Peter en zijn vrienden zijn voetballers in hart en nieren. Sinds zijn 10e spelen ze samen in een team bij HFC Haarlem. “Van jongs af aan trainen en elke week een wedstrijd. Inmiddels zijn we zo’n vijftig jaar verder”, zegt Peter. “De blessures steken steeds meer de kop op. Op een gegeven moment zit je meer op de tribune dan dat je op het veld staat.”
Ik dacht, aan die kaksport ga ik toch niet beginnen
Een paar van zijn vrienden golften al. “Ik dacht, aan die kaksport ga ik toch niet beginnen. Toch speelde ik een keertje mee en bleek het nog best uitdagend om die bal goed te slaan. Dat zet een drive aan bij mannetjes die balletjes willen raken. Het begon als middel om m’n vrienden te blijven zien, maar nu vind ik het ook een leuk spelletje. Win-win.”
Peter vertelt over een ronde met zijn vrienden op Golfclub Spaarnwoude, op een zondagmorgen. “Zo’n 160-rittenkaart is een rib uit je lijf, maar hoe vaker je komt, hoe goedkoper. Ik speel soms 145 keer in een jaar, dan sta je dus voor 7, 8 euro te spelen. Mooi toch?” Omdat ze met een oneven aantal zijn, sluit deze keer nog een vierde persoon aan in de flight. Het is John, een veelgeziene speler op Spaarnwoude.
Peter: “John komt regelmatig aanwaggelen. Ik schat dat hij in de zeventig is. Maar waar wij met een rood hoofd ballen staan weg te werken, legt hij ze met grote ontspanning goed neer. John staat met een zekere gelatenheid te wachten totdat ik mijn bal weer eens gevonden heb.”
Elke keer als ik afsla knal ik zo’n beetje een vliegtuig uit de hemel
Peters’ drives gaan niet zoals gewenst op deze bewuste zondag. “Elke keer als ik afsla knal ik zo’n beetje een vliegtuig uit de hemel.” Totdat John, terwijl ze naar een volgende hole lopen, aan Peter vraagt of-ie een tip wil. Peter knikt. “De volgende keer dat je gaat klaarstaan voor je afslag, moet je je club eens bóven de grond laten zweven in plaats van dat je ‘m neerzet achter je bal”, aldus John. “Dan maak je je backswing en sla je de bal. En zorg dat je je slag meer horizontaal maakt, als een honkbalslag. Gaan we eens kijken wat dat doet.”
Peter vindt het een goed plan. “Dus ik hou mijn club een stukje omhoog, zwevend boven de grond, wat best gek voelt. Ik sla af. En ja hoor, een topdrive. Wat blijkt? In mijn enthousiasme verleng ik blijkbaar mijn armen, waardoor ik eerst de grond raak en daarna de bal. Als ik ‘m boven de grond laat zweven voorkom ik dat. En ik ging te veel van omhoog naar omlaag. Dus nu doe ik net alsof ik loop te honkballen.”
Peters’ doel was eerst om zijn handicap zo laag mogelijk te krijgen. “Maar daar raakte ik zo door gebiologeerd, dat ik er stress van kreeg. Daar heb je toch geen zin in en ga je niet beter van spelen. Dus daar ben ik mee gestopt.”
Naam: Peter.
Golft sinds: 2014.
Handicap: “Het was 20 maar staat nu op 22. Ik heb de hele winter doorgespeeld maar ik moet er blijkbaar toch nog even inkomen.”
Golfheld: “Geen.”
Favoriete club: “Een hybride-3, ook een toppertje van de kringloop.”
Waarom golf? “Om de vriendschap voort te zetten met mijn maten. Een nobel streven, vind je niet?”