Hoe bevalt Eefjes eerste golfles als zwangere vrouw? 'Ik krijg feedback van de pro, Trackman én mijn buik!'

Zoals je al kon lezen in mijn eerste blog, wil ik onderzoeken wat er verandert in mijn golfspel nu ik zwanger ben. De eerste reacties op dat voornemen waren hartverwarmend en enthousiast. Zoals: “Wat goed dat je dit onderwerp aansnijdt, er zullen heel wat vrouwen zijn die eraan twijfelen of je nog kunt golfen.” Maar ook: “Meisje, pas op je lijf hoor, ik heb weleens gehoord dat er iemand een dag na haar golfles direct moest bevallen.”

Van die laatste opmerking keek ik natuurlijk wel even op, en ik vroeg om wat meer context. “Het is al dertig jaar geleden, hoor. En volgens mij was het al een voldragen zwangerschap”, was het antwoord. In dat geval is er dus geen vuiltje aan de lucht. Al met al, toch fijn dat mensen zo meeleven.

Schot in de roos

Aangezien ik in 2022 ben verhuisd van Rotterdam naar Ulvenhout - direct onder Breda - ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe golfprofessional. Ik wilde deze lessen graag boeken bij een vrouwelijke pro, die bij voorkeur ook zelf kinderen heeft. Als tip kreeg ik Marjet van der Graaff bij Golfbaan de Wouwse Plantage. Zij is moeder van twee jongens, van 6 en 3,5 jaar. Marjet speelde zes jaar lang op de Ladies European Tour en zat daarvoor als amateur in Oranje. We hebben direct een goede klik, schot in de roos!

Zie je deze B op de Trackman? We gaan daar een A van maken.

Ik ben nu 13 weken zwanger en dit wordt mijn eerste golfles als zwangere vrouw. Er is aan de buitenkant nog niet af te lezen dat ik zwanger ben en ik voel me ook hartstikke goed, op wat (extreme) misselijkheid na. Deze golfles is overigens ook mijn eerste sinds januari 2020. Nadat corona uitbrak heb ik eerlijk gezegd geen golflessen meer gehad vanwege de verhuizing en eerste zwangerschap.

Wiebelend plankje

“Er is wel wat verbetering mogelijk”, zegt Marjet. Nou, daar is geen woord Frans aan, dus ik ga vol goede moed aan de slag. Na een kwartiertje ballen slaan onder haar toeziend en analytisch oog en de statistieken van de Trackman, komt er een plankje tevoorschijn. “We gaan werken aan het doordraaien van de heupen en de eindpositie op je voorste been. Zie je deze B op de Trackman? Die geeft aan dat jij eerst de grond raakt en daarna pas de bal. We gaan daar een A van maken.” Helder.

Het wiebelende plankje moet mij bewust maken van het verplaatsen van mijn gewicht, van het achterste been naar het voorste. Elke slag die nog een B op het scherm geeft, voel ik ook direct in mijn buikspieren. Simpel gezegd. Ik val achterover nadat ik mijn bal geraakt heb en daardoor komt er spanning op mijn buikspieren. Ik krijg dus zowel feedback van Marjet, de Trackman als van mijn zwangere buik, handig!

B van Blubber

We verkassen naar een plekje in het echte gras, net buiten de studio. Zonder plankje, zonder Trackman. “We doen hetzelfde als zojuist, goed door die bal heen en het gras voorbij de bal wegslaan.” Het is wat drassig, maar ik vind een plekje waar ik wel goed kan adresseren, denk ik. Club naar achteren, gewicht mee naar voren verplaatsen en ‘SPLASH!’: de bal ligt nog waar hij lag en mijn gezicht zit onder de modder. Mijn voet gleed weg, ik draaide niet mee door en het was een dikke B van Blubber.

We gaan terug naar de studio, er is werk aan de winkel. Zonder plankje sla ik nog wat ballen en die gaan wonder boven wonder kaarsrecht, ver en nog het allermooiste: er staat een A op het scherm.

In mijn volgende blog lees je hoe mijn tweede golfles me is ‘bevallen’ en over mijn ‘hoogtestage’ in Oostenrijk.