Zwangere Eefje begint afstand te verliezen: 'Ik pleit voor handicapverrekening'

Zoals je al kon lezen in mijn eerdere blogs, wil ik onderzoeken wat er verandert in mijn golfspel nu ik zwanger ben. Tot en met de tweede les was er weinig verandering te merken in mijn spel en bleek mijn buik slechts een goede graadmeter voor de juiste golfhouding, of beter gezegd: de onjuiste golfhouding. Een verkeerde set-up of niet meedraaien, wordt direct afgestraft met een te gespannen buikspier.

Ik verlies afstand

Als ik mijn auto geparkeerd heb voor de derde les, lees ik het berichtje van Marjet: "We gaan een paar holes in de baan spelen, ik zie je zo!" Nog even lekker het bos in. Het was de hele dag al bewolkt, maar op het moment dat we starten, breekt er een waterig avondzonnetje door. Perfect! 

Je verliest wat afstand, maar de techniek is supergoed

Tijdens de baanles schat ik de lengte van mijn slagen helemaal verkeerd in. Nu is dat meer regel dan uitzondering, maar nu zijn de ballen echt té kort. Of komt dat wellicht doordat mijn swingbaan wat korter is? Drie weken later - dan ben ik inmiddels 21 weken zwanger - geeft de Trackman het antwoord. Mijn techniek is in orde, maar de afstand neemt simpelweg af. Mijn backswing wordt korter en dan ontwikkel je minder snelheid richting de bal, wat resulteert in minder afstand. Ingewikkelder dan dat is het niet.

Hoe zit dat met handicapverrekening?

Ik golf nu zo'n acht jaar en ben zeer tevreden met mijn 'handicapje' 23.7. In de laatste plaats ben ik bezig met het willen verlagen van mijn handicap. Het belangrijkste aan golfen vind ik: plezier hebben met de mensen met wie ik speel en niet gefrustreerd raken. Maar er is nu tóch iets wat me aan het denken zet. Mijn techniek gaat vooruit, ik sla de ballen recht en het ziet er weer wat beter uit dan voordat ik begon met de lessen, máár ik verlies dus afstand. Normaliter zou dit in een handicapverlaging moeten resulteren; hoe zit dat met handicapverrekening nu ik zwanger ben? Of klink ik nu héél woke? Alle gekheid op een stokje. Ik ga pas weer een qualifying-kaart spelen als ik ben 'ontzwangerd' over een jaar, maar toch...

Zwangere vrouw in de bunker

De vierde les beginnen we met pitchen van 40 en 60 meter en daarna weer 40 meter. Vervolgens gaan we de bunker in. Die zondag wordt er competitie gespeeld. Het ontvangende team speelt zelf niet en is ijverig aan het trainen. Op het moment dat ik de bunker instap, lopen (in mijn beleving) de mannen allemaal een eindje weg van waar zij bezig waren. Een beetje de reactie die mensen hebben als er een vrouw gaat inparkeren: 'Als dat maar goed gaat'. 

"Naar het eerste vlaggetje Eef, goed door het zand heen slaan", zegt Marjet. Zo gezegd zo gedaan. Gelukkig gaat de eerste bal goed en ga ik niet af als een gieter. Eerlijk gezegd had ik met zoveel mensen om me heen liever een handdoek neergelegd in de bunker om een dutje in de zon te doen. Die eerste bal was natuurlijk meer geluk dan wijsheid en ik weet direct weer waarom de bunker inderdaad een plek is waar je liever omheen speelt. Na een paar ballen houden we het voor gezien. 

Garderobe verandert

De dag na de les voel ik toch wel wat pijntjes in de onderrug. Misschien heb ik toch wat te enthousiast in het zand staan klungelen. Ik besluit in overleg met Marjet om nog een extra les te boeken als ik 25 weken zwanger ben. Als het nog allemaal goed blijft gaan, wil ik toch graag verder ervaren wat er mogelijk nog verandert.

Sowieso verandert tegen die tijd mijn kleding, want inmiddels pas ik niet meer in mijn normale golfbroek en wurmde ik me in een strakke zwangerschapslegging. Met een oversized trui ging dat nog prima. Het begint alleen wat warmer te worden. Nou ja, wie dan leeft, wie dan zorgt. Op zoek naar een passende broek. Maar golfkleding specifiek voor zwangere vrouwen is niet te koop. We gaan eens kijken waar we op uitkomen. Misschien heb ik wel een gat in de markt gevonden...

In mijn volgende blog lees je hoe mijn vijfde golfles me is ‘bevallen’ en of een rondje negen holes nog van een leien dakje gaat.