Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
Verandering van spijs, doet golfen. Met die gedachte ga ik in het spoor van golfmaatje Maaike een les volgen bij de door haar geprezen golfpro James. Niet dat Meester Marc niet bevalt, maar ik ga toch ongegeneerd van twee walletjes eten. Gewoon, omdat het kan. En om te zien wat het me oplevert aan nieuwe inzichten. Is dit een goede aanvulling of slaat de verwarring nu (nog meer) toe? Daar ga ik deze zaterdag achter komen.
Dat er nog heel wat werk aan de winkel is, werd me vorige maand duidelijk tijdens onze gezamenlijke eerste ronde van negen holes. Verloren ballen, hopeloze afslagen en wat dies meer zij. Toch werden bij mijn debuut in de baan óók mijn zinnen geprikkeld, schudde ik warempel een 'briljante' bunkerslag uit de mouw en heb ik geproefd hoe mooi deze sport kan zijn. In een notendop: ik sla veel meer slechte ballen dan me lief is, maar die ene loepzuivere slag kan alle wonden helen (al is het maar voor even).
Fascinerend is dat: waar het ene advies volledig doodslaat, zorgt het andere juist voor een eureka-moment
In Hattem moet het gebeuren ditmaal. De omgeving alleen is al om van te smullen, volop groen aan de rand van de Veluwe. Een aangenaam lentezonnetje streelt onze ledematen bij het inslaan op de oefengreen. Maar niets zo veranderlijk als mijn golfspel en het weer, want na een geslaagde lange putt begint het – pats boem – keihard te hagelen. Er vallen nog net geen golfballen uit de lucht, maar veel scheelt het niet.
Met een spastische sprint over het zompige oefenterrein snellen Maaike en ik naar de drivingrange alwaar een goedlachse James ons onder zijn hoede neemt. Het eerste wat hem opvalt is mijn ‘bochel’: zo kun je niet fatsoenlijk draaien met je lichaam, maakt hij meteen fijntjes duidelijk. Leunen op de tenen, en dan de knietjes van het slot. Niet te ver voorover buigen. Iets soortgelijks had ik ook al van mijn andere golfpro te horen gekregen, maar ik ben kennelijk nogal hardleers.
Dit zal zo’n beetje mijn zevende les zijn, maar nog altijd probeer ik de bal te slaan in plaats van ‘m mee te nemen in de swing. Ik kan het niet helpen, maar net doen alsof die bal er niet ligt, blijft een heikel punt voor me. “De club moet in je nek eindigen en voor je lichaam langs zwaaien”, aldus James. “Wat ik bij jou zie, is toch steeds een soort verkramping naar de bal toe, alsof je ‘m weg wil slaan. Niet doen, je komt die bal vanzelf tegen!”
James gaat voor me staan en toont hoe ik het goede gevoel kan krijgen. Ik moet de club recht voor me houden en op natuurlijke wijze in mijn rechterhand naar achter laten vallen. “Dan gaat je hand vanzelf mee roteren”, zo laat hij zien. Ik volg zijn aanwijzingen op en kan zowaar zijn goedkeuring wegdragen. “Prachtig, nu doe je het perfect!”, zegt de golfpro over mijn achterzwaai. “Mooi in het verlengde van de bal. Maar in je swing gebeurt er iets heel anders...”
Hij laat het verschil zien, en plots valt het kwartje. Fascinerend is dat: waar het ene advies volledig doodslaat bij mij, omdat ik het niet kan vertalen naar mijn spel, zorgt het andere juist voor een eureka-moment. Dit was nou exact de aanwijzing die ik nodig had, en dat blijkt ook in het vervolg van de les. Hoewel James er wellicht anders over denkt, sla ik voor mijn doen heel wat zuivere ballen. Zélfs met de driver. Het valt Maaike ook op: “Goed bezig man!”, zegt ze enthousiast. Zelf slaat Maaike ook niet onverdienstelijk. Goh, wat gaat het toch heerlijk helder en hartelijk in Hattem.
Van iedere golfpro kun je wat meenemen. En zo wordt hopelijk gaandeweg de puzzel duidelijk
Ter afsluiting van de les wijst de opgewekte golfpro ons op de belangrijkste aandachtspunten, en Maaike filmt zijn samenvattende adviezen. Als we daarna onze spullen bij elkaar pakken, vraagt James hoe het mij is bevallen. “Verfrissend, zo’n nieuwe kijk op m’n spel”, concludeer ik. “Van iedere golfpro kun je wat meenemen. En zo wordt hopelijk gaandeweg de puzzel duidelijk”, aldus James.
En zo zie ik het ook. Zijn tips combineer ik met die van Meester Marc, en zo hoop ik het razend ingewikkelde knoopwerk dat golf heet te ontwarren. Ik beloof James dat ik zeker nog eens langskom, maar de eerstvolgende les ga ik terug naar het vertrouwde: een les met Meester Marc. Voor het eerst in de baan ditmaal. Moedig voorwaarts!
