Als alles volgens plan was verlopen, dan had Jurrian van der Vaart afgelopen week niet tegenover een GOLF.NL-verslaggever gezeten voor een interview. In plaats daarvan zou hij dan net als Joost Luiten in China een toernooi van de DP World Tour hebben gespeeld. Of liever nog, een toernooi op de PGA Tour in Amerika, waar hij golf en studie combineerde aan Virginia Tech University.
“De wereld veroveren met mijn golfspel, dat was inderdaad de droom”, zegt Van der Vaart in het clubhuis van Golfclub Zeegersloot. Hij kwam niet verder dan de Challenge Tour, met een tweede plaats in de Denmark Challenge in 2016 als beste resultaat. Eind 2018 gaf hij zijn droom op.
Misschien had ik toch net te weinig balgevoel en op bepalende momenten iets te veel faalangst
“Niet goed genoeg, zo simpel is het uiteindelijk”, antwoordt de nu 39-jarige Van der Vaart op de vraag waarom hij het als broodspeler niet heeft gered. “Misschien had ik toch net te weinig balgevoel en op bepalende momenten iets te veel faalangst. Wat Joost Luiten wél heeft, het echte talent om een succesvolle tourspeler te zijn, miste ik.”
Sinds 1 januari van dit jaar is Van der Vaart manager op Zeegersloot, de 27 holes golfbaan in Alphen aan den Rijn. “Ik voel me nu al heel erg thuis. Zeegersloot is een echte ledenvereniging met veel vrijwilligers die in commissies allerlei klussen doen. De sociale component is hier belangrijk. Leden komen om te golfen, maar ook om elkaar te ontmoeten. Zo heb ik het zelf ook beleefd op De Koepel in Twente waar ik op mijn zesde met golf begon en heel veel tijd heb doorgebracht.”
Zeegersloot heeft ongeveer 1.200 leden. De gemiddelde leeftijd is hoog. “Ik ken het exacte getal niet, maar misschien wel 65-plus. Nee, dat vind ik niet zorgwekkend. Mensen worden steeds ouder en blijven ook langer actief.”
Van der Vaart ziet het begrip ‘lid’ wel verwateren. “Het aantal actieve en betrokken leden, de ruggengraat van deze vereniging, zal in de loop van de tijd afnemen. Die ontwikkeling zie je bij alle sportclubs, niet alleen in golf. In mijn hoofd ben ik nu al meer bezig met opvolgers zoeken voor de diverse commissies dan met nieuwe leden werven of het verkopen van starttijden.”
Golf is een fantastisch mooie, uitdagende en verslavende sport, maar met 'fun' heb ik het nog nooit geassocieerd
Zeegersloot is volgens Van der Vaart financieel heel gezond. ”De leden hebben het hier voor het zeggen, er is niet zoiets als een speeltijdenovereenkomst. In de praktijk gaat 15 tot 20 procent van de starttijden naar greenfeespelers en groepen van buitenaf. Als ik meer greenfees zou willen verkopen, moet dat door het bestuur worden goedgekeurd.”
Niet dat Van der Vaart daar om staat te springen. “Greenfees of rondenkaarten verkopen vind ik vrij platte handel. Naast onbeperkt speelrecht bieden wij wel 5- of 10 rondenkaarten aan, maar bewust niet 20, 50 of 100. Greenfeespelers zijn hier natuurlijk heel erg welkom - iedereen die hier komt moet een mooie en leuke golfdag beleven - maar als we het voor het kiezen hebben, dan liever leden die als vrijwilliger ook iets bijdragen aan de vereniging dan losse klanten.”
Van der Vaart schrijft columns in het tijdschrift Golfers Magazine. Een paar passages uit een recente bijdrage:
‘De plannen in de golfwereld tuimelen over elkaar heen, het ene nog ambitieuzer dan het andere om onze sport fun, toegankelijk en aantrekkelijk te maken.’
‘Gelukkig zie ik binnen mijn vereniging een heel andere opvatting over golf dan enkel de marketing ervan en het infantiele woord ‘fun’.’
‘In het ‘Financieele Dagblad’ grapt het hoofd Marketing van de NGF dat ze proberen de sport niet alleen voor rijke, witte mannen te laten zijn. Even vergetend dat ik een witte man ben en dit heel persoonlijk opvat.’
‘Golf op onze club is voor iedereen. Speciale campagnes voor zeer kleine doelgroepen klinken veelbelovend, maar zijn in werkelijkheid badinerend en een vorm van discriminatie.’
Jeugd, en bij ons eigenlijk alles onder de 40 jaar, is niet rendabel
Geconfronteerd met bovenstaande opvattingen, zegt Van der Vaart: “Het zijn columns, dan zet je dingen wat scherper aan. Maar ik sta volledig achter die teksten. Wij doen er ook alles aan om meer jonge mensen te trekken, natuurlijk, maar laten we de bestaande, oudere doelgroep vooral niet veronachtzamen. Die golfers brengen het leeuwendeel van het geld binnen, waardoor het gras hier gemaaid kan worden, de golfbaan kan blijven bestaan. Jeugd, en bij ons eigenlijk alles onder de 40 jaar, is niet rendabel, want ze betalen minder dan het volle tarief.”
