Olga Commandeur: ‘Voor negen holes kom ik mijn bed niet uit’

Maak de zin maar af: als ik op de golfbaan sta…
“Dan ben ik helemaal in mijn element. Deze sport heeft alles. Het is uitdagend, inspannend, competitief én soms ook heel frustrerend. Daarnaast stel ik me altijd open voor de prachtige natuur die je aantreft op en rond de golfbaan. Dat kan ik iedereen aanraden: stel je ervoor open en benoem bijvoorbeeld welke prachtige planten je onderweg allemaal tegenkomt. Geniet!”

We willen beiden absoluut niet verliezen, want de verliezer moet terugrijden

Hoe is de liefde voor golf bij jou ontstaan; waar is het zaadje geplant?
“Zo’n 33 jaar geleden na de bevalling van mijn tweede kind, dacht mijn ex dat het een goed idee was om me een golfset te geven als kraamcadeau. Beroerde timing natuurlijk, want daar heb je dan helemaal geen tijd voor. Bovendien dacht ik toen nog dat het een sport voor oude mannen was.

Maar twaalf jaar later kwam het er toch van, toen ik mijn huidige man Frank Maanders (foto onder) leerde kennen. Hij was net begonnen met golf en helemaal in de ban van het spelletje. Het leek hem geweldig als ik ook zou gaan golfen, want dan konden we samen quality time doorbrengen op de baan. Tijdens een van zijn golftripjes heb ik zonder dat hij het wist mijn toenmalige GVB gehaald tijdens een cursus in Zandvoort, verspreid over vier dagen. Toen hij terugkwam was dat een aangename verrassing voor hem.”

Beeld: Olga Commandeur en Frank Maanders.

En sindsdien is hij je vaste speelmaatje?
“Ja, en we zijn allebei bloedfanatiek. We spelen altijd om geld. Een kwestie van broekzak, vestzak natuurlijk, want we zijn getrouwd. De winnaar betaalt, maar we willen beiden absoluut niet verliezen. De verliezer moet namelijk terugrijden. En dat betekent geen wijntje na afloop, dat we beiden graag drinken.

Het geld waar we om spelen, verdwijnt in een pot. Jaarlijks zit daar zo’n 600 euro in en daar maken we dan bijvoorbeeld weer een mooi golfreisje van. Zo zijn we via de GVN (Golfvereniging Nederland, red.) vaak naar Zweden geweest voor het jaarlijkse toernooi dat de GVN organiseert. Wat we dan deden, was ’s ochtends achttien holes spelen en als het even kon ’s avonds óók. We hebben dat één keer vijf dagen achter elkaar gepresteerd. Voor negen holes kom ik mijn bed niet uit, het moet wel een uitdaging zijn. Al heb ik niet het talent waarover ik als meerkampster wel beschikte, hoor.”

Vandaar misschien soms die frustratie? Schets eens hoe die zich uit bij jou.
”Elke golfer zal dat wel herkennen: dat je er soms helemaal klaar mee bent, omdat niets lijkt te lukken. Ik heb zo vaak gezegd tegen mijn man: ‘Ik kap ermee, ik hang de golfclubs aan de wilgen.’ Eén keer was ik bloedserieus. Toen probeerde Frank me over te halen met een golf-wijn-tripje naar Zuid-Afrika. Dat heeft wel gewerkt, haha!”

Zweden en Zuid-Afrika; met golfen kom je nog eens ergens. Welke herinnering gerelateerd aan golf is je het meest dierbaar?
"Dan denk ik meteen terug aan onze reis naar Nepal. In een backpack is geen plek voor golfclubs, maar we waren wel nieuwsgierig of we daar ergens een balletje konden slaan. En ja hoor, tijdens onze verkenning op de motor vonden we vrij snel een plek waar je kon golfen.

Wat we daar hebben beleefd... De fairways waren volledige roughs, door de droogte, maar de greens werden bijgeknipt met nagelschaartjes en lagen er zeldzaam strak bij. De greens waren afgezet met een soort prikkeldraad om koeien die op de fairways graasden ervan weg te houden. Toch troffen we enkele koeienvlaaien aan op de greens, waar we dan weer handig omheen moesten spelen. Geweldig toch!?

Tijdens onze ronde kregen we twee jongens mee op pad, die fungeerden als een soort ballenjongens. Golfballen waren daar schaars, dus daar werd dankzij die ijverige jongens zuinig mee omgesprongen. Maar het allermooiste was de ligging van de baan. Er liep een rivier doorheen en op één hole moesten we de bal daaroverheen slaan, richting een stuk dat wel 100 meter dieper lag. Daarbij keken we uit over de Himalaya. Een prachtige ervaring.”

Als presentatrice van Nederland in Beweging enthousiasmeerde je al talloze mensen om in beweging te komen. En met deze beschrijvingen ben je vermoedelijk wederom hard op weg om mensen in actie te laten komen. Maar er is volgens jou ongetwijfeld nog een onbenoemd element dat bijdraagt aan de waarde van golf: gezondheid. Hoe gezond is golf in jouw ogen?
“Ontzettend gezond. Je zet al gauw 10.000 stappen, mits je je niet in een karretje over de baan beweegt natuurlijk. Naast die flinke dosis beweging is het ook heel gezond dat je actief bent in de buitenlucht; je krijgt zo veel vitamine D binnen. En vergeet niet de endorfine - het gelukshormoon - die je aanmaakt wanneer je een mooie bal slaat. Golf is kortom gezond voor je lijf én geest.” Lachend: “Al moet je je op ‘hole 19’ in het clubhuis dan natuurlijk wel een beetje inhouden.”

'Caddieboekje' van Olga Commandeur

Hoelang golf je al?
“19 jaar.”
Bij welke club speel je?
“Ik ben lid van Oranje Leeuw Golf, een subvereniging van ING, waarmee ik op twintig hierbij aangesloten banen kan spelen.”
Hoe vaak speel je?
"Ik probeer gemiddeld elke week toch wel één à twee keer te golfen."
Wat is je handicap?
“24,6.”
Wat is je favoriete baan?
“De mooiste baan waar ik ooit heb gespeeld is Pinnacle Point in Zuid-Afrika. Aan zee, gelegen op rode rotsen. Het uitzicht daar is werkelijk adembenemend. In Nederland ga ik voor Spaarnwoude, Nunspeet of Texel.”