Maaike verrijkt haar (golf)leven op Curaçao: 'Het hebben van een golfconditie is een must in deze hitte'

Soms moet je een kans met beide handen aanpakken, dacht ik toen de mogelijkheid zich aandiende op Curaçao te golfen. Nu had ik vorig jaar al ontdekt dat ik niet het prototype golfreiziger ben, dat wil zeggen: ik ga niet 10 dagen achter elkaar 18 holes lopen, met wie of waar dan ook. Maar op vakantie een bal slaan op een unieke baan, daar ben ik wél van.

Op de prachtige Blue Bay Golfcourse kom ik nauwelijks de buggy uit omdat het zweet me langs het poloshirt de rug afloopt

Dank God, die het juiste op mijn pad smijt, want dit is een soort combinatietrip. Het motto is genieten, dus er wordt lekker gegeten, gedronken en gespeeld. We spelen niet alleen op de golfbaan, maar gaan ook met een e-bike Willemstad in en bezoeken een voormalige plantage waar eeuwenoude mangobomen staan. Als je hart daar niet sneller van gaat kloppen, dan weet ik het ook niet meer.

Zaniken over hitte

Hoe heerlijk het is om in de winter - vanuit een grijs en druilerig Nederland - voet aan de grond te zetten op Curaçao, is moeilijk in woorden te omschrijven. Maar dat ik amper twee dagen later zo zou zaniken over de hitte, had ik niet kunnen voorspellen.

Op de prachtige Blue Bay Golfcourse kom ik nauwelijks de buggy uit omdat het zweet me langs het poloshirt de rug afloopt. Mind you: ik was nog niet eens op hole 3 beland. En blijkbaar was het ook de enige dag in het jaar dat het hier windstil is.

Blue Bay is een prachtige baan. Vooral dankzij hole 6 (foto), waar ik bal na bal in het prachtige water sla. Als je faalt, doe het dan in stijl, is mijn motto. Mijn reisgenoten en fervent golfers zijn vele malen beter voorbereid: inclusief sleeves, zonnebrand, bescherming voor de nek en ijskoude waterflesjes. Gelukkig willen de mannen delen, maar ik heb weer wat geleerd. Het hebben van een golfconditie bestaat. En nee, die heb ik duidelijk niet, want 'gewoon' om 14.00 uur in de zon staan is al een opgave.

Eén groot feest

Verder heb ik weinig te klagen, want golf op Curaçao is één groot feest. Het eiland is drie golfclubs rijk, waarbij Old Quarry de verwachtingen volledig overtreft. De magnifieke baan (hole 1 foto hieronder), die in een uitstekende staat verkeert, is precies dat wat ik bij golfen in het Caribische gebied voor ogen had: een azuurblauwe zee op de achtergrond, parelwitte stranden en een baai of zes langs het Spaanse Water.

Met twee reisgenoten geniet ik van de omgeving, ik merk dat de natuur me serieus van het spel afleidt. Who cares, wat een privilege om hier te staan, rijden, spelen en lopen, besef ik. Ik leef in het moment, iets wat je de lokale bevolking niet hoeft te leren - en dat gevoel proef je overal terug.

Ook als we onze reisplannen moeten aanpassen omdat er langs de weg heerlijke batida’s (smoothies) te verkrijgen zijn (probeer Zuurzak of Papaya). We maken een pitstop bij de Netto Bar voor een giftig, groene Rom Berde. Juist dat wat je niet plant, is wat alles bijzonder maakt. Lijstjesmensen en regelvinken zullen zich maar aan dat ritme moeten aanpassen. Nederlanders hebben de klok, Antillianen hebben de tijd, zeggen ze toch?

Het is leuk afslaan als het bloedheet is en de wind in vlagen van alle kanten komt

De golfmomenten, voor een beginner zijn de banen hier prima te doen en soms minstens zo uitdagend als thuis, worden afgewisseld met heerlijke lunches en diners. Mijn favoriet, by far, is Purunchi (foto), een Kas di Piskado (viskot) dat omgebouwd is tot minuscuul vistentje. Hier eet je verse vis, uiteraard gefrituurd, van een schaal met aluminiumfolie. Geen poespas, maar eerlijk en vers. De gasten (lokale en toeristen) hangen er zowat met de benen uit, zo druk is het. Het smaakt goddelijk. Bier drinken doe je bij Swinging Old Lady, een bierbrouwerij midden in Willemstad waar ze een eigen draai geven aan klassieke pubgerechten.

Dit heb ik geleerd

Heb ik dan alleen maar gegeten, gedronken en gelachen? Nee, ook de golfbanen hebben me verrast en iets geleerd. Want van telkens op een andere baan of in verschillende landen golfen, word je beter. Niet per se qua handicap, maar het is leuk om een keer te spelen als het bloedheet is, de wind in vlagen van alle kanten komt of je heuvel op en af loopt. In Nederland sla je nergens van een rots met 33 graden. Dat je allerlei natuurelementen mee moet nemen in je aanpak, dat maakt golfen op reis leerzaam.