraagt iets meer dan 100 euro.
Zonder golfclubs het binnenland in, is ook de moeite waard
Wie zichzelf trakteert op een verblijf aan de Costa del Sol doet zichzelf tekort wanneer je slechts hotelkamers van binnen en golfbanen van buiten ziet. Waarom niet wat tijd inruimen voor een paar golfloze dagen?
De kust is mooi en heeft een bijna onweerstaanbare zuigingskracht. Maar met je huurauto en zonder golfclubs richting het binnenland rijden, is ook meer dan de moeite waard. Op een half uur rijden van Marbella ligt Ronda. Dit idyllische stadje herbergt legio romantische verhalen waarin bandieten een rol vertolken en was een geliefde pleisterplaats van schrijvers van naam, onder wie Ernest Hemingway. Het op 750 meter hoogte gelegen Ronda wordt gespleten door de rivier Guadalevín in een imponerende kloof en pronkt met een prachtig oud centrum in Moors/Arabische stijl.
Het misschien nu wat minder populaire stierenvechten heeft hier ook een roemrijke geschiedenis. De Plaza del Toros, de oudste uit steen gemaakte stierenvechtersarena die in Spanje nog overeind staat, is een indrukwekkend monument uit de tijd dat stierengevechten nog wel heel gewoon werden gevonden.
Tijdens een van de wandelingen kom je ongetwijfeld uit bij ‘Alameda del Tajo’, vanwaar je een prachtig weids uitzicht hebt over de regio. Geef daar, op de tonen van plaatselijke muzikanten en troubadours, maar eens antwoord op de vraag of je al bent uitgekeken op Costa del Golf en de out of bounds eromheen…
