JoAnne Gunderson Carner werd geboren op 4 april 1939 in Kirkland, in de Amerikaanse staat Washington. Ze groeide op als jongste telg in een gezin met één broer en drie zussen. Samen met haar broer werkte ze op een openbare 9 holes-golfbaan dicht bij het ouderlijk huis. Na het werken, gingen ze altijd samen oefenen. Ze speelden 'moonlight golf'. "We konden niet zien waar de bal heen ging", zei ze. "We moesten het voelen."
Zonder moeite legde ze de bal uit onmogelijke posities op de green
Er was op de golfbaan in Kirkland geen drivingrange. Ze oefende op een achterafveldje alle slagen en was daar zeer ijverig in. Niks de ligging verbeteren, gewoon spelen zoals hij ligt, ook tussen de dennennaalden onder de bomen en tussen struiken. "Door deze lastige liggingen tot in den treure te oefenen, ging ik heel slim om met het op een creatieve manier terugkomen op de fairways." Haar tegenstanders waren altijd onder de indruk en ze wordt door hen niet voor niets de 'Queen in recovery shots' genoemd. Zonder moeite legde ze de bal uit onmogelijke posities op de green.
Op de golfbaan verzamelde JoAnne en Bill (haar oudere broer) golfballen. "We namen de ballen mee naar huis en gebruikten de wasmachine van mama om de ballen schoon te maken." Daarna raceten ze terug naar de eerste tee van de golfbaan waar het in het weekend een drukte van jewelste was. "We verkochten de golfballen aan de weekendgasten en zo hadden we aan het einde van de zaterdag zeker $ 20 verdiend, wat in die tijd echt een 'sh*tload of money' was. Van dat geld kochten we bioscoopkaartjes voor al onze vrienden uit de buurt." Toen al was JoAnne populair, en dat werd ze alleen maar meer en meer.
Als amateur beleefde Gunderson al hoogtijdagen. Een gevreesde tegenstandster die uitblonk in matchplay-wedstrijden, waarin ze de beslissing al maakte met nog zes of meer holes te spelen. Het is met die wetenschap een gemis voor Amerika dat de eerste Solheim Cup pas werd gespeeld vanaf 1990.
In 1963 trouwde Gunderson met haar swingcoach, Don Carner, waarna ze ging spelen als JoAnne Carner. De twee waren 36 jaar getrouwd tot aan zijn dood in 1999. Haar man was haar manager die bergen moest verzetten om haar ervan te overtuigen in 1970 op 30-jarige leeftijd prof te worden. Een jaar eerder won zij als amateur het Burdine's Invitational van de LPGA, waarmee ze nog altijd de laatste is die als amateur van de profs wist te winnen.
Tot nu toe voegt JoAnne Carner zich naast slechts vier andere spelers die drie verschillende USGA-evenementen hebben gewonnen: Arnold Palmer, Jack Nicklaus, Tiger Woods en Carol Semple Thompson. “Ja, en als jullie nou ook een US Senior Women’s Open zouden organiseren, zou ik de enige zijn met vier”, vertelde zij in een interview met de USGA.
Dat is JoAnne: meedogenloos eerlijk, verfrissend grappig en intens competitief. Pas sinds 2018 wordt het Senior Women's Open door de USGA georganiseerd. Als dit dichter op haar ‘golfpensioen’ al was geweest, had ze dit ongetwijfeld ook gewonnen.
Hoewel ze met die eerste editie van het US Senior Women's Open in 2018 al de respectabele leeftijd van 79 had bereikt, weerhield dat haar er niet van aan de start te verschijnen. Winkans nihil, maar wel rijp voor andere indrukwekkende records.
Voor menig golfer is het een soort heilige graal om ‘de 80 te breken’ tijdens een 18-holes ronde par 72. Ze heeft inmiddels in vijf edities al zes keer beter dan haar leeftijd gescoord. Voor het laatst in augustus 2023 (zie foto). Toen werd gezegd dat het haar laatste deelname zou zijn. Maar bij een competitieve vrouw als JoAnne gaan we dat in augustus 2024 nog weleens zien - en dan pas geloven. “Allemaal leuk hoor, dat beter scoren dan mijn leeftijd, maar ik sla liever weer 50 meter verder. En ik zou het mooi vinden om weer eens de cut te halen.” Immer competitief dus.