Wat heeft Van der Vaart tegen het woord ‘fun’? “De huidige marketinginitiatieven zijn er vooral op gericht zoveel mogelijk mensen de golfsport in te krijgen, liefst jong en vrouw, en vaak voor heel weinig geld. Het beeld dat wordt uitgedragen past minder bij een traditionele verenigingsbaan als Zeegersloot. Golf is een fantastisch mooie, uitdagende en verslavende sport, maar met ‘fun’ heb ik het nog nooit geassocieerd en de leden hier volgens mij ook niet.”
En vanwaar zijn weerzin tegen ‘speciale campagnes voor zeer kleine doelgroepen’? “Elke segmentatie op leeftijd en/of geslacht vind ik eigenlijk een tekortkoming van je sport. Op Zeegersloot hebben we ‘First Dates’, alleen voor vrouwen. In mijn ideale golfwereld is het op Zeegersloot voor iedereen zo leuk en relaxed dat een speciaal aanbod voor vrouwen niet nodig is.”
Toen ik dat aan mijn sportieve en stoere vrouw vertelde, zei ze: 'Wat is dat voor vreselijk tuttig en hokjesdenkend gedoe'
First Dates bestaat voorlopig nog, maar Van der Vaart heeft wel wat wijzigingen doorgevoerd. “De vrouwen kregen roze tees, roze golfballen, roze prosecco. Toen ik dat aan mijn sportieve en stoere vrouw vertelde, zei ze: ‘Wat is dat voor vreselijk tuttig en hokjesdenkend gedoe’. Ze heeft natuurlijk gelijk, we leven in 2025. Van dat roze zijn we afgestapt.”
Als manager werkzaam zijn op een Nederlandse golfbaan; toen Van der Vaart stopte als topgolfer kwam dat geen moment in hem op. “Manager of liever nog directeur op een prachtige golfbaan in Azië die ik als architect zelf had mogen ontwerpen, dat leek me wel wat, maar in Nederland zeker niet.”
Van der Vaart was een aantal jaren partner bij Infinite Variety Golf, het bedrijf van golfbaanarchitect Frank Pont. “Ik ben een half jaar in Tasmanië geweest om mee te bouwen aan ‘7 Mile Beach’, een fantastische baan die dit jaar de deuren opent. In Nederland heb ik een aantal mooie klussen uitgevoerd, zoals de renovatie van de Twentsche Golfclub, de langdurige ontwikkeling van Leeuwenbergh en de bouw van Golfclub Almelo. Golfbaanarchitectuur is een heel mooi vak, maar mede door corona was de markt heel stroef en als nieuwkomer kreeg ik te weinig opdrachten.”
Hoe kijkt Van der Vaart als golfbaanarchitect naar de holes van Zeegersloot? “Dit wordt nooit een top 10-baan van Nederland, daar hebben we de ondergrond, het landschap, de lengte en het budget niet voor. Maar Zeegersloot is wel een ontzettend leuke golfbaan om te spelen. En met Michiel van der Vaart, de huisarchitect, is voor mijn komst een goed plan gemaakt om de komende jaren steeds een aantal holes te verbeteren.”
Van der Vaart heeft ook nog eens verstand van het onderhoud van golfbanen. Hij studeerde milieutechniek en werkte op meer dan tien banen als greenkeeper en uiteindelijk als assistent hoofdgreenkeeper. “Op Zeegersloot besteden we veel aandacht aan finetuning, de baan zo verzorgd mogelijk presenteren. Golfers die hier voor het eerst spelen zeggen vaak dat ze het veel mooier vinden dan gedacht. Een goed verzorgde baan met fijne maaipatronen en strak gesneden tees speelt duizend keer prettiger dan een onverzorgde baan die qua ontwerp misschien beter in elkaar zit.”
Na vier maanden voelt van der Vaart zich al helemaal op zijn plek bij Zeegersloot. “Ik ben een stuk socialer dan ik had gedacht, vind het ook fijn om een keer een vaste werkplek en collega’s te hebben. Er komt in deze job veel samen voor mij. Duurzaamheid wordt steeds belangrijker voor golfbanen. Als ik aan tafel zit met de provincie over bijvoorbeeld waterbeheer, dan komt mijn achtergrond in milieutechniek heel goed van pas.”
Zijn verleden als topgolfer heeft ook voordelen. “Met handicap +3,6 ben ik de beste golfer op de club. In een bespreking met de pro’s die hier lesgeven, denk ik dat ze mij toch iets serieuzer nemen dan een manager met een hoge handicap. De wedstrijdcommissie is het misschien niet altijd met me eens, maar in een discussie over spelen van welke tees of over pinposties, weten ze dat ik geen onzin verkoop. Ik heb meer dan duizend toernooien gespeeld op golfbanen over heel de wereld.”
De droom om de top te halen als profgolfer is niet uitgekomen. Is er een andere droom voor in de plaats gekomen bij Van der Vaart? “Ik hoop nog jaren op Zeegersloot te kunnen werken, want ik heb nog veel te leren. Maar ik heb altijd gezegd dat ik ooit een eigen golfbaan wil. Een nieuw te bouwen baan of een bestaande grondig verbeteren. En dan alles doen op de manier hoe ik vind dat een golfbaan en een golfclub moeten functioneren. Het zal er waarschijnlijk nooit van komen, had ik maar meer geld moeten verdienen als tourspeler.”
