Topgolf
Topgolf
De Amerikaanse Margaret Abbott is in 1900 22 jaar, heeft handicap 2 en studeert kunstgeschiedenis in Parijs. Ze heeft een tijdje niet gegolft maar als ze hoort dat er een golfwedstrijd wordt gehouden als onderdeel van de Exposition Universelle en de World Fair Games schrijft ze zich in. Ze weet niet beter dan dat ze het Golfkampioenschap van Parijs gaat spelen waarin gestreden wordt om de Prix de la Ville de Compiègne.
De wedstrijd bij de vrouwen gaat over negen holes en met 47 slagen wordt Abbott de eerste olympische golfkampioene. Daar heeft zij zelf echter geen weet van. Het prille, olympische gedachtegoed is namelijk compleet afwezig. Geen wonder: een evenement buiten de stad, een nieuw sportonderdeel, sportwedstrijden gekoppeld aan een wereldtentoonstelling en een programma dat vijf maanden duurt.
Op de foto: Margaret Abbott op de olympische golfbaan in 1900.
Getuige de reactie van Margaret na haar zege boden de andere speelsters weinig concurrentie: “Ik heb het toernooi gewonnen omdat alle Franse meisjes klaarblijkelijk de aard van het spel niet goed hebben begrepen omdat ze op hoge hakken en in lange strakke rokken kwamen opdagen.” Dat Abbott wel een terechte eerste olympische golfkampioene is, bewijst ze iets later in 1900, als ze met overmacht een volwaardig toernooi wint: de Coupe Femina, het latere Franse Amateur Kampioenschap.
Pas in de jaren tachtig hoort de familie van Margaret dat oma de eerste vrouwelijke olympische golfkampioen was. Sportprofessor Paula Welch heeft na tien jaar zoeken eindelijk enkele familieleden opgespoord en vertelt het goede nieuws. Via wat e-mails over en weer kwam GOLF.NL, al een aantal jaar geleden, in contact met kleinzoon Peter Dunne, een inmiddels bejaarde professor neurologie uit Florida. Peter had een hechte band met zijn grootmoeder Margaret. “Mijn eerste herinneringen aan Marda, zoals ze door ons werd genoemd, dateren van 1946 in Hollywood, waar zij toen woonde. Dus lang na haar winst van haar olympische medaille. Marda was 68 jaar en werd The Queen Of Hollywood genoemd. Ze was bevriend met actrices Dame May Whitty en Ethel Barrymore (de groottante van Drew Barrymore). De dames speelden regelmatig bridge terwijl er ondertussen flink over de showbizz wereld werd geroddeld.”
Peter Dunne heeft Margaret goed leren kennen, ook op golfgebied, toen ze in 1947 introk bij zijn gezin in Phoenix, Arizona. “We gingen vaak samen golfen, op een openbare baan, de Encanto Golf Club. Mijn slagen waren 45 tot 55 meter langer, maar eindigden regelmatig links en rechts in de rough. Margaret sloeg iedere bal altijd strak op de fairway. Haar korte spel was echt dodelijk. En dat op 70-jarige leeftijd! Ze speelde met houten shafts, een koperachtige niblick (een antieke club) en putter. Marda was een lange vrouw van net geen één meter tachtig, en had een dun en statig postuur. Ze was bijzonder competitief ingesteld, altijd eerlijk en betrouwbaar. Ik heb haar nog nooit over mooie slagen horen opscheppen, maar zag haar ogen dan wel fonkelen van plezier.”
Op de foto: Peter Dunne met zijn oma Margaret Abbott uit privé-archief
Hoewel Margaret nooit heeft geweten dat zij de Olympische Spelen heeft gewonnen, vertelde ze Peter wel dat het toernooi in Parijs de belangrijkste wedstrijd van haar leven was. “Daarna heeft ze nog in Singapore en India gespeeld en een toernooi in Hawaï gewonnen. Was ze maandenlang per boot onderweg. We zijn in Phoenix samen blijven golfen tot zij bij haar dochter in Kentucky ging wonen. Niet lang daarna is Marda gestopt met golfen; door artritis kon ze de clubs niet meer goed vasthouden. In het voorjaar van 1955 is zij aan de gevolgen van een hartaanval overleden.”
En waar is de medaille van Margaret gebleven? Bij de Olympische Spelen in 1900 werden al wel medailles uitgedeeld aan winnaars en runners-up in sommige sporten, maar golfkampioenen wonnen kunstvoorwerpen. “Margaret won een vaas”, zegt Dunne. “Ze vertelde mij dat hij was gemaakt door glaskunstenaar René Lalique (1860-1945). Ze vond hem erg mooi. We denken dat de vaas is gestolen of is kwijtgeraakt tijdens een van haar vele verhuizingen.”
